Γλείφει και τη Μέρκελ ο Τσίπρας…

Σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στον Χατζηνικολάου, πριν από τις εκλογές του Γενάρη του 2015, με το αλαζονικό ύφος που τον χαρακτήριζε τότε, ο Τσίπρας είχε προεξοφλήσει ότι η Μέρκελ θ' αναγκαστεί να συμφωνήσει με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. «Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να απαντήσει όχι η Μέρκελ», έλεγε, απαντώντας στο ερώτημα «αν απαντήσει όχι η Μέρκελ;». «Θα το θυμηθείτε. Και θάναι μέρα μεσημέρι», συμπλήρωνε.

Κι όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν, σε περίπτωση αρνητικής απάντησης της Μέρκελ, θα πάει σε δημοψήφισμα, ο Τσίπρας απάντησε: «Κύριε Χατζηνικολάου, σας απαντώ ευθέως. Εάν ακουστεί η λέξη «όχι» εμείς θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Κανένα δημοψήφισμα. Κανένα δίλημμα. Καμία κρυφή ατζέντα. Να τελειώνουμε με αυτά. Στις 26 Γενάρη, πιστεύω, ότι θα έχουμε μία νέα κυβέρνηση που θα έρθει να κάνει μια μεγάλη τομή με το χθες (…) Ερχεται η ώρα στην Ελλάδα - κι αυτό είναι πέρα κι έξω από κάθε συζήτηση κι από κάθε διαπραγμάτευση με τους εταίρους - να γυρίσουμε σελίδα. Και είμαι βέβαιος ότι θα γυρίσουμε σελίδα»…

Τρολ, πόρταλ, κανάλι, εξουσία…

Για πολύ καιρό, μόλις τα άρθρα μου ανέβαιναν στη σελίδα της Athens Voice στο Facebook, έβλεπα ένα πλήθος από σχόλια να απαντούν στα γραφόμενα με τρόπο χυδαίο και υβριστικό.

Τα σχόλια εμφανίζονταν μέσα σε μισή ώρα από την ανάρτηση του κάθε κειμένου, ενώ συχνά ήταν εντελώς άσχετα με το περιεχόμενο των άρθρων και απλώς επαναλάμβαναν τις γνωστές κατηγορίες περί πληρωμένων κονδυλοφόρων που άκουγαν όσοι ασκούσαν κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν αποδεκτό κάποιος να κριτικάρει τον ΣΥΡΙΖΑ από μόνος του. Έπρεπε να βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία και να εξυπηρετεί συμφέροντα…

Στην χώρα των Μπαλαούρηδων…

Ακούγοντας μια συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μάκη Μπαλαούρα τα συναισθήματα διαδέχθηκαν το ένα το άλλο με την εξής σειρά: έκπληξη, αμηχανία, συνειδητοποίηση, ντροπή, οργή.

Φέρτε πράμα να ψηφίσω!

Ο κύριος Βουλευτής ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να βρεθεί η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο ενδεχόμενο να αναγκασθεί να ψηφίσει την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Και αφού κάτι ψέλλισε ο κ. Μπαλαούρας για το μνημόνιο που “δεν είναι δικό μας και μας το επέβαλλαν” έκανε την κορυφαία δήλωση που καταλαμβάνει επαξίως μια θέση δίπλα στις δεκάδες δηλώσεις του αρχηγού του που μπήκαν στο άλμπουμ του πολίτικού αμοραλισμού και του πιο άθλιου πολιτικαντισμου...

5 αλήθειες που ΔΕΝ λέγονται για το χρέος (κι ένα παλιό ανέκδοτο)…

Είπαμε να πούμε αλήθειες που δεν λέγονται. Γιατί η αλήθεια λυτρώνει.

Κι όταν δεν λέγεται, ανακυκλώνονται όλες τις κακοδαιμονίες και βαθαίνει η κρίση. Αλήθειες που δεν λέγονται, λοιπόν… Και για το κεντρικό θέμα της εποχής: Το Ελληνικό χρέος.

Μιλάμε για αλήθειες, όχι για αστήρικτες «ικασίες», όχι για συζητήσιμες «απόψεις», όχι για «θεωρίες συνομωσίας»… Για αλήθειες! Πλήρως τεκμηριωμένες, αποδεδειγμένες και μετρήσιμες… Που όμως, ακόμα και τώρα, ΔΕΝ λέγονται…

Η Κύπρος στα πρόθυρα ολοκληρωτικής τουρκοποίησης…

Η Κύπρος αποτελεί το τελευταίο προπύργιο/υπόλειμμα του ιστορικού ελληνισμού στην ανατολική Μεσόγειο. Και όμως, οι ηγεσίες της Ελλάδας, κλεισμένες στον μικροελλαδισμό και τα φοβικά τους σύνδρομα απέναντι στην Τουρκία, την εκχωρούν σταδιακά, βήμα το βήμα, εδώ και δεκαετίες στη ζώνη επιρροής του νεοθωμανισμού, με προοπτική τον πλήρη εκτουρκισμό της.

Οποιεσδήποτε άλλες ηγέτιδες τάξεις, σε οποιοδήποτε μήκος ή πλάτος του πλανήτη, θα θεωρούσαν την ελληνική Κύπρο ως το σημαντικότερο μέρος του χώρου τους και θα έκαναν τα πάντα για να διασφαλιστεί, τουλάχιστον, η στενή σχέση κυπριακού και ελλαδικού ελληνισμού. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τον χάρτη για να διαπιστώσει την τεράστια γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου, η οποία με την ύπαρξή της και μόνο καθιστά τον ελληνισμό υπολογίσιμη δύναμη στην ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα η έκλειψή της, ή ακόμα χειρότερα η παράδοσή της στα χέρια των διαχρονικών αντιπάλων του ελληνισμού, θα οδηγήσει στη μεταβολή της Ελλάδας σε συρρικνούμενο και ανίσχυρο βαλκανικό κρατίδιο...

Πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Περίπου κατά 370.000 άτομα μειώθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι από το 2011 μέχρι σήμερα, όπως αναφέρθηκε στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν σήμερα μέλη του ΔΣ της ΑΔΕΔΥ, ενόψει της 24ωρης γενικής απεργίας την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου.

Συγκεκριμένα, όπως ανέφεραν, το 2011 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ανερχόταν σε 936.000, ενώ σήμερα μαζί με τους ένστολους είναι 567.000…

Η νίκη Τραμπ και η στροφή στο εθνικό κράτος…

Η απρόσμενη εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών άνοιξε για άλλη μια φορά τη συζήτηση περί επικράτησης του λαϊκισμού και της αντισυστημικής ψήφου. Μαζί με την ακατάσχετη κινδυνολογία των περισσότερων "ειδικών" που είδαν την συντέλεια του κόσμου στην εκλογή  Τραμπ, η αντιμετώπιση της λαϊκής ετυμηγορίας από τους περισσότερους τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα μας ήταν τραγικά αναμενόμενη και προβλέψιμη με αφορισμούς κατά του λαϊκισμού, της ανεύθυνης ψήφου, της ανόδου του ρατσισμού και της ξενοφοβίας κ.ο.κ.

Αυτού του είδους η αφ υψηλού κριτική στην "ανορθόδοξη" ψήφο των πολιτών τόσο στην Ευρώπη όσο και εσχάτως στην Αμερική, είναι εντελώς επιδερμική, κοντόφθαλμη αλλά και επικίνδυνη, αφού δεν αντιμετωπίζει την γιγάντωση των πολιτικών άκρων αλλά την τροφοδοτεί. Δεν βλέπει το πρόβλημα αλλά τις συνέπειες…

Παίζοντας τσελίκι…

Κάποιος αμερικανός συγγραφέας ήδη από το 1935 έγραψε ένα μυθιστόρημα, που προέβλεπε την έλευση του Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και σε ερώτηση που έγινε στον πρόεδρο Ομπάμα, του οποίου η βαθιά καλλιέργεια και τα χαρίσματα φάνηκαν στο λόγο που εκφώνησε στο Ίδρυμα Νιάρχος, τι διαβάζει και ποιες είναι οι πηγές της γνώσης του απάντησε: “Ό,τι βαθύτερο γνωρίζω το έχω διδαχτεί από τη λογοτεχνία. Από τα μυθιστορήματα”.

Θα μπορούσε να εννοεί από την Τέχνη ευρύτερα, εφόσον σε αυτήν συμπυκνώνεται και εκφράζεται το μεγαλείο αλλά και η ποταπότητα του ανθρώπου, η ευτέλεια αλλά και η θεϊκότητά του. Είναι απλό: Πού πηγαίνουν τον αμερικανό αλλά και τον κάθε πρόεδρο, όταν επισκέπτεται την Αθήνα; Στην Ακρόπολη και στο Μουσείο Ακροπόλεως, εφόσον εκεί λαμπρύνεται το ελληνικό πνεύμα αιώνων. Η Τέχνη, η επιστήμη, η φιλοσοφία, η γλυπτική, η αρχιτεκτονική, το κάλλος, οι μεγάλοι Θεοί, το αρχαίο δράμα και η κωμωδία, το μεγαλείο και η τραγικότητα του ανθρώπου...

Είναι να μη γίνει το κακό…

Το μακρινό 1985, Δεκέμβρη μήνα, παρουσιάστηκα στα χιονισμένα Σέρβια της Κοζάνης για να κάνω και γω τη θητεία μου. Ήμουν 24 χρόνων, με δυο πτυχία, κοσμογυρισμένος, αεράτος, κλπ. Και χωρίς να είμαι πολεμοκάπηλος, εθνικιστής, ούτε καν στρατόκαυλος,  παρουσιάστηκα κανονικά, χωρίς κλάματα, έτοιμος να υποστώ κι εγώ την κάθε ταπείνωση και τον κάθε «ξεφτιλισμό» (όπως μου λέγανε οι φίλοι μου που είχαν ήδη υπηρετήσει), αποφασισμένος να τα καταφέρω, διότι έτσι έπρεπε.

Μάλιστα, αν και ήμουν στην καλύτερή μου ηλικία, θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό που θα υπηρετούσα μόνο … 21 μήνες, αφού λίγο πιο πριν αν πήγαινα, η στρατιωτική  θητεία ήταν 25 μήνες (την είχε μειώσει τότε ο Ανδρέας), ενώ αυτή των δοκίμων ήταν 28 μήνες, όπως άλλωστε και στο ναυτικό αλλά και στην αεροπορία. Και μόλις 8 χρόνια πριν αν παρουσιαζόμουν, ήταν 32  μήνες αν δεν κάνω λάθος…

Ταυτότητες ή διχασμένες κοινωνίες;

Πολλές φορές η λογοτεχνία διαβλέπει πράγματα που μόνο εκ των υστέρων εξετάζει και αναλύει η Πολιτική Επιστήμη.

Η άνοδος του Τραμπ – τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών – έχει προβλεφθεί από δύο μεγάλους αμερικανούς συγγραφείς, ως άνοδος το 1936 ενός φιλοναζιστή ηγέτη αντί του Φραγκλίνου Ρούζβελτ. Αναφέρομαι στο μυθιστόρημα «Δεν γίνονται αυτά εδώ» (Καστανιώτης, σε μετάφραση Νίκου Μάντη) του μεγάλου νομπελίστα αμερικανού συγγραφέα Σίνκλερ Λιούις και στη «Συνωμοσία κατά της Αμερικής» (Πόλις, σε μετάφραση Ηλία Μαγκλίνη) του Φίλιπ Ροθ. Στο βιβλίο όμως του νεότερου αμερικανού συγγραφέα Φίλιπ Μάγιερ «Αμερικανική σκουριά» (Καστανιώτης, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Ματσούκα) η σκουριά βρίσκεται στην Κομητεία Φαγιέτ της Πενσιλβάνια, ονομαζόμενη και Φαγιέτ-ναμ, όπου η αποβιομηχάνιση γεννά τον εξοργισμένο κατά πάντων λευκό άνδρα. Τον άνδρα που υπερψήφισε τον Τραμπ…