Τα λαμόγια της «διασκέδασης».

Το μαγαζί Crystal Life λοιπόν έδωσε ως λόγο "τις ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώθηκαν στη Χαλκιδική το τελευταίο χρονικό διάστημα".

Ποιες είναι αυτές;

Ότι όσοι αισχρότατα φοροδιέφευγαν, τώρα είναι αναγκασμένοι να μην το κάνουν!

Ότι όσοι δεν έκοβαν αποδείξεις στην είσοδο, ότι όσοι δεν έκοβαν αποδείξεις για τα ποτά του μπαρ, τώρα πρέπει να κόβουν.

Πάντα έπρεπε, φυσικά, αλλά τώρα αν δεν το κάνουν θα τους πιάσουν.

Οπότε, εξαιτίας των "ιδιαιτερων συνθηκών" το μαγαζί προτιμά να ακυρώσει τελείως τη συναυλία, παρά να συμβιβαστεί με την ανάγκη τήρησης του νόμου.

Ποιος ξέρει: ίσως δεν είχε καν θεωρημένα από την εφορία εισιτήρια και δεν προλάβαινε φυσικά να βγάλει, ίσως δεν το συνέφερε να κόψει αποδείξεις γιατί δεν είχε καν υπολογίσει το ΦΠΑ στον προϋπολογισμό του live όντως βέβαιο ότι δεν θα κόβει αποδείξεις.

Η Ελλάδα που σιχαίνομαι…

Πριν από σαράντα μέρες βρέθηκα στη Βωβούσα, ένα ορεινό χωριό δασεργατών βορειοανατολικά των Ιωαννίνων, όπου κατοικούν δυο χούφτες άνθρωποι.

Η περιοχή, που ανήκει στον εθνικό δρυμό της Βόρειας Πίνδου, φημίζεται κυρίως για τις άγριες πέστροφες του Αώου.

Το σούρουπο λοιπόν αναζητήσαμε φαγητό σ’ ένα πολυχώρο (καφενείο-εστιατόριο-χαρτοπαιχτική λέσχη) ακριβώς πάνω στην όχθη του ποταμού.

Το μεν σκηνικό ειδυλλιακό, με το πορτοκαλοκίτρινο φως να αγκαλιάζει το τοξωτό γεφύρι του οικισμού, ο δε λογαριασμός σκοτεινός.

Εκτός από την πέστροφα, που ήταν άψητη και ιχθυοτροφείου, πληρώσαμε ένα καραφάκι ούζο 9,5 ευρώ, τη στιγμή που η μέση τιμή του στις ακριβές ψαροταβέρνες είναι 7.

Όταν απευθυνθήκαμε στον ιδιοκτήτη για την παράλογη χρέωση, μας απάντησε φανερά εκνευρισμένος, και προσβεβλημένος από την ερώτησή μας, πως «έξι το αγοράζω, πόσο ήθελες δηλαδή να στο πουλήσω;».

Οι σαμποτέρ του δημοσίου…

Γράφω κατά καιρούς για τα στραβά του δημοσίου μας, και αρκετοί είναι αυτοί που συμφωνούν, αφού μάλλον τα ξέρουν καλύτερα, όντας από μέσα.

Κάποιοι βέβαια διαφωνούν.

Και συνήθως είναι αυτοί που ή είναι οι ίδιοι προβληματικοί δημόσιοι υπάλληλοι, ή υπερβολικά αφελείς, ή απλά πιστεύουν στην τυφλή αλληλεγγύη για την …. αλληλεγγύη.

Κλείνοντας τα μάτια στους ακατάλληλους συναδέλφους τους, και στις πρακτικές τους.

Διότι αν είναι φιλότιμοι υπάλληλοι, τότε τα ξέρουν πολύ καλύτερα από εμένα, και θα έπρεπε αυτοί πρώτα απ όλους να σκυλιάζουν που το σύστημα είναι έτσι διαρθρωμένο που δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα και σε κανέναν.

Όσο και αν το προσπαθήσει.

Εκτός κι αν η μπάλα πάρει όλους ανεξαιρέτως αμπάριζα.

Και καούν τα χλωρά μαζί με τα ξερά.

Κάτι που πάει να κάνει ο «μεταρρυθμιστής» Κυριάκος.

Κακοποίηση ζώων: Το απόλυτο έγκλημα.

Από μικρός λατρεύω τα ζώα.

Ειδικά τα σκυλιά.
Και πιο ειδικά τα κουτάβια…

Πιστεύω σε αυτό που λένε οι Αμερικάνοι, πως happiness is a warm puppy!

Για αυτό και τρελάθηκα (κυριολεκτικά) τις τελευταίες ημέρες, όταν έμαθα ότι ένας πραγματικά ψυχασθενής εγκληματίας Πολωνός, απήγαγε και βίασε(!) μια σκυλίτσα στην Αθήνα…

Υπουργοί κομάντο!

 Έχουμε επιτέλους αποκτήσει μία ομάδα υπουργών, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να «σπάσουν αυγά» και, το κυριότερο, να εξηγήσουν γιατί το κάνουν.

Τα τελευταία χρόνια έγινε δυστυχώς μεγάλη ζημιά στον τόπο από την πολιτική δειλία των πολιτικών που είχαν αναλάβει την υλοποίηση των Μνημονίων.

Ελάχιστοι είχαν το πολιτικό θάρρος να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Κρύβονταν λοιπόν πίσω από την τρόικα και κορόιδευαν τον κόσμο.

Είμαστε για τα πανηγύρια!

Κατά την παράδοση, η φράση «είμαστε για τα πανηγύρια» συνδέεται με την πόλη της Κορίνθου και την οικονομική ευμάρεια που αυτή είχε από τα αρχαία χρόνια.
 

Σήμερα όμως η φράση βρίσκει άλλη ερμηνεία.

Μικρή άκουγα από τη γιαγιά μου πως και στις πιο δύσκολες ημέρες -πόσο μάλλον σήμερα που η κοινωνική συνοχή και η ζωή του καθενός δοκιμάζονται από την πολύπλευρη κρίση- τα τοπικά-λαϊκά πανηγύρια αποτελούσαν μία όαση και μία προσωρινή φυγή.

Κι έτσι αποφάσισα φέτος με το παρεάκι να επισκεφθώ ένα από τα χιλιάδες πανηγύρια μας.

Δεν έχει σημασία ο τόπος και ο χρόνος.

Εκείνο όμως που με συγκλόνισε ήταν πως μέσα από την όλη εμπειρία συνειδητοποίησα αυτό που λένε μέχρι και οι κάμπιες…

Ραντεβού την άνοιξη…

Ολόκληρη η Ευρωζώνη και κυρίως οι χώρες του Νότου ζουν μια ανήσυχη κατάσταση αναμονής, που συνοψίζεται στη φράση «ραντεβού τον Σεπτέμβριο», καθώς οι γερμανικές εκλογές θεωρούνται ορόσημο για την πορεία της κρίσης.

Στην πραγματικότητα η κρίσιμη ημερομηνία δεν είναι άλλη από τις ευρωεκλογές της άνοιξης του 2014.

Μέχρι τότε η νέα κυβέρνηση στο Βερολίνο θα έχει ξεκαθαρίσει το εύρος και το βάθος των διορθωτικών κινήσεων που η γερμανική πλευρά μπορεί και θέλει να επιφέρει στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη.

Μέχρι τότε η πορεία της γερμανικής οικονομίας και κυρίως των εξαγωγών θα μας έχει δείξει αν η ύφεση έχει ήδη κτυπήσει την πόρτα της ισχυρότερης ευρωπαϊκής οικονομίας.

Κάτι δεν πάει καλά με την Αμερική…

Όταν η αμερικανική κυβέρνηση, με απόφαση και εντολή του Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα, κλείνει δεκάδες πρεσβείες και προξενικά γραφεία στο εξωτερικό, και όταν ανώτεροι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου τηλεφωνούν στους διευθυντές εφημερίδων και τηλεοπτικών δικτύων και θερμοπαρακαλούν να μην αποκαλύψουν πληροφορίες που αφορούν την τρομοκρατία, τότε η Αμερική, η μόνη υπερδύναμη, έχει τεράστιο πρόβλημα.

Προκάλεσε κάκιστη εντύπωση η δημοσιοποίηση από το CNN της κυβερνητικής έκκλησης, αλλά και η αποδοχή από το συγκεκριμένο τηλεοπτικό δίκτυο της αυτολογοκρισίας του…

Welcome back, Αντώνη…

Αγαπητέ μου Αντώνη, με μεγάλη χαρά έλαβα τα νέα σου από την Ουάσιγκτον και αναθάρρησα κάπως, καθότι πολύ πεσμένος τον τελευταίο καιρό κι όλα λάθος τα ‘κανα, ακόμη και τα γεμιστά που νόμιζα ότι το ‘χω.

Σε είδα όμως στην τηλεόραση, με μια γεύση τρικυμίας στα χείλη (μα πού γύριζες;) και με τη θεαματική, πορφυρόχρυση γραβάτα σου σε πλήρη άνθιση και σε καμάρωσα, αδιαφορώντας για τον Δημήτρη που χρόνια έχει την άποψη ότι «καλά θα κάνουν όλοι αυτοί να πάνε να κρεμαστούν με τις γραβάτες τους» (εσείς είστε όλοι αυτοί, αν δεν κατάλαβες).

Αλλά μη δίνεις σημασία.

Ο Δημήτρης μόλις έχει αρχίσει ψυχανάλυση και βλέπει μια ενόρμηση θανάτου σε όλα, ακόμα και στο θόρυβο του πλυντηρίου, άρα γιατί όχι και σε μια γραβάτα;

Ψηλός, ξανθός, πρασινομάτης, και χρυσαυγίτης; Μπα……

Εδώ και πολλά χρόνια, παρακολουθώντας το «τσίρκο» της πολιτικής μας σκηνής, είχα μια μεγάλη απορία.

Από την εποχή ακόμη που η Χρυσή Αυγή αποτελούσε μια ακόμη αμελητέα και γραφική περίπτωση «πολιτικού» μορφώματος, αποτελούμενη από διάφορα ανερμάτιστα ημιμαθή ανεμομαζώματα.

Πως είναι δυνατόν, αναρωτιόμουν, να υπάρχουν Έλληνες, και μάλιστα (κατά δήλωσή τους) πατριώτες, που να θαυμάζουν εκείνους που μακέλεψαν την Ελλάδα (και όχι μόνο);

Πως γίνεται κάτι τέτοιο;

Την ίδια ώρα που οι «προδότες» κουκουέδες πολεμούσαν τους Γερμανούς στα βουνά;