Χαλάει το νερό;

Αυτό εξαρτάται, λέει ο Dr. Kellogg Schwab, διευθυντής του Ινστιτούτου Ύδατος του πανεπιστημίου Johns Hopkins. Μόλις πιούμε μια γουλιά, τα χείλη  και το στόμα μας εισάγουν μικροοργανισμούς στο νερό. Σε συνδυασμό με την θερμοκρασία δωματίου και το ηλιακό φως που μπαίνει από τα παράθυρα, οι μικροοργανισμοί αυτοί αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται αμέσως.

Το φρέσκο νερό μέσα σε ένα καθαρό ποτήρι παραμένει φρέσκο για μια δυο μέρες. Το νερό βρύσης άλλωστε εμπεριέχει πρόσθετα χλώριου που σκοτώνουν τους μικροοργανισμούς. Μετά όμως από μια μέρα, η γεύση του νερού στο ποτήρι αλλοιώνεται, γίνεται κάπως μπαγιάτικη,  κι αυτό οφείλεται στο ότι το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα έρχεται σε επαφή με το Η2Ο στο ποτήρι, μειώνοντας το pH του. Όμως ενώ η γεύση μπορεί να μοιάζει «περίεργη», σε γενικές γραμμές η κατανάλωσή του είναι ασφαλής…

Και συνεχίζει ο ειδικός: Χρησιμοποιώντας καθημερινά το ίδιο «βρώμικο» ποτήρι αυξάνει τις πιθανότητες έκθεσής μας σε κακά βακτήρια, ειδικά αν κάποιος άλλος επίσης χρησιμοποιεί το ίδιο ποτήρι, εισάγοντας έτσι τους δικούς του μικροοργανισμούς στο μείγμα. Καλό είναι, λέει, να χρησιμοποιούμε καθαρά ποτήρια κάθε φορά που πίνουμε νερό.

Μια άλλη επικίνδυνη παράμετρος, ακόμη κι αν το ποτήρι είναι φρεσκοπλυμένο, είναι να αγγίξουμε τις άκρες του στόμιου του με τα δάχτυλά μας, ειδικά αν δεν πλύναμε τα χέρια μας μετά από την τελευταία επίσκεψή μας στη τουαλέτα. Υπάρχουν πολλές ασθένειες που οφείλονται  σε βακτήρια τα οποία ευδοκιμούν στα ανθρώπινα περιττώματα, και αν αγγίξουμε ποτήρι με βρώμικα χέρια τότε τα βακτήρια αυτά εισέρχονται στο νερό.

Τι γίνεται όμως με τα πλαστικά μπουκάλια νερού, που έχουμε στο αυτοκίνητο; Σύμφωνα με τον Schwab εδώ μιλάμε για έναν επικίνδυνο συνδυασμό ζέστης και πλαστικού, αφού ένα χημικό ονόματι bisphenol-A, ή BPA, μαζί με άλλα χημικά που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή του μπουκαλιού, μπορούν να εισέλθουν στο νερό, ειδικά αν αυτό βρίσκεται ώρες εκτεθειμένο στον ήλιο και στην υψηλή θερμοκρασία. Συγκεκριμένα το ΒΡΑ αναστατώνει τις ανθρώπινες ορμόνες, και μελέτες έχουν δείξει ότι προκαλεί σημαντικά προβλήματα υγείας, ακόμη και καρκίνο ή καρδιακή ανεπάρκεια.

Σύμφωνα με τον Schwab τα είδη πλαστικού που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των μπουκαλιών του εμφιαλωμένου νερού δεν έχουν σχεδιαστεί για πέραν της μίας χρήσης, και άρα καλό θα είναι να τα πετάμε ή να τα ανακυκλώνουμε και όχι να τα πλένουμε και να τα ξαναχρησιμοποιούμε. Ακόμη καλύτερο, λέει, είναι να χρησιμοποιούμε αποκλειστικά φιάλες νερού από μέταλλο ή γυαλί.

Όσον αφορά στο πόσο καιρό μπορούμε να κρατήσουμε το νερό ασφαλές, η απάντηση που δίνει ο Zane Satterfield του Κέντρου Περιβάλλοντος του West Virginia University είναι ότι το νερό που διατηρείται για πολύ καιρό παύει να είναι ασφαλές. Όπως εξηγεί, «πολλοί ειδικοί πιστεύουν πως το νερό της βρύσης έχει μια μέση διάρκεια έξι μηνών… μετά από αυτό το διάστημα  το χλώριο διαχέεται με αποτέλεσμα να προκύπτουν βακτήρια και άλγη». Αυτά, προσθέτει, θα γίνουν ορατά ακόμη και πριν από τους έξι μήνες αν τα μπουκάλια νερού βρίσκονται αποθηκευμένα σε θερμό περιβάλλον ή εκτεθειμένα στον ήλιο, ή ακόμη σε φιάλες και δοχεία που δεν είναι καλά πλυμένα ή σφραγισμένα.

Αν κάποιος είναι από εκείνους που περιμένει την καταστροφή ή τον πόλεμο, και αποθηκεύει τεράστιες ποσότητες εμφιαλωμένου νερού στο υπόγειο ή στην αποθήκη του, θα πρέπει να ξέρει ότι στην καλύτερη περίπτωση αυτό μπορεί να διαρκέσει το πολύ έναν χρόνο. Μετά από τους 12 μήνες δηλαδή, θα πρέπει να αντικατασταθεί. Και όπως λέει ο Satterfield, αν σε αυτή την περίπτωση δείτε το νερό να εξατμίζεται αυτό σημαίνει ότι οι πλαστικές φιάλες δεν είναι εντελώς αδιαπέραστες. Ο καλύτερος τρόπος για να παραμείνει ασφαλές το νερό μετά από πολύ καιρό αποθήκευσης είναι, σύμφωνα με τους ειδικούς, να ρίχνουμε μερικές σταγόνες απλής χλωρίνης στο μπουκάλι, και να περιμένουμε 30 λεπτά πριν το καταναλώσουμε (4 σταγόνες ανά γαλόνι).

Time.com

Απόδοση: S.A.