Elton John
6.8.17
Μια ολόκληρη γενιά ηλιθίων…
Φοβάμαι τη μέρα που η τεχνολογία θα
ξεπεράσει την ανθρώπινη επαφή... Ο κόσμος θα αποκτήσει μια ολόκληρη γενιά ηλιθίων...
Αϊνστάιν
Όσο και αν είναι επώδυνο για μένα, δυστυχώς
ανήκω σε αυτήν τη γενιά. Αναφέρομαι βεβαίως, βεβαίως στη γενιά ανθρώπων που
έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα την περίοδο από 1998 και πάνω. Μια γενιά που
μεγάλωσε με σύντροφο την τεχνολογία. Μία γενιά που πήρε τελείως διαφορετικό
δρόμο από την προηγούμενη, μια πορεία που ίσως δεν είναι αναστρέψιμη. Τι
συμβαίνει λοιπόν με αυτή τη νέα γενιά;
Η (βαθιά) κομπλεξική Αριστερά…
Η ψυχολογία
προσδιορίζει δύο προβλήματα: το «κόμπλεξ
κατωτερότητας» και το «κόμπλεξ
ανωτερότητας». Από προχθές οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τον Κώστα
Γαβρόγλου για τη συνδρομή του στην επιστήμη. Μπορούμε να προσθέσουμε
στην επιστημονική έρευνα κάτι εντελώς καινούργιο.
Το «κόμπλεξ
μετριότητας».
Πρόκειται για το σύνδρομο που η ελληνική,
μαδουρικής υφής αριστερά, αυτοί οι βαθιά κομπλεξικοί με κάθε έννοια προόδου και
αριστείας άνθρωποι ανέδειξαν με την υποστολή σημαίας στην οποία υποχρεώνουν
τους άριστους, επιβάλλοντας μια λογική ΠΡΟ ΠΟ. Έναν μαθητικό τζόγο...
5.8.17
Ανοιχτή επιστολή στον Αλέξη από μια ηλίθια(;) ψηφοφόρο του…
Αντιγράφουμε από τη σελίδα της Σταματίας
Κολωνιάρη στο facebook και δεν κρύβουμε το όνομα όπως και κανένα
στοιχείο, καθώς η κ. Κολωνιάρη έχει αναρτήσει σε δημόσια θέα την επιστολή που έστειλε
στον Αλέξη Τσίπρα. Την παραθέτουμε επειδή η κ. Κολωνιάρη
σπουδάζει Αρχιτέκτων-Μηχανικός στο ΑΠΘ και παρά τη μεγάλη επιστολή της,
δεν καταλάβαμε γρι από όσα λέει στον αγαπημένο της πρωθυπουργό.
Μήπως χρησιμοποιεί κάποιον μυστικό κώδικα, μήπως
ο αστικός μύθος που λέει ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι άνθρωποι μειωμένης
αντίληψης, δεν είναι και τόσο μύθος; Το μόνο που καταλάβαμε είναι πως τον
αποκαλεί με αγάπη ψεύτη και κλέφτη όπως είναι και η ίδια (έτσι γράφει), ενώ
αναρωτιέται γιατί ανήκουμε στην Ευρώπη και δεν έχουμε δικά μας σύνορα.
Κατάλαβαν τα πάντα όμως οι συριζαίοι φίλοι
της, αφού η επιστολή της αναδημοσιεύτηκε 3 φορές και συγκέντρωσε αρκετά
θετικά σχόλια…
Πότε απαγορεύτηκε η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων;
Η Ελλάδα είναι η μόνη δυτική δημοκρατία στην
οποία απαγορεύεται η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με συνταγματική διάταξη. Η
διάταξη αυτή θεωρήθηκε προοδευτική και όποτε τέθηκε ζήτημα αναθεώρησή της η
ελληνική Αριστερά μαζί με μεγάλο τμήμα του ΠΑΣΟΚ αντέδρασαν.
Από πότε όμως ισχύει αυτή η απαγόρευση; Ποιοι
και για ποιο λόγο αποφάσισαν να θεσπίσουν κάτι που δεν ίσχυε σε κανένα άλλο
δυτικό κράτος;
Αχ, Ελλάδα μου γλυκιά…
Μου αρέσει να βλέπω τους ευζώνους στην αλλαγή
φρουράς στον Αγνωστο Στρατιώτη. Οι συντονισμένες τους κινήσεις και η πειθαρχία
αντιστέκονται στον κατεστημένο χαβαλέ του εθνικού μας βίου. Για τους ίδιους
λόγους μου αρέσουν και οι στρατιωτικές παρελάσεις. Οπως επίσης μου αρέσουν και
τα εμβατήρια.
Αν μη τι άλλο, η έφιππη Φρουρά της Δημοκρατίας
στην παρέλαση της 14ης Ιουλίου στο Παρίσι είναι ένα θέαμα που δεν το βλέπεις
κάθε μέρα. Σπάνιο και ακόμη πιο πολύτιμο για κάποιον που ζει στη χώρα όπου όλα
τα ισοπεδώνουν το μπάχαλο και η αμεριμνησία του χαβαλέ. Οταν βλέπεις τον
πρόεδρο της Βουλής ντυμένο σαν θαμώνα σε «μπιτσόμπαρο», μαθαίνεις να εκτιμάς
όχι μόνον τη γραβάτα, αλλά και την καλτσοδέτα του ευζώνου…
4.8.17
Η Χαλκιδική που δεν αγαπάμε…
Θα ξεκινήσω από μια παραδοχή. Τη Χαλκιδική τη
λατρεύω. Είναι ο τόπος που πέρασα τα καλοκαίρια μου από παιδί, που μεγάλωσαν τα
παιδιά μου που επιστρέφω κάθε χρόνο με την ίδια ορμή. Η πρώτη εικόνα που
θυμάμαι από αυτήν είναι σε ηλικία 3 χρόνων στην Τρυπητή, μετά από 5 ώρες
ταξίδι, σε ένα μέρος χωρίς ρεύμα με τριζόνια, τζιτζίκια, κωλοφωτιές στα χωράφια
και αστροφεγγιά.
Μια εικόνα παραδείσου. Δεν νοσταλγώ εκείνον τον
παράδεισο, όλα τα μέρη αλλάζουν και μάλιστα δραματικά στο πέρασμα του χρόνου,
όμως αυτό που συμβαίνει πια μοιάζει με κόλαση...
Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας το καλοκαίρι…
Κυκλοφορείς μέσα στο καμίνι που λέγεται
Θεσσαλονίκη, κι αν γλιτώσεις το έμφραγμα από τη ζέστη τότε θα πας
αδιάβαστος από το άγχος του να βρεις να
παρκάρεις, ή του να αποφύγεις κάποιο τροχαίο ατύχημα. Κι όλα αυτά ντάλα
μεσημέρι, Αύγουστο μήνα, εποχή δηλαδή που τα παλιά καλά χρόνια δεν κυκλοφορούσε
ούτε πατίνι στην πόλη, αφού απαξάπαντες ήταν σε διακοπές.
Σήμερα, λίγο λόγω κρίσης, και λίγο επειδή η «ερωτική
συμπρωτεύουσα» έγινε δημοφιλής προορισμός Βαλκάνιων τουριστών (και όχι μόνο),
το κέντρο της σφύζει από κοσμοσυρροή, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα άναρχο
κυκλοφοριακό κομφούζιο, και η όλη κατάσταση να θυμίζει … κάζμπα πόλης της Μέσης
Ανατολής…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)