Όταν πριν από μερικά χρόνια αποκαλύφθηκε ότι ο
Μπαλτάκος είχε συνομιλίες με τον «φίλο» του Κασιδιάρη και αυτός τον ηχογραφούσε
προκλήθηκε σάλος. Όλοι είπαν «μα είναι δυνατόν ο στενός συνεργάτης του Σαμαρά
να μιλά με τους Χρυσαυγίτες;»
Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βγάλει πολλές οργισμένες
ανακοινώσεις μεταξύ των οποίων και αυτή: «Η εκκωφαντική σιωπή της κυβέρνησης
και του πρωθυπουργού συνιστά μείζον πολιτικό θέμα» αναφέρεται στην ανακοίνωση.
«Ο κ. Σαμαράς δεν μπορεί άλλο να κρύβεται. Οι συνομιλίες Μπαλτάκου- Κασιδιάρη
αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας την ύπαρξη διαύλων επικοινωνίας μεταξύ του
Μαξίμου και της Χρυσής Αυγής στο ανώτερο επίπεδο». «Η ύπαρξη ενός ακροδεξιού
παρακράτους μέσα στο Μαξίμου, υπό τις ευλογίες Σαμαρά, αποτελεί πραγματικότητα.
Η παρουσία αυτής της κυβέρνησης υπονομεύει τη δημοκρατία και ισοπεδώνει την
κοινωνία με τη μνημονιακή βαρβαρότητα. Κάθε μέρα που περνά με αυτήν την
κυβέρνηση στην εξουσία είναι καταστροφική. Πρέπει να φύγουν» καταλήγει...
Με πολύ απλά λόγια, ο Τσίπρας και η παρέα του
κατηγορούσαν τον Σαμαρά για στενές σχέσεις με την ακροδεξιά, παραγνωρίζοντας
βεβαίως ότι ο τότε πρωθυπουργός είχε κλείσει στη φυλακή τους Χρυσαυγίτες αλλά
και αμέσως ο Σαμαράς έδιωξε τον στενό του συνεργάτη επειδή τέτοιες υποθέσεις
δεν έπρεπε να αφήνουν σκιές.
Τότε στη ΝΔ είχαν μιλήσει για «αυτονόμηση»
Μπαλτάκου, ο δικηγόρος πήγε σπίτι του και τώρα έχει φτιάξει κάποιο ανυπόληπτο
κόμμα που κανείς δεν ξέρει.
Η υπόθεση εκείνη είχε κοστίσει στη Νέα
Δημοκρατία πάρα πολύ. Επί ημέρες γινόταν χαμός και ήταν πρώτη είδηση,
πλήττοντας ακόμη και την ύστατη προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας. Είχε
βεβαίως και αντίκτυπο στις ευρωεκλογές…
Είχαν πει όλοι τότε ότι η ΝΔ θέλει να κλέψει
ψήφους από τη Χρυσή Αυγή. Λίγα χρόνια μετά ένας πρώην υπουργός της αριστεράς,
στενός συνεργάτης και φίλος του Τσίπρα, που στηρίχθηκε όσο κανείς παρά τις
παράλογες απόψεις που είχε διατυπώσει, λέει ξεκάθαρα ότι μπορεί η Χρυσή Αυγή
να… εκδημοκρατιστεί αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα μπορούσε ακόμη και να
συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ κάποια στιγμή. Είναι στην ίδια λογική με αυτή που είχε πει
λίγο – πολύ ο Βούτσης ότι «οι ψήφοι δεν μυρίζουν» δικαιολογώντας τη συμπόρευση
αριστεράς και ακροδεξιάς. Και είναι το ίδιο με τη συνάντηση και τους
εναγκαλισμούς των «αριστερών» βουλευτών με τους Χρυσαυγίτες στο Καστελόριζο.
Όλα αυτά τα γεγονότα προκάλεσαν αίσθηση αλλά δεν
έφεραν καμιά απομάκρυνση. Καμιά αντίδραση από τον ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση, το
Μαξίμου. Κουβέντα μόνο κάποιες αναφορές του στυλ «είναι προσωπικές απόψεις, δεν
εκφράζουν την κυβερνητική γραμμή» και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Και βεβαίως, αν δεν δημοσιεύονταν εκτενώς και
δεν αναλύονταν όσα είπε ο Παρασκευόπουλος μπορεί και να περνούσαν στο ντούκου.
Μια συνέντευξη απλά σε εφημερίδα δεξιά, χαμηλής κυκλοφορίας ποιος θα
ασχολούνταν;
Η ουσία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ενώσει
τα δύο άκρα. Έχοντας αντιληφθεί ότι δεν έχει μέλλον πλέον στο χώρο της
αριστεράς, δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να ξανασυμπορευτεί με τον Λαφαζάνη, τη
Ζωή, τον Λαπαβίτσα κ.λπ. αυτό που κάνει είναι ένα πολιτικό άλμα. Προσπαθεί να
φτιάξει ένα πολιτικό σούπερ μάρκετ όπου θα χωράνε τα πάντα στα ράφια του. Και
πραγματικοί αριστεροί, και γιαλαντζί, και κεντρώοι, και τελειωμένοι δεξιοί
νεοδημοκράτες και γιατί όχι και οι Χρυσαυγίτες. Μην ξεχνάμε ότι έρχεται ένα
τέταρτο μνημόνιο, μια μόνιμη επιτροπεία της Ελλάδας, οπότε θα χρειαστούν οι
αντιμνημονιακές φωνές. Όλοι μαζί «αδερφές και παλικάρια, αριστεροί και
χουνταίοι, κεντρώοι και ναζιστές» κάτω από μια σημαία, αυτή της αντιμνημονιακής
ρητορείας ή ακόμη και ενός αντιευρωπαϊσμού που τα επόμενα χρόνια θα ενισχυθεί.
Η θεωρία της εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ θα
πρέπει να βρει εκφράσεις στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Επειδή το ΚΚΕ δεν
μπορεί ή είναι πολύ… τίμιο για να το κάνει αυτό, θα χρειαστεί κάτι διαφορετικό.
Μια χύτρα όπου θα μπουν όλα τα υλικά χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς ιδεολογικές
αγκυλώσεις.
Η αριστερά έχει χάσει εδώ και καιρό και την
ταυτότητά της και την ηθική της. Δεν έχει κανένα πρόβλημα λοιπόν ο Τσίπρας να
αγκαλιαστεί με αποβράσματα, ανθρώπους της νύχτας, μαχαιροβγάλτες και
τραμπούκους. Άλλωστε, ξέρει καλά να παίζει το παιχνίδι. Από την Αβάνα μέχρι την
αγκαλιά του Μιχαλολιάκου, ένα… πούρο δρόμος.
Δυστυχώς, ο Σαμαράς και ο Λαζαρίδης δικαιώθηκαν
και για την θεωρία των δυο άκρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου