13.9.19

Αλήθειες που ΔΕΝ λέγονται (ακόμα)…


Υπάρχουν αλήθειες που ΔΕΝ λέγονται!
Σε μια εποχή που η «πληροφορία» κυκλοφορεί παντού, σχεδόν ανεξέλεγκτα, εντούτοις υπάρχουν απλές αλήθειες, που τις βλέπουν πολλοί, αλλά δεν τολμά να τις πει κανένας – κι όσοι τολμούν απομονώνονται και τελικά φιμώνονται!
Μερικά παραδείγματα - έτσι σχεδόν τυχαία επιλεγμένα:
·       Αλήθεια πρώτη: Στην Ελλάδα έχει αποτύχει πλήρως κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση τα τελευταία 40 χρόνια!
Τώρα βγαίνει επίσημη έρευνα και διαπιστώνει ότι σχεδόν το 50% των μαθητών έχουν σοβαρές πιθανότητες να καταλήξουν «λειτουργικά αναλφάβητοι»!
Μετά από 12 χρόνια υποχρεωτική σχολική Εκπαίδευση!





Εκείνο που δεν τολμάει να πει κανείς, είναι ότι πριν 40 χρόνια ΔΕΝ υπήρχε τέτοιο πρόβλημα! Από τη δεκαετία του ’60 και μετά το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των ενηλίκων εκείνης της εποχής είχαν πλήρη δυνατότητα να διαβάσουν και να κατανοήσουν το γραπτό λόγο (φαίνεται κι από τις κυκλοφορίες εφημερίδων και περιοδικών ποικίλης ύλης της εποχής εκείνης).
Και να συντάξουν τις σκέψεις τους γραπτά. Και να μιλήσουν χωρίς να κάνουν σοβαρά λάθη. Και να χειριστούν άνετα τα βασικές έννοιες τις αριθμητικής (αναλογίες, απλή μέθοδο των τριών κλπ.)
Παρά το γεγονός ότι πολλοί δεν τελείωναν το εξατάξιο Γυμνάσιο (δηλαδή το σημερινό Λύκειο).
Προφανώς κάτι κάναμε στραβά όλα αυτά τα χρόνια…


Hey Little Baby...

Dope Lemon





12.9.19

Η περιθωριοποίηση των «Ορθοπολιτικών» - απόλυτα ΕΠΙΚΑΙΡΗ πια!


Σήμερα θα σας γράψω για τέσσερα άσχετα μεταξύ τους πράγματα:
Για την υποκρισία, την πολιτική μυωπία, την αποσιώπηση και την χειραγώγηση. Το γιατί, θα το καταλάβετε στο τέλος.





·       Πρώτον, θα θυμάστε πως όταν ο Τσίπρας παρέπεμπε σε Προανακριτικές Επιτροπές δύο πρώην Πρωθυπουργούς και οκτώ πρώην υπουργούς (ανάμεσά τους: τον εν ενεργεία Ευρωπαίο Επίτροπο τότε και τον εν ενεργεία Κεντρικό Τραπεζίτη, τότε και σήμερα), όταν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ έστηνε δέκα κάλπες στη Βουλή για την παραπομπή δέκα κορυφαίων πολιτικών αντιπάλων του τότε… αλήθεια, τι έγινε τότε;
Υπήρξαν διαφωνίες βέβαια, για την διαδικασία, υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες από τους άμεσα ενδιαφερομένους οι οποίοι κατήγγελλαν σκευωρία, αλλά κανείς δεν μίλησε τότε για την ανάγκη να προφυλαχθεί η «εθνική ενότητα»!
Κανένας δεν νοιαζόταν για «συναίνεση» τότε!
Όλοι θεωρούσαν προφανές ότι, αν όντως οι καταγγελλόμενοι τα είχαν κάνει αυτά για τα οποία καταγγέλλονταν, ε τότε, όποιοι κι αν ήταν, όσο ψηλά κι αν είχαν φτάσει, έπρεπε να πληρώσουν.
Αυτά τότε…

Ο σουρεαλισμός συνεχίζεται…


Είδα τις προάλλες ένα δακρύβρεχτο ειδησεογραφικό ρεπορτάζ στο κανάλι του Ιβάν, κι ακόμη να συνέλθω.
Έφριξα ο ποταπός. 





Έδειχνε την νυχτερινή «διάσωση» μεσοπέλαγα μιας βάρκας γεμάτης από δυστυχείς «πρόσφυγες πολέμου», από χώρες που δεν έχουν πόλεμο, από το ηρωικό Λιμενικό μας…


11.9.19

Θεωρίες συνωμοσίας, ή μήπως όχι;


Και αν ναι, τότε γιατί;
Η σημερινή τραγική επέτειος ξαναφέρνει στο προσκήνιο τις θεωρίες συνωμοσίας.
Οι οποίες συνεχίζουν να κυριαρχούν σε όλες τις εκφάνσεις της παγκόσμιας πολιτικής, και όχι μόνο, σκηνής.





Υπάρχει (για παράδειγμα) ένα σημαντικό ποσοστό ανθρώπων (στην Αμερική αγγίζει το 36%), που πιστεύουν ότι οι Δίδυμοι Πύργοι δεν έπεσαν από την Αλ Κάιντα και τον Μπιν Λάντεν, αλλά από την ίδια την αμερικανική κυβέρνηση. Μια επιχείρηση False Flag δηλαδή.
Ότι το αμερικανικό Πεντάγωνο δεν χτυπήθηκε από επιβατικό αεροσκάφος, αλλά από πύραυλο cruise.
Ότι η πτήση 93 της United δεν κατέπεσε μετά το ντου κάποιων απεγνωσμένων επιβατών στο κόκπιτ, αλλά καταρρίφθηκε από αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη…


10.9.19

Graveyard Train...

Beasts of Bourbon





Να δικηγορίνα, να μάλαμα…


Ή αλλιώς: Κορίτσι για σπίτι!
Η κρίση γονάτισε κόσμο και κοσμάκη. Και όχι μόνο στη χώρα μας.
Μηχανικοί, γιατροί, επιχειρηματίες, ταξιτζήδες, και άλλοι τέτοιοι συμπαθείς κλάδοι υπέκυψαν στην πραγματικότητα της ανάλγητης αγοράς η οποία δεν χαρίζεται σε κανέναν, ειδικά μέσα σε μια ατμόσφαιρα οσονούπω χρεοκοπίας.





Κάποιοι κατάφεραν και στάθηκαν όρθιοι.
Κάποιοι άλλοι δεν άντεξαν, και ή αυτοκτόνησαν ή πήραν των οματιών τους και μετανάστευσαν.
Πολλοί που έμειναν πίσω ξεκίνησαν δεύτερη και τρίτη δουλειά.
Ειδικά οι δικηγόροι, τους οποίους η Ελλάδα παράγει σε μεγαλύτερο αριθμό απ’ όσους μπορεί να αφομοιώσει.
Και οι οποίοι αντί να «δικάζουν»… κυνηγάνε χαρτόσημα.


Δυο μήνες με Κυριάκο…


Άφησα να περάσουν δυο γεμάτοι μήνες, να δω πως τα πάει ο νέος πρωθυπουργός, προκειμένου να ασχοληθώ και πάλι με την πάντα «ενδιαφέρουσα» πολιτική μας σκηνή.





Μια πολιτική σκηνή με την οποία ασχολούμαστε μόνο εμείς, μιας και οι έξω μας έχουν ξεχάσει παντελώς, βγήκαμε πια από το παγκόσμιο κάδρο, δεν αποτελούμε απειλή, ξαναμπήκαμε στην βαλκανική μας μιζέρια, με τα διεθνή ΜΜΕ να εντρυφούν στις σαχλαμάρες και τις γκάφες του Μπόρις, στην συνεχιζόμενη αλαζονεία του Ντόναλντ, και δευτερευόντως στα της Συρίας, Τουρκίας, Κίνας, κλπ.