Ο Ερντογάν βουλιάζει σε βούρκο διαφθοράς.

Η στρατηγική πρόβλεψη είναι ένα ζήτημα που πρέπει να απασχολεί κάθε οργανισμό, ιδιαίτερα τα κράτη, αφού οι ορθές στρατηγικές προβλέψεις είναι δυνατόν να θωρακίσουν και να διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα ενός κράτους.

Ιδιαίτερα όσον αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, που καταλαμβάνουν έναν γεωγραφικό χώρο μείζονος γεωπολιτικής αξίας, οι στρατηγικές προβλέψεις μπορεί να δώσουν τη δυνατότητα στις κυβερνήσεις σε Λευκωσία και Αθήνα να λάβουν έγκαιρα αποφάσεις και να κάνουν επιλογές, που άλλοτε θα μας προστατέψουν από εξελίξεις που πρόκειται να συμβούν στην ευρύτερη περιοχή και άλλοτε θα μας εξασφαλίσουν θαυμάσιες ευκαιρίες, για να επωφεληθούμε και να ενισχύσουμε τη θέση μας στην περιοχή.

Ο παράγων πολυπλοκότητα.

Στο βιβλίο της «Αλντο Μόρο, Η ομηρία» (εκδόσεις Primus), η ερυθροταξιαρχίτισσα Αννα Λάουρα Μπραγκέτι περιγράφει το πολιτικό αδιέξοδό των απαγωγέων όταν μετά τις «ανακρίσεις» του μεγάλου Ιταλού πολιτικού διαπίστωναν ότι όσα περισσότερα μάθαιναν για τις δομές της εξουσίας, τόσο λιγότερα καταλάβαιναν.

Μάθαιναν ότι η δημοκρατία είχε αναπτύξει εξαιρετικά περίπλοκους μηχανισμούς, που δεν υπήρχε κάποιο κέντρο «ανατροπής» της.

Ενώ στην αρχή νόμιζαν ότι, αιχμαλωτίζοντας τον ηγέτη του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, «χτύπησαν την καρδιά του κράτους» το κράτος λειτουργούσε πέρα και παρά την ομηρία του Αλντο Μόρο.

Τελικώς τον δολοφόνησαν για τον πιο ποταπό λόγο, για να μη φανεί ότι κάνουν πίσω.

A Christmas Carol (sort of)…

Ο εορτασμός των Χριστουγέννων είναι μια επινόηση των μεσαιωνικών χρόνων, αλλά η μορφή του εορτασμού που επικράτησε οφείλεται κατά τον μεγαλύτερο βαθμό στους Αγγλους.

Ας συμμορφωθούμε, λοιπόν, με το τυπικό που καθιερώθηκε τη Βικτωριανή περίοδο, διότι ―κατά την προσωπική μου κοσμολογία― οι Αγγλοι είναι αρμοδιότεροι για τα του Θεού και των οικογενειακών του. (Ενημερώνω τους μη γνωρίζοντες ότι, στην κλίμακα της ιεραρχίας του σύμπαντος, βρίσκονται στην τρίτη βαθμίδα, κάτω από τον Θεό και τους αγγέλους, από τους οποίους τους χωρίζει μόνον το έψιλον που εκθλίβεται. Ετσι, έχουμε: Θεός, άγγελοι, Αγγλοι, άνθρωποι, κατοικίδια, μπολσεβίκοι κ.λπ.).

Εκτός από το χριστουγεννιάτικο δένδρο, τα δώρα, την ψητή γαλοπούλα και τα άλλα, το τυπικό αυτό επιβάλλει και τη χριστουγεννιάτικη ιστορία.

Αυτή έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές, καθώς ο σκοπός της είναι να προετοιμάσει την ψυχή μας για να δεχθεί το μήνυμα των Χριστουγέννων.

Και αυτό δεν είναι άλλο από την αγάπη· εξ ου και τα Χριστούγεννα λέγονται «γιορτή της αγάπης». (Ή μήπως τα έχω μπερδέψει με το Πάσχα; Εν πάση περιπτώσει, αν μέχρι τώρα έχετε πάρει τούτο το σημείωμα στα σοβαρά, δική σας η ευθύνη...).

Μια βίαιη ενηλικίωση…

Ελλάδα,  αφήνοντας το 2013 για να έρθει το «νέον έτος» μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα, όχι και τόσο γιορτινή.

Περισσότερο καπνισμένη από τζάκια, που πασχίζουν να σπάσουν την κρυάδα της εξαθλίωσης.

Εξαθλίωσης όχι αποκλειστικά και μόνον οικονομικής.

Μετά τα όσα διαδραματίστηκαν, σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση με τον bon viveur Μιχάλη Λιάπη, αγαπημένο ανιψιό του «εθνάρχη» μας, ο έτερος ανεπάγγελτος ανιψιός, που χρημάτισε και πρωθυπουργός - έπρεπε να το πιει αυτό το πικρό ποτήρι, να βγάλει την υποχρέωση απέναντι στη χώρα - στις Άλπεις για τις γιορτές.

Ο άλλος, ο  υπουργός του, προτίμησε πιο θερμά κλίματα στην εξωτική Μαλαισία.

Και οι υπήκοοι-ψηφοφόροι στην καθόλου εξωτική Ελλάδα όσο ο ένας θα κάνει το σκι του κι ο άλλος θα κολυμπά, τρέχουν για τα τέλη κυκλοφορίας τους, τα χαράτσια τους, την εφορία τους, να κλείσουν τις υποχρεώσεις της χρονιάς.

Merry Christmas....

John Lennon Merry Xmas,  War is Over....

Εκτσογλανισμός…

Ήταν από εκείνες τις στιγμές που μια λέξη, μια και μόνη λέξη, φωτίζει την καθημερινότητά μας και κάθε τι που λίγο πριν έμοιαζε ακατανόητο - σε όσους προσφεύγουν στη σκέψη- γίνεται ξάφνου απολύτως κατανοητό.

«Εκτσογλανισμός». Α, ναι. Αυτό ακριβώς.

«Μια νέα λέξη είναι σα το νέο σπόρο που σπέρνεις στη γη μιας συζήτησης» γράφει ο μεγάλος φιλόσοφος του 20ου αιώνα Βιτγκενστάιν.

Διότι οι λέξεις έχουν δύναμη και δίνουν δύναμη.

Οι λέξεις είναι τα όρια του ήθους και του κόσμου μας.

Από τις λέξεις κρατιόμαστε.

Λέξεις αναζητούμε για να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε το ό,τι συμβαίνει.

«Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του κόσμου μου» γράφει ο Βιτγκενστάιν για να εξηγήσει τη σημασία της γλώσσας και των λέξεων στη σκέψη κάθε υποκειμένου.

Πρωθυπουργό Αλέξη; Όχι ευχαριστώ… δεν θα πάρω!

Ένα από τα πολλά που μου αρέσουν στην Ελλάδα, είναι ότι όσο εύκολα δημιουργούμε είδωλα, άλλο τόσο εύκολα τα γκρεμίζουμε.

Οπότε,  κανείς Έλληνας, όσο και «λατρεμένος» κι αν είναι, δεν είναι σίγουρος για το μέλλον του.

Κάτι που κρατάει τους κ...ους σφιγμένους (λέμε τώρα).

Και αυτό συμβαίνει από αρχαιοτάτων χρόνων.

Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο, άλλοι μεγάλοι της εποχής εξορίστηκαν, τον Καποδίστρια τον δολοφόνησαν, τον Καραϊσκάκη τον ταλαιπώρησαν με διώξεις και δικαστήρια, τον Κολοκοτρώνη τον φυλάκισαν, και τον Ελευθέριο Βενιζέλο προσπάθησαν να τον σκοτώσουν.

Αφελείς, καλοί άνθρωποι…

Ο Αντώνης Κάντας ήταν αναπληρωτής διευθυντής εξοπλισμών στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Ούτε και ο ίδιος δεν θυμάται πόσες μίζες έστειλε στην Ελβετία.

Έφτιαξε περί τις δέκα offshore και, ειλικρινά, απορώ πώς και δεν έφτιαξε και μία βίλα στο Μοντεβίδεο - μαζί με τον Καραβέλα της Siemens θα μπορούσαν να χτίσουν και μία ορθόδοξη εκκλησία για την ελληνική κοινότητα της Ουρουγουάης.

Η Κύπρος, το μνημόνιο, και οι δικοί μας κουφιοκεφαλάκηδες.

Όταν την περασμένη άνοιξη η Κύπρος οδηγούνταν στο δικό της Μνημόνιο έπειτα από τη σκληρή και πρωτόγνωρη απόφαση του Eurogroup να «κουρέψει» τις καταθέσεις και ουσιαστικά να διαλύσει το κυπριακό τραπεζικό σύστημα, οι κραυγές και οι οιμωγές για την επερχόμενη καταστροφή της Μεγαλονήσου που ακούστηκαν στην Αθήνα ήταν μεγαλύτερες από εκείνες που ακούστηκαν στη Λευκωσία.

Υποτίθεται ότι εμείς οι «Ελλαδίτες», όπως μας αποκαλούν οι Κύπριοι αδελφοί, ξέραμε καλύτερα, αφού είχαμε ήδη τριετή μνημονιακή εμπειρία.

Και γι΄ αυτό διάφοροι «μυαλοπώληδες» εξ Αθηνών, δεν αρκέστηκαν στις νουθεσίες, αλλά ταξίδεψαν στην κυπριακή πρωτεύουσα για να πείσουν τους Κυπρίους να πουν ένα ηρωικό «όχι», απορρίπτοντας το αναμφισβήτητα σκληρό πρόγραμμα διάσωσης που τους προτάθηκε και αρνούμενοι να δεχθούν την τρόικα.

Σκάνδαλο με τους αγροτοσυνδικαλιστές…

Θανάσης Κοκκινούλης, Χρίστος Σιδερόπουλος, Γ. Σούρλας, Γερ. Λιόλιος, Σπ. Τσικρίκας, Δημ. Σδράκας, Κ. Μαρκούλης, Χ. Παυλίδης.

Τους γνωρίζετε;

Κάποιους από αυτούς ναι, κάποιους άλλους όχι.

Για να σας πληροφορήσουμε πρόκειται για γαλάζιους και πράσινους αγροτοσυνδικαλιστές οι οποίοι διετέλεσαν επικεφαλής σε Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών στη Λάρισα, την Καρδίτσα, τα Φάρσαλα, το Κιλκίς, τη Θεσσαλονίκη κ.λπ.

Οι συγκεκριμένοι αγροτοσυνδικαλιστές έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα κακοδιαχείρισης στα οποία χάθηκαν πολλά εκατομμύρια ευρώ.

Κάποιοι από αυτούς μάλιστα έχουν συλληφθεί για χρέη των ΕΑΣ, ως επικεφαλής τους.