Kate Bush
24.10.18
Η ώρα της σύγκρουσης – 1
Στην Πολιτική υπάρχουν καταστάσεις όπου πρέπει
να βρεθεί συναινετική
λύση. Να βρεθεί ο «μέγιστος κοινός διαιρέτης» μεταξύ διαφωνούντων για να
ενωθεί η κοινωνία και να προχωρήσει μπροστά. Να συζητήσουν, να
διαπραγματευθούν, να δεσμευτούν αμοιβαία και να προχωρήσουν. Όποιοι μπορούν και
όπου μπορούν. Γιατί σίγουρα δεν μπορούν όλοι…
Αλλά στην Πολιτική υπάρχουν και οι περιπτώσεις
όπου δεν
μπορεί να υπάρξει ούτε συζήτηση, ούτε διαπραγμάτευση, ούτε «συμβιβασμός». Όταν
οι διαφωνίες είναι απόλυτες. Όταν συγκρούονται βασικές αρχές και θεμελιώδη
προτάγματα ανάμεσα στις διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις. Εκεί δεν
υπάρχουν περιθώρια συναίνεσης. Μόνο σύγκρουση!
23.10.18
Tα φίδια που ζεσταίνατε…
Τα φίδια της πολιτικής βίας που χρόνια τώρα
ζεστάνατε στοργικά στον κόρφο σας έχουν πολλαπλασιαστεί και τα φιδάκια
κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Μπουκάρουν και στο υπουργείο Παιδείας.
Όταν πριν από χρόνια προτρέπατε τις μπούκες και
τους προπηλακισμούς στα γραφεία εκπαίδευσης για τη μεταρρύθμιση της Διαμαντοπούλου
ή του Αρβανιτόπουλου, έπρεπε να ξέρατε ότι κάποια στιγμή θα τα βρείτε μπροστά
σας. Κι αν τότε υπήρχε αιτία, μιας και γίνονταν απόπειρες εξορθολογισμού και
εκσυγχρονισμού της μέσης εκπαίδευσης, σήμερα, που τη διαλύετε μεθοδικά ως
κυβέρνηση, είναι πράγματι λίγο άδικο να σας την πέφτουν…
Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…
Κάθομαι να δω ειδήσεις στη τηλεόραση και μαυρίζει η ψυχή μου.
Όχι επειδή τα κανάλια δείχνουν την σκληρή πραγματικότητα, δηλαδή εγκλήματα,
παραβατικές συμπεριφορές, κλπ.
Αυτή είναι η δουλειά τους άλλωστε, και εξάλλου αυτή είναι η φύση του ανθρώπου…
εξ υπαρχής κόσμου.
Έτσι ήταν τα πράγματα ανέκαθεν, και απλά τώρα η ευχέρεια της τηλεόρασης και
του διαδικτύου να καταγράφουν τα πάντα όλα, δίνει τη δυνατότητα στα κανάλια να μας
τα φέρνουν όλα αμέσως μέσα στο σαλόνι μας.
Αυτό όμως που με θλίβει πραγματικά, πέρα από την εγγενή παραβατική φύση του
ανθρώπου που έλεγα, είναι το γεγονός ότι
εν έτει 2018, η Ελλάδα, μέλος της ΕΕ και της αναπτυγμένης Δύσης, ακόμη να λύσει βασικά ζητήματα καθημερινότητας,
κάτι που μας καθιστά ένα είδος υποσαχάριας αφρικανικής χώρας, ή
λατινοαμερικανικής μπανανίας, που παρεμπιπτόντως δεν βγάζει ούτε καν μπανάνες…
22.10.18
Περί Κοτζιά...
Η συμφωνία των Πρεσπών επιτεύχθηκε με την
βούληση του Τσίπρα και την συμβολή του Κοτζιά, αλλά και με τις διαρκείς
παρεμβάσεις των ΗΠΑ.
Αλλά τα σχέδια του Κοτζιά ήταν πιο περίπλοκα. Στο μακεδονικό, είχε πείσει τον
πρωθυπουργό ότι η συμφωνία θα περάσει άνετα, ότι η ΝΔ θα διασπαστεί και ο ίδιος
και ο ΣΥΡΙΖΑ θα σαρώσουν το πολιτικό σκηνικό.
 |
| πρώην τακίμια... |
Αντί όμως να συμβούν όλα αυτά, η κυβέρνηση εξαυλώνεται
, ο ίδιος είναι το θύμα της πολιτικής του, εκπαραθυρώθηκε από την κυβέρνηση και
όλα γυρίζουν γύρω από τον Καμμένο…
Λαθρεπιβάτες της ζωής...
Γεννήθηκα σε ένα χωριό από γονείς αγρότες. Δεν
υπήρχαν μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα περιοδικά, τα βιβλία, το ραδιόφωνο ήταν η
επαφή με τον έξω κόσμο. Τηλεόραση μετά το ΄74.
Από τα βιβλία φορτώθηκα ποίηση και αυταπάτες. Από
το ραδιόφωνο Μητροπάνο και Χατζιδάκη.
Δεν είχα ιδέα για τον πραγματικό κόσμο. Μέχρι που
τελείωσα το λύκειο δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν ιδιωτικά σχολεία και το λέω με
απόλυτη ειλικρίνια…
Έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν;
Η κατασυκοφαντημένη αριστερή γενιά της μεταπολίτευσης, που όντως
αποδείχθηκε τζούφια, είχε τουλάχιστον στις τάξεις της κάποιους
μπαρουτοκαπνισμένους «αγωνιστές», που ήταν ιδιαίτερα διαβασμένοι, ταξιδεμένοι,
ευφράδεις, και που εν πάση περιπτώσει είχαν παραστάσεις, εμπειρίες, αλλά και
πολιτική προϋπηρεσία.
Όλοι αυτοί όμως παρέδωσαν το πνεύμα μόλις έσφιξαν οι κώλοι, και έδωσαν τη
σκυτάλη της «σοσιαλιστικής πρωτοπορίας», με φυσικό αυτουργό τον Αλαβάνο, σε ένα
ανώριμο από κάθε άποψη παιδί, που σε άλλες εποχές δεν θα τον έκριναν ικανό ούτε
για διαχειριστή πολυκατοικίας στον Δενδροπόταμο…
21.10.18
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)