Η νέα γεωπολιτική πραγματικότητα που ξεπροβάλλει…

Και να που πάλι τα καταφέραμε να διχαστούμε.

Διότι αν κρίνω από όσα διαβάζω στα σόσιαλ μύδια, οι μισοί εξ ημών είμαστε υπάλληλοι της ρωσικής πρεσβείας, και οι άλλοι μισοί τα παίρνουμε κρυφά από τους Αμερικάνους…

Άλλοι με τον νέο Μ. Αλέξανδρο, τον Πούτιν, και άλλοι με τους «ιμπεριαλιστές» του Μπάιντεν.

Άλλοι υπέρ της ουδετερότητας και της διπλωματίας, κι άλλοι έτοιμοι να στείλουμε φρεγάτες και υποβρύχια στη Μαύρη θάλασσα.

Σαν να μην μας έφτανε η δεκαετής και βάλε διχόνοια μεταξύ ευρωπαϊστών και συριζαίων δραχμολάγνων, η εκείνη πιο πριν μεταξύ γαλάζιων και πράσινων καφενείων, τώρα εκτός από τα εμβόλια θα σκοτωνόμαστε και για τo... Χάρκοβο, που μέχρι προχθές δεν το ήξερε ούτε ο Πορτοσάλτε.

Τέλος πάντων… αυτό που είναι σίγουρο είναι πως η διπλωματία απέτυχε, εξ ου και τις τελευταίες μέρες ζούμε σε έναν νέο κόσμο στον οποίο μέχρι και η ενοχική Γερμανία αρχίζει να αγριεύει, και να θυμάται το μιλιταριστικό της παρελθόν.

100 δις!!!!!!! για αμυντικές δαπάνες ανακοίνωσε ο καγκελάριός της. 100 δις… ποιος να το πίστευε πριν από 10 μέρες;

Και αυτό διότι με τις εμμονές του αναθεωρητή Πούτιν, βλέπουμε μια θλιβερή επανάληψη μικρών κρατών να καταβροχθίζονται από υπερδυνάμεις για λόγους «εθνικών συμφερόντων».

Ο νόμος της ζούγκλας δηλαδή, όπως ακριβώς ίσχυε από την εποχή του πελοποννησιακού πολέμου, αλλά και πιο πριν.

Η Ρωσία άνοιξε διάπλατα τις πύλες της κολάσεως, και κανείς δεν ξέρει πως και πότε θα καταφέρουμε να τις κλείσουμε...

Η θεσμοθετημένη ατιμωρησία θεριεύει την εγκληματικότητα…

Συνήθως γράφω για την ανεπάρκεια του πολιτικού μας προσωπικού. Κι αυτό διότι ένα χαρακτηριστικό της μπανανίας μας είναι πως η καθημερινότητα μας εξαρτάται από την εκάστοτε πολιτική εξουσία. 

Δεν είμαστε σαν τους «βελανιδοφάγους» δηλαδή, που οι χώρες και τα συστήματά τους λειτουργούν ασχέτως του ποιος κυβερνάει. Εδώ σε εμάς, ξυπνάς και δεν ξέρεις τι σε περιμένει, επειδή κάποιος υφυπουργός θέλει να αφήσει το στίγμα του, για την προκοπή του τόπου!

Σήμερα όμως θα γράψω και πάλι για την εγκληματικότητα και την ατιμωρησία.

Με την δεύτερη να θεριεύει την πρώτη.

Μια ατιμωρησία που στα καθ’ ημάς είναι σχεδόν και επίσημα θεσμοθετημένη.

Ειδικά τα τελευταία 20-30 χρόνια, οπότε και σπεύσαμε ασμένως να γίνουμε κι εμείς μέρος της «αναπτυγμένης» οικονομικά και πολιτικά Δύσης.

Κούνια που μας κούναγε…

Του κύκλου τα γυρίσματα…

Και να λοιπόν αδερφέ μου, που κάποιοι φτάσαμε εν έτει 2022 να λέμε να ξαναψηφίσουμε… ΠΑΣΟΚ! Τα ύστερα του κόσμου!

Να ρίξουμε δηλαδή το κουκί μας εκεί που δεν το ρίξαμε 30 χρόνια και βάλε.

Και που την τελευταία φορά που το κάναμε ήταν για να γλιτώσουμε από έναν άλλον… Μητσοτάκη.

Άκου να δεις…

Του κύκλου τα γυρίσματα, αλλά εκεί μας κατάντησαν οι μπινέδες.

Διότι τόση αθλιότητα ποιος την περίμενε;

Βέβαια, για να τα λέμε όλα, και σήμερα που μιλάμε το ΠΑΣΟΚ κυβερνάει (εμμέσως).

Διότι πιο πολλοί Πασόκοι είναι στα πράγματα ως υπουργοί, γενικοί γραμματείς, διοικητές, σύμβουλοι, μετακλητοί, κλπ. απ’ όσους ήταν όταν πριν από μερικά χρόνια είχαμε συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Αφήνοντας γνήσιους θαυμαστές και ψηφοφόρους του Κυριάκου στο… «περίμενε τηλεφώνημα να διοριστείς», και με το ακουστικό στο χέρι (που εν τω μεταξύ έχει μελανιάσει από το χειροκρότημα) περιμένοντας τη δικαίωση...

Μεταφασισμός και συντεχνίες

Ο φασισμός ως πολιτικο-οικονομική ιδεολογία συνδύαζε τον εθνικισμό με τον συντεχνιασμό (ο φασισμός προέρχεται ετυμολογικά από την ιταλική λέξη για την συντεχνία), κάτι σαν εθνικιστικός συνδικαλισμός ας πούμε, ο οποίος σαν οικονομικό μοντέλο εξηγείται καλύτερα από τον κορπορατισμό.

Γενικώς, πάμε κατά διαόλου…

Εδώ και μερικά χρόνια η κοινωνία μας έχει αλλάξει ριζικά. Σε όλα τα επίπεδα.

Η σημερινή Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με εκείνη των προηγούμενων δεκαετιών.

Και ως συνήθως, η χώρα μας ακολουθεί τις διεθνείς τάσεις με μια κάποια χρονική υστέρηση, εφαρμόζοντάς τες τσάτρα πάτρα… επιδερμικά και τσαπατσούλικα,  χωρίς όμως να έχει τις απαραίτητες βάσεις  για να τις αφομοιώσει και να τις κάνει χρήσιμες.

Για παράδειγμα, αν εξαιρέσουμε την πανδημία, η οποία πλήττει ολόκληρο τον πλανήτη, και η οποία μονοπωλεί τις ειδήσεις, τότε τι βλέπουμε στη δική μας ειδησεογραφία;

Κυρίως την διόγκωση της εγκληματικότητας, και όλα τα παρεπόμενα της λεγόμενης «πολιτικής ορθότητας», ή αλλιώς του φασισμού του 21^ου αιώνα, όπως τη θεωρώ εγώ.

Κινήματα αλληλεγγύης σε κάθε είδους μειονότητα, είτε εθνική, είτε σεξουαλική, και πολλή μα πάρα πολλή ανούσια κουβέντα για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, κακοποιήσεις, γυναικτονίες, κ.ο.κ.

Τρανό παράδειγμα οι πρόσφατες περιπτώσεις διάσημων ηθοποιών, που είναι ήδη προφυλακισμένοι για «βιασμούς», ακόμη και κάποιων που συνέβησαν πριν από δεκαετίες.

Τα στόματα ανοίγουν, και όλοι πλέον, αθώοι ή μη,  μπορεί να βρεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης επειδή κάποια θυμήθηκε ότι πριν από 18 χρόνια κάποιος την «παρενόχλησε» σεξουαλικά...

Κάθε Δειλινό...

 Χρήστος Κυριαζής

Going to California...

 Led Zeppelin

Ένα νέο Βιετνάμ;

Το 1975, μετά από πολλά χρόνια πολέμου, οι ΗΠΑ αποχώρησαν ντροπιασμένες από το Βιετνάμ.

Ήταν μια «οδυνηρή» ήττα για την παγκόσμια αυτή υπερδύναμη.

Αργότερα, είχα διαβάσει κάπου,  ότι ο πόλεμος εκείνος είχε κοστίσει πάρα πολλά δισεκατομμύρια δολάρια στους Αμερικάνους, τόσα που αν τα μοίραζαν στους Βορειοβιετναμέζους, που είχαν μέσο εισόδημα 7 δολάρια το χρόνο, θα ήταν όλοι πάμπλουτοι και άρα θα αποκήρυτταν  τον κομμουνισμό από μόνοι τους, και άρα δεν θα υπήρχε λόγος πολέμου, ούτε τόσες δεκάδες χιλιάδες απώλειες για τους Αμερικανούς.

Σήμερα βλέπουμε κάτι ανάλογο να συμβαίνει στο Αφγανιστάν, που θυμίζει κάτι σαν νέο Βιετνάμ για την Αμερική.

Μετά από δυο ολόκληρες δεκαετίες αμερικανικής παρουσίας εκεί, ο πόλεμος τερματίζεται με τους Ταλιμπάν θριαμβευτές, και την εικόνα των ΗΠΑ στα τάρταρα...

Howling Around My Happy Home...

 Daniel Norgren

Ζάπλουτοι διαστημάνθρωποι…

Την ώρα που εμείς εδώ στην ανυπόληπτη βαλκανική γωνιά μας τρωγόμαστε μεταξύ μας για τις μάσκες ή για τη μουσική στις ταβέρνες, με την κυβέρνηση να προχωράει σε μεγαλειώδεις «μεταρρυθμίσεις» (π.χ. κατάργηση 8ωρου) για το καλό μας, και με τις σφαίρες των καλάσνικοφ να πέφτουν σαν χαλάζι, και  με τον αρμόδιο υπουργό απλά να τις καταγράφει, και με την πρώτη πολίτη της χώρας να μας προτείνει επέκταση του μπολιάσματος με τους νέους συμπολίτες μας από το Μαγκρέμπ και τη Σομαλία ώστε να βελτιωθεί η «ράτσα»… στον υπόλοιπο κόσμο γίνονται πραγματάκια.

Τι πραγματάκια δηλαδή; Τεκτονικές μετατοπίσεις.

Εξηλεκτρισμός, διαστημικές εξερευνήσεις, ηλεκτρονική επανάσταση στο εμπόριο, κλπ. κλπ.

 

Με κάποιους ελάχιστους, σχετικά  νέους στη ηλικία, οραματιστές, να δημιουργούν αμύθητες περιουσίες, που ακόμη και οι πιο ισχυροί αυτοκράτορες ή βασιλείς των προηγούμενων αιώνων δεν θα μπορούσαν να φανταστούν.

Όπως π.χ. ο Έλον Μασκ, που πριν από μερικούς μήνες και χάρη στην εκτόξευση της αξίας των μετοχών της Tesla κατάφερε να ξεπεράσει σε πλούτο τον Τζεφ Μπέζο, και να γίνει έτσι ο πλουσιότερος άνθρωπος όχι μόνο του πλανήτη, αλλά και ολόκληρης της ιστορίας της ανθρωπότητας!