Lady Writer...

Dire Straits

Το παρασκευοπούλειον πόρισμα…

Τ​​ο πόρισμα της επιτροπής για τη μελέτη ζητημάτων ακαδημαϊκής ελευθερίας και ειρήνης στα ελληνικά πανεπιστήμια, δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία ότι ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Παρασκευόπουλος οραματίζεται μία άλλη χώρα. Μία χώρα η οποία θα λειτουργεί με ένα μείγμα ιδεολογίας πρωτοχριστιανισμού - νεφελώδους αριστερού ιδεαλισμού - ομαδικής θεραπείας - ιδεοληπτικής αφέλειας και δόσεων από κάποια άλλα ασαφή συστατικά, ώστε τα κακόβουλα στοιχεία της να τυγχάνουν άκρως επιεικούς έως ίσης μεταχείρισης για τις παρανομίες τους.

Η κοινωνία το διαπίστωσε σε πολλές περιπτώσεις με τον περιβόητο νόμο Παρασκευόπουλου που υποτίθεται ότι είχε στόχο την αποσυμφόρηση των φυλακών, το ξαναβλέπουμε τώρα με το συγκεκριμένο πόρισμα…

Η βία της μεταεθνικής κοινωνίας…

Διαβάζω τον σχολιασμό για το περιστατικό στο κοσμηματοπωλείο, στην Ομόνοια. Και "πνίγομαι" από ποταμούς συναισθήματος και ταξικού μίσους. Δεν βλέπω όμως πουθενά μια λέξη για το πώς φτάσαμε στο uomo uomini lupus. Πώς έγινε ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος;

Από την απώλεια των βεβαιοτήτων που γεννούσε η εθνική κοινωνία. Το υπέρτατο επίτευγμα του ανθρωπίνου πολιτισμού. Οι οποίες σε έκαναν να λειτουργείς με τρόπο που χαρακτηρίζει τις ανώτερες ποιότητες του ανθρωπίνου είδους, όχι να αντιδράς σαν αγρίμι που βρίσκεται σε κίνδυνο - όπως τώρα. Γιατί βγαίνοντας από το σπίτι σου θωρούσες ανθρώπους που συνιστούσαν τον υπέροχο ορισμό του Ηροδότου…

Ο πόλεμος τελείωσε… οι νοικοκυραίοι έχασαν!

Οι ρίζες του φαινομένου που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα είναι βαθιές, και μπορεί να φτάνουν ως τη τουρκοκρατία. Σίγουρα υπήρχαν ακόμη και τη δεκαετία του 1920, τότε που από την μια υπήρχε ραδιόφωνο, αυτοκίνητα, και κινηματογράφος, από την άλλη όμως οι συμπατριώτες μας θαύμαζαν και υποστήριζαν τους ελάχιστους… φουστανελοφόρους λήσταρχους, που ακόμη δρούσαν στα βουνά των Γρεβενών, της Κοζάνης, και αλλού, π.χ. τον Γιαγκούλα, κ.ά. ενώ καταδίκαζαν στη συνείδησή τους τα αποσπάσματα της χωροφυλακής που τους κυνηγούσαν μπας και εξαλειφθεί το αναχρονιστικό αυτό κατάλοιπο της τουρκοκρατίας, που μας έκανε παγκοσμίως ρεζίλι.

Μπορούμε όμως για την οικονομία της συζήτησης να ξεκινήσουμε από το 1949, τότε που τελείωσε ο εμφύλιος σπαραγμός, και έτσι η χώρα μας δεν έγινε Βουλγαρία, Ρουμανία, ή Αλβανία. Ίσως αν γίνονταν τότε, σήμερα θα ήταν όλα διαφορετικά…

Ίσως δηλαδή να χρειαζόμασταν ένα ηλεκτροσόκ δεκαετιών, μπας και συνέλθουμε, αλλά φευ…

Indian Summer...

The Doors

Αν λειτουργούσε η αστυνομία, δεν θα είχαμε φαινόμενα αυτοδικίας…

Κάποτε, όταν ζούσα στην Ιταλία σε ένα ισόγειο διαμέρισμα μέσα στο ιστορικό κέντρο της πόλης, έξω από το παράθυρο της κουζίνας μου, ξέσπασε ένας καυγάς στις 4 τα ξημερώματα ανάμεσα σε δυο παρέες που επέστρεφαν από νυχτερινή διασκέδαση.

Η rissa (που λένε και οι Ιταλοί) ήταν τόσο σφοδρή που βγήκαν μαχαίρια και σπασμένα μπουκάλια, μια απίστευτη κατάσταση.
Κάλεσα τους Carabinieri και μέχρι να αφήσω το τηλέφωνο στο τραπέζι «έσκασαν» δυο περιπολικά, ούτε καν καταλαβα από που.
Σε χρόνο ρεκόρ.

Με λίγα λόγια; όλα είναι θέμα Αστυνομίας.
Και πως αντιλαμβάνεται κάθε κράτος την ασφάλεια των πολιτών.
Πως και πόσο γρήγορα επεμβαίνουν οι Δυνάμεις για να αποκατασταθεί η τάξη.
Με ποιο τρόπο μεταδίδουν στους πολίτες το αίσθημα ασφαλείας.
Και κυρίως τι κάνει η ηγεσία κάθε τόπου για να εμπιστευθεί ο κόσμος την Αστυνομία και να έχει την σιγουριά ότι σε κάθε περίπτωση έχει κάπου να απευθυνθεί και να δικαιωθεί…

Και κλάμα για τον νεκρό διαρρήκτη…

Με αφορμή τον θάνατο ενός τοξικομανούς διαρρήκτη στην Ομόνοια, το Athens Voice ξεχείλισε από άρθρα και σχόλια για τον «άδικο» θάνατο του νεαρού γκέι ακτιβιστή, κλπ κλπ.

Ένα από αυτά είναι κι αυτό  εδώ της "πονόψυχης" κας Ρούλας Γεωργακοπούλου.

Ανάμεσα στα διάφορα  σχόλια των αναγνωστών, ξεχώρισε ένα, το οποίο και δημοσιεύουμε αυτούσιο, αφού εκφράζει την φιλοσοφία του Ορθογράφου…

Ένα Τραγούδι για τον Χειμώνα...

Μουσικές Ταξιαρχίες

Ξεπουλώντας το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος»…

Η ιστορία πέρασε εν πολλοίς στα «ψιλά», αν και δεν θα έπρεπε. Γιατί «κάτι» δείχνει, και αυτό που δείχνει δεν έχει τίποτε το θετικό ούτε για την κυβέρνηση ούτε για τον πρωθυπουργό της. Αντιθέτως δημιουργεί σοβαρές υποψίες και ακόμη πιο σοβαρές  υπόνοιες ότι «κάτι παίχτηκε» το οποίο χρήζει περαιτέρω διερεύνησης. 

Και μου κάνει εντύπωση, πρέπει να το πω και αυτό, ότι η κατά τα άλλα ομιλητικότατη αντιπολίτευση, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της για θέματα διαφάνειας, επί του προκειμένου, το οποίο θα εκθέσω εν συνεχεία, εποίησε την νήσσαν (ιθαγενή ή Πεκίνου, αδιάφορο…). Ας δούμε βήμα βήμα πώς έχει το πράγμα, και μετά ας καταλήξουμε, εισηγούμαι, σε συμπεράσματα:

– Τον Δεκέμβριο του 2015, όταν όλοι εμείς οι υπόλοιποι ετοιμαζόμασταν να κάνουμε Χριστούγεννα, η νεότευκτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έστελνε επιστολή στο ΤΑΙΠΕΔ και του έδινε εντολή να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τους μετόχους του Αεροδρομίου Αθηνών Ελ. Βενιζέλος για την επέκταση της σύμβασης παραχώρησης για άλλα 20 χρόνια…

Ένας επικίνδυνος κωλοτούμπας, που όμως λατρεύεται μετά μανίας.

Είχε υποσχεθεί πως θα καταργήσει το μνημόνιο, αλλά έφερε ένα άλλο σαφώς πιο σκληρό και πιο επαχθές (που θα έλεγε κι η ζουρλή).

Είχε πει πως θα βαράει τα νταούλια και θα χορεύει η μαντάμ Μέρκελ, αλλά στο τέλος το μόνο αρκούδι (νηστικό) που χορεύει στους ρυθμούς των «τοκογλύφων»είναι  ο ίδιος.

Είχε υποσχεθεί πως θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, αλλά τον διατήρησε, και μάλιστα τον αύξησε κιόλας.

Είχε δεσμευτεί να καταργήσει τα διόδια, αλλά τα πολλαπλασίασε με νέους σταθμούς παντού, και μάλιστα τα αύξησε και αυτά…