The Man...

The Killers

Ελεύθεροι… βαρυποινίτες!

Σε λίγους μόνο μήνες κλείνουμε τρία χρόνια από την μέρα που ο λαός ανέθεσε τις τύχες του στο γελαστό παιδί και την «προοδευτική» παρέα του, για να αναστηθεί η Ελλάδα. Στα χρόνια αυτά που μεσολάβησαν είδαμε να παρελαύνουν από το υπουργικό συμβούλιο διάφοροι «παλαβοί» για να το πω ήπια. Ποιον να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τον Μπαρουφάκη; Τον Κατρούγκαλο; Την Βαλαβάνη; Την Κονιόρδου; Ποιον; Μιλιούνια είναι… Λεγεώνες... Και ο καθένας τους έβαλε από ένα λιθαράκι για να καταστραφεί η πατρίδα μας.

Απ’ όλους όμως αυτούς, ο μόνος που πραγματικά άφησε έργο, είναι ο Παρασκευόπουλος. Χάρη στον οποίο αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν στην Ελλάδα 3.000 ελεύθεροι κι ωραίοι βαρυποινίτες. Από εκείνους δηλαδή που συλλαμβάνει η αστυνομία, τους καταδικάζει (λέμε τώρα) η δικαιοσύνη και στη συνέχεια έρχεται ο περίφημος νόμος του ανθρωπιστή Παρασκευόπουλου και τους αμολάει ξανά μανά χύμα στο κύμα, ελεύθερους δηλαδή για να συνεχίσουν το έργο τους… Να δολοφονούν, να ληστεύουν και να σιδερώνουν γιαγιάδες…

Τα μεγαλύτερα προβλήματα …

Τρία είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα του δυτικού κόσμου αυτή την στιγμή: τα ομοιόμορφα ΜΜΕ, που ουσιαστικά οδηγούν τον δυτικό πολιτισμό σε αυτοχειρία· η πολιτική ορθότητα, που ουσιαστικά καθιστά την ελευθερία του λόγου άδειο πουκάμισο· και η ψυχική υγεία του πληθυσμού, που είναι βασικά αποτέλεσμα ενός άκρως φιλελεύθερου τρόπου ζωής, τον οποίο ελάχιστοι αντέχουν.

  

Πως ξεχωρίζεις λοιπόν τα Fake News των ΜΜΕ; Μην κουράζεστε, είναι ΟΛΑ Fake News· το μεγαλύτερο μύθευμα στην Δύση είναι ο πλουραλισμός των ΜΜΕ (αν δεν υιοθετήσεις μια αντισυστημική πολιτική θέση, δύσκολα το αντιλαμβάνεσαι)…

Σκλάβοι και αφεντικά...

Σαν μαζοχιστής που είμαι άκουγα πάλι σήμερα το πρωί τον Τράγκα στο ραδιόφωνο. Ο οποίος αποφάσισε, λέει, να φύγει στην Αμερική και να ασχοληθεί με τα 30 εκατομμύρια των εκεί διαβητικών… ή κάτι τέτοιο.

 

Και γιατί πήρε αυτή την σκληρή απόφαση τώρα στα γεράματα; Διότι η Ελλάδα του Σύριζα είναι, λέει, ανελεύθερη! Και αντιδημοκρατική! Έτσι ακριβώς το είπε… ανερυθρίαστα. Ο άνθρωπος, που σαν χθες τον θυμάμαι να χτυπιέται στα μικρόφωνα κατά των σαμαροβενιζέλων, κραυγάζοντας κάθε τόσο: «Αντωνάκηηηηηη πες αλεύρι, ο Αλέξης σε γυρεύει». Τόσο καλά. Τόσο κωλοτούμπας κι αυτός…

Ο Τσίπρας δεν πέφτει επειδή ψήφισαν 100 χιλ. τη Φώφη…

Στις εκλογές για το νέο φορέα, ψήφισαν πάνω από 200 χιλ. πολίτες. Με μέσο όρο ηλικίας, πάνω από 50 ετών. Με τους νέους αποκλεισμένους και με τους υποψήφιους να μην ξέρουν την επόμενη μέρα, σε ποιο κόμμα θα κληθούν να ηγηθούν.

Το μήνυμα βέβαια είναι θετικό, σε μια περίοδο που ο μηδενισμός και η απογοήτευση κυριαρχούν σε ολόκληρη την κοινωνία. Το ότι ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος θέλησε να αντιδράσει συμμετοχικά, είναι αναμφισβήτητα σημαντικό. Από εκεί και πέρα όμως, τίποτα δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι η προσδοκία για ένα νέο φορέα, στο μεσαίο χώρο θα δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας στον ΣΥΡΙΖΑ…

Τι Κουφοντίνας τι Ντάνος…

Μάλλον πρόκειται για την μεγαλύτερη και πιο αναπάντεχη τιμωρία που θα μπορούσε να φανταστεί ο εκτελεστής της 17 Νοέμβρη. Ο οποίος ασφαλώς θα περίμενε κάτι πολύ πιο ηρωικό, όπως π.χ. να βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση από την Ασφάλεια. Και αντί γι’ αυτό, έγινε η νέα Βίκυ Σταμάτη. Με τα κανάλια να τον καταδιώκουν. Να ρωτάνε τις ταβερνιάρισες εκεί που έφαγε. Να είναι στημένα έξω από το σπίτι του.

Βέβαια έπαιξε τον ρόλο της και η σημειολογία της σκηνής: Ο Δημήτρης Κουφοντίνας βγήκε από τη φυλακή σαν ένας σταρ. Με το σακάκι, ανέμελα ριγμένο στον ώμο. Να το κρατάει πιθανότατα με το ίδιο χέρι που κάποτε κρατούσε το πιστόλι. Αν δεν υπήρχαν οι φυλακές στο φόντο, θα έλεγε κανείς ότι αυτός ο χαμογελαστός και χαλαρός τύπος είναι ένας αντικομφορμιστής σταρ που συναντά τους φωτογράφους κατά την άφιξή του στο κόκκινο χαλί...

A Forest...

The Cure

Τρομοκρατία: Έργο απελπισμένων ή φανατικών;

Θα ξεκινήσω με μία προσωπική εμπειρία: Στην υπόθεση της 17Ν, βρέθηκα στα έδρανα της υπεράσπισης, ως συνήγορος ενός εξαιρετικά σοβαρού ανθρώπου. (Για την ιστορία, αποδείχτηκε ότι δεν είχε οποιαδήποτε σχέση και αθωώθηκε). Στο οκτάμηνο λοιπόν διάστημα που κράτησε η δίκη, επιβεβαίωσα βιωματικά κάτι, το οποίο μόνον θεωρητικά ως τότε είχα προσεγγίσει. Ότι δηλαδή, η εκδοχή που μπέρδευε την τρομοκρατία με τη λεγόμενη «προοδευτική» στάση, ήταν μια γελοία αυταπάτη.

Διότι, σε αντίθεση με τις μυθικές διαστάσεις που είχαν προσλάβει τα μέλη της 17Ν όσο δρούσαν στο σκοτάδι, μόλις βγήκαν στο φως, στην πλειονότητά τους αποδείχτηκαν συντηρητικοί μικροαστοί. Με τον βαλκανικό μάλιστα πατριωτισμό τους, τους επαρχιώτικους καθωσπρεπισμούς τους, τις δεισιδαιμονίες τους, αλλά και τα εξοχικά τους, τις πεθερές τους, τους συμπεθέρους τους, τους κουμπάρους τους και τα σόγια τους. Μισούν, άρα υπάρχουν…

Τουρκοκρατία και… ΣΥΡΙΖΑ!

Εκτός από τον μπολσεβικισμό σε πολιτικό επίπεδο, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει επίσης την οθωμανοκρατία στο οικονομικό επίπεδο... και δη στο φορολογικό. Κι αυτό διότι, αν και εκατομμύρια συνέλληνες ψήφισαν το «γελαστό παιδί» για να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, τα διόδια και όλα τα άδικα χαράτσια των «προσκυνημένων σαμαροβενιζέλων», αυτός όχι μόνο δεν τα κατάργησε αλλά σε πολλές περιπτώσεις τα αύξησε (όπως π.χ. αυξήθηκαν παντού οι σταθμοί των διοδίων).

Με αποτέλεσμα οι μελανιασμένοι «κοψοχέρηδες» του σήμερα να θυμίζουν τους προεστούς και τους κοτζαμπάσηδες επί Καποδίστρια, που όταν το νεοσύστατο κράτος άρχισε να βάζει φόρους αυτοί εξανέστησαν, διαμαρτυρόμενοι με το επιχείρημα «μα καλά, γι’ αυτό διώξαμε τον Τούρκο; Για να πληρώνουμε πάλι χαράτσια»;

Η τρομοκρατία στην εποχή της αστακομακαρονάδας…

Η τρομοκρατία λατρεύτηκε στην Ελλάδα, με έμφαση, την εποχή της αστακομακαρονάδας. Μόλις τέλειωσαν τα αντάρτικα στις ταβέρνες. Δεν είναι τέκνο της κρίσης. Είναι τέκνο της δανεικής ευδαιμονίας. Λατρεύτηκε από πολίτες όλου του πολιτικού φάσματος ειδικά βέβαια της ευρύτερης αριστεράς μιας και οι πιστολέρο καθάριζαν στο όνομα αυτής και της παγκόσμιας επανάστασης.

Είχαν τύψεις οι σύντροφοι που ήταν βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια μες τη «σάλτσα» και νόμιζαν ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες τους αν δηλώσουν θαυμαστές της «ένοπλης αριστεράς». Μετά σκούπιζαν τη σάλτσα του αστακού από τα γένια τους, όχι την άλλη βέβαια. Την εποχή εκείνη που άλλοι αγνοείτε και άλλοι «ξεχνάτε» και μόνο η ιδέα ότι κάποιος μεγαλόσχημος πασόκος ήταν ο αρχηγός της οργάνωσης σκορπούσε ρίγη ενθουσιασμού και προκαλούσε πολλαπλούς οργασμούς ανά την επικράτεια…