Ο «ριζοσπαστικός» η «επαναστατικός» τουρισμός
δεν πολυδιαφέρει από τον σεξοτουρισμό. Τόσο στον πολιτικό όσο και στον
σεξουαλικό κόσμο, οι πλούσιοι επισκέπτονται τους φτωχούς για να ζήσουν συγκινήσεις
που δεν θα μπορούσαν να βρουν στην πατρίδα τους.
Οι πλούσιοι άνδρες και γυναίκες της Δύσης που
«αγοράζουν» ερωτικούς συντρόφους επισκέπτονται χώρες όπου τα αγόρια και τα
κορίτσια δεν είναι αδιάφορα όπως εκείνα στην πατρίδα τους, και μπορούν να παριστάνουν
για μερικές ώρες ή μέρες, ότι τους βρίσκουν ερωτικά επιθυμητούς. Οι
ταξιδιωτικοί οδηγοί, έντυποι και ηλεκτρονικοί, τροφοδοτούν αυτήν την
ψευδαίσθηση. Όπως λένε, στην Καραϊβική, οι πόρνες δεν είναι πόρνες, απλά κάποια
καλά κορίτσια που ψάχνουν για καλοπέραση. Στην Ταϊλάνδη δεν είναι θύματα
εκμετάλλευσης, απλά συμμετέχουν σε μια έντιμη εμπορική συναλλαγή...
Μόλις τελειώσουν την διασκέδασή τους, οι
τουρίστες φεύγουν από την φτώχεια και την διαφθορά. Τα ψέματα που έζησαν, και
που πλήρωσαν κάποιους για να τα δεχτούν, δεν τους ενοχλούν καθόλου. Ούτε καν
πρόσεξαν το τράφικινγκ στην Ταϊλάνδη ή την δυστυχία στην Δομινικανή Δημοκρατία.
Από την πλευρά τους, οι «πολιτικοί τουρίστες»
είναι συνήθως κολλημένοι σε έναν γάμο χωρίς σεξ σε μια Βρετανία που δεν τους
προσφέρει κανέναν ενθουσιασμό. Το
προλεταριάτο δεν υπακούει στις προτροπές τους για επανάσταση. Οι επαναστατικές
τους φαντασιώσεις δεν ολοκληρώνονται ποτέ. Γι αυτό αρχίζουν και ψάχνουν τον
πλανήτη. Εδώ και χρόνια, ο Νο 1
προορισμός επαναστατικού τουρισμού, το πολιτικό ισοδύναμο δηλαδή του μπουρδέλου
Pattaya Beach, είναι η Βενεζουέλα του
τσαβισμού.
Αστέρια του Χόλυγουντ, ηγέτες του βρετανικού
Εργατικού κόμματος, Ισπανοί «αντιστασιακοί», και κάθε μελάτος δήθεν αριστερός
διανοούμενος, από τον Noam
Chomsky ως τον John Pilger,
έχουν εμπλακεί σε αυτόν τον αριστερό τουρισμό.
Η Βενεζουέλα χαϊδεύει τις ερωτογενείς τους
ζώνες. Ο Τσάβεζ και ο διάδοχός του Μαδούρο ήταν αντί-Αμερικανοί, και
αντί-ιμπεριαλιστές. Το ότι και οι δυο συμμάχησαν με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις,
π.χ. την Ρωσία, δεν τους απασχόλησε
καθόλου. Η Βενεζουέλα, γράφει ο Seumas Milne στην εφημερίδα Guardian «έχει
αναδιανείμει τον πλούτο και την εξουσία, έχει απορρίψει την δυτική
νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, και έχει αντιμετωπίσει την ιμπεριαλιστική κυριαρχία»
Τι άλλο δηλαδή να ζητήσει ένας ενθουσιώδης αριστερός της Δύσης;
Ποτέ να μην υποτιμάτε την λατρεία για την
εξουσία που έχουν όλοι εκείνοι που αρέσκονται να μιλάνε εκ μέρους των αδύναμων,
ούτε να υποτιμάτε την ευπιστία του δήθεν παντογνώστη κριτικού θεωρητικού. Για
όλους εκείνους που από τα βάθη της σκοτεινής ψυχής τους ονειρεύονται ισχυρούς
άνδρες, που θα συντρίψουν τον εχθρό, ο τσαβισμός είναι ιδανικός, μυρίζει
ανδροπρέπεια, και δημιουργεί όλους τους μεγάλους ηγέτες που οι ίδιοι λατρεύουν.
«Τον μισούσε το πλουτοκρατικό καθεστώς», είπε με
συγκίνηση ο ζαλισμένος από την λάμψη των αστεριών Oliver Stone,
θρηνώντας τον θάνατο του μεγάλου ηγέτη Τσάβεζ, ο οποίος «θα ζει για πάντα στην
ιστορία. Ο φίλος μου θα ζει για πάντα στην αιώνια γαλήνη η οποία του αξίζει»!
Υπήρχε και η ανάλογη θεωρία συνομωσίας που
έσβηνε κάθε αμφιβολία: Η αντίθεση στον Τσάβεζ προέρχεται από τις ελίτ που
στηρίζουν οι Αμερικάνοι. Και βέβαια, το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του
Τσάβεζ το 2002, έρχεται να στηρίξει αυτήν την θεωρία. Τώρα όμως η παράσταση
έλαβε τέλος. Με τις φαντασιώσεις τους ολοκληρωμένες, οι τουρίστες της Δύσης
αφήνουν πίσω τους μια κατεστραμμένη χώρα, χωρίς καν να κοιτάξουν πίσω (με
κάποια ενοχή). Η Βενεζουέλα μοιάζει σαν
να ρημάχτηκε από κάποιον εχθρικό στρατό, χωρίς να έχει γίνει πόλεμος.
Σύντομα, θα πρέπει να επέμβει με βοήθεια η
διεθνής κοινότητα. Το νερό διανέμεται με δελτίο, όπως και το ηλεκτρικό ρεύμα,
ενώ έχουν εξαφανιστεί βασικά φάρμακα. Ο πληθωρισμός αναμένεται φέτος να πιάσει
το 481%, και του χρόνου το 1.642%. Η χώρα είναι στο Νο 2 του κόσμου σε
δολοφονίες, ενώ η αξία (ισοτιμία) του εθνικού της νομίσματος βρίσκεται στα
τάρταρα. Ενδεικτικά, ένα McDonald’s Happy Meal κόστιζε $146 τον
περασμένο Φεβρουάριο!
Θα μπορούσα να συνεχίσω και με άλλα
παραδείγματα, αλλά εδώ πρέπει να απορρίψουμε την απελπισμένη δικαιολογία που
κυκλοφορεί για όλα αυτά. Κάθε πετρελαιοπαραγωγός οικονομία έχει πληγεί από τις
χαμηλές τιμές του μαύρου χρυσού, αλλά καμία, ακόμη και οι κακοδιαχειριζόμενες
Νιγηρία, Ρωσία, κ.ά. δεν έχουν υποστεί την κοινωνική κατάρρευση που υπέστη η
Βενεζουέλα. Καμία χώρα δεν προχώρησε σε εκτύπωση χρήματος, επιπέδου Βαϊμάρης,
όπως η Βενεζουέλα. Ακόμα και αυτές, παρ’
όλες τις προσπάθειες των ηγεσιών τους, δεν στάθηκαν τόσο διεφθαρμένες όσο η
Βενεζουέλα του κόμματος Partido Socialista Unido του Τσάβεζ.
Η οργάνωση Transparency International
κατατάσσει την χώρα στο τοπ 10 των πλέον διεφθαρμένων του πλανήτη. Πρώτα ο
Τσάβεζ, και μετά ο Μαδούρο, όντως αναδιένειμαν τον πλούτο του πετρελαίου στους
φτωχούς, αλλά το μεγαλύτερο μέρος το διένειμαν στους «πελάτες» τους.
Γιατί όμως να στηλιτεύουμε την ηθική ντροπή των
κορόιδων της Δύσης; Αυτό είναι δουλειά του συντηρητικού τύπου. Έτσι δεν είναι;
Όχι ακριβώς. Θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε που οδηγεί η άποψη ότι δεν θα
πρέπει να κριτικάρουμε την δική μας πλευρά.
Μια ολόκληρη γενιά Αμερικανικών συντηρητικών
ντροπιάζεται αυτό το διάστημα επειδή απέτυχε να αντιμετωπίσει τον Ντόναλντ
Τραμπ, η παράνοια και το θράσος του οποίου, θυμίζουν έντονα Περόν και Τσάβεζ.
Οι σκέψεις των Βενεζουελάνων, που τόσα χρόνια
έβλεπαν τους αριστερούς της Δύσης να χρησιμοποιούν την χώρα τους ως μια ιδεολογική παιδική χαρά,
θα πρέπει να μας προβληματίζουν. «Θα πρέπει να υπάρξει ένας ειδικός χώρος στην
κόλαση γι αυτούς» μου είπε χαρακτηριστικά ο Thor Halvorssen,
ιδρυτής του Oslo Freedom Forum.
Το τσαβικό καθεστώς δολοφόνησε την μητέρα του, και φυλάκισε τον πατέρα του, που
είναι Βενεζουελάνος. Παράλληλα, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Leopoldo López, που είναι πολιτικός
κρατούμενος, είναι εξάδελφός του.
Σύμφωνα με
τον Halvorssen, οι τσαβιστές δεν θα μπορούσαν να λεηλατήσουν την χώρα και
να καταπατήσουν το σύνταγμά της αν δεν στηρίζονταν από την «αγέλη» των διεθνών
αριστεριστών, που απαξίωναν όλους όσους μιλούσαν για την απουσία ανθρωπίνων και
άλλων βασικών δικαιωμάτων στην Βενεζουέλα.
Πρόκειται
για το χειρότερο είδος αριστερών, που δείχνουν αλληλεγγύη σε καταπιεστικά
κράτη, αντί για τους καταπιεσμένους λαούς. Γι αυτό κάνανε την πάπια όταν ο Τσάβεζ,
σύμφωνα με την Παγκόσμια Ομοσπονδία Συνδικάτων, έκανε ωμές διακρίσεις εναντίον
του συνδικαλισμού. Δεν ήξεραν, ούτε τους ένοιαζε, για το ότι η διαφθορά είναι
το σκληρότερο και πιο απεχθές βάρος στις πλάτες των φτωχών, οι οποίοι δεν
μπορούν να δωροδοκήσουν ώστε να απολαύσουν τις υπηρεσίες που τους ανήκουν
δικαιωματικά.
Αν ο συνδικαλισμός διώκονταν στη Δύση, και αν
συλλαμβάνονταν οι ηγέτες της αντιπολίτευσης, αν δηλαδή οι κυβερνήσεις της Δύσης
(σύμφωνα με τα λόγια της οργάνωσης Human Rights
Watch για το Καράκας) τρομοκρατούσαν, λογόκριναν, και φυλάκιζαν
τις αντιπολιτευόμενες φωνές, τότε οι διάφοροι Seumas Milnes
και Oliver Stones
του κόσμου, θα ήταν συνεχώς στα κάγκελα διαμαρτυρόμενοι. Αυτοί όμως
διαμαρτύρονταν εναντίον όσων ασκούσαν κριτική στο τσαβικό καθεστώς, και αυτό
μας δείχνει το μέγεθος του αριστερόστροφου ρατσισμού.
Οι σεξοτουρίστες θέλουν να πιστεύουν ότι οι
γυναίκες που «αγοράζουν» δεν είναι σαν εκείνες της πατρίδας τους, που τους
απορρίπτουν ως άσχημους και βαρετούς. Οι γυναίκες που «αγοράζουν» τους επιθυμούν,
και περνάνε καλά, λένε. Το ίδιο και οι «επαναστάτες» τουρίστες, που πιστεύουν
ότι οι ξένοι ιθαγενείς δεν θέλουν τα ίδια δικαιώματα που όμως οι ίδιοι θεωρούν
δεδομένα και αυτονόητα στις πατρίδες τους. Και την ώρα που ζητούν από τους
άλλους να ζήσουν οι ίδιοι στο πετσί τους τις δικές τους αντί-ιμπεριαλιστικές
φαντασιώσεις, καταφέρνουν να συνδυάσουν την ψευδαίσθηση του πελάτη, την ανάγκη
της πόρνης, και τα ψέματα του μαστρωπού…
Nick Cohen
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου