Αίρεται η βουλευτική ασυλία του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, κου Μπαρμπαρούση. Όπως έγινε γνωστό χθες, υπερψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής η πρόταση για άρση της ασυλίας του βουλευτή, με 218 ψήφους υπέρ, ένα λευκό και ένα "παρών". Σε αναμονή, εν τω μεταξύ, προς ψήφιση είναι και τρία ακόμα αιτήματα για ισάριθμους βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Η άρση της ασυλίας του βουλευτή ζητήθηκε μετά τη συμμετοχή του κου Μπαρμπαρούση, ως επικεφαλής, σε κλιμάκιο της Χρυσής Αυγής το οποίο ευρισκόμενο σε λαϊκή αγορά στο Μεσολόγγι προχώρησε σε αυθαίρετους ελέγχους και καταστροφή πάγκων μικροπωλητών, φερόμενων ως αλλοδαπών και μη εχόντων άδεια.
Η εν λόγω κίνηση επιβραβεύτηκε από μερίδα συμπολιτών μας, βλέποντας την ως λογική λύση στο έντονο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και του παρεμπορίου. Φυσικά, μέσα στην οργή τους, πολλοί συμπολίτες μας ξεχνάνε πως η ανικανότητα του κράτους δεν αντιμετωπίζεται καίγοντάς το συθέμελα, πράξη με την οποία ισοδυναμεί η ανάδειξη των φασιστών ως πατρόνων της κοινωνίας και αυτόκλητων σωτήρων.
Εκείνο όμως που ακόμα περισσότεροι συμπολίτες μας αναδεικνύουν είναι τα "δύο μέτρα και δύο σταθμά" απέναντι στα δύο άκρα, αυτά των μαύρων φασιστών της Χρυσής Αυγής και των αντίστοιχων κόκκινων, είτε του ΚΚΕ, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, όταν υποκινούν εξεγέρσεις, διοργανώνουν καταστροφικές κινητοποιήσεις και υποθάλπτουν εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα.
Μα, το θέμα είναι, πολύ απλά, η μεθοδολογία. Σε παλιότερές μου αναφορές και άρθρα, έχω αναφερθεί στη Χρυσή Αυγή ως μία "παιδική χαρά". Και το αιτιολογούσα ως προς τις τακτικές και την οργάνωσή τους. Μπορεί και αυτοί να χρησιμοποιούν το ίδιο κυρίως στρατηγικό πλαίσιο της εκμετάλλευσης ιδεών, όπως οι αριστερόστροφοι ομοϊδεάτες τους, αλλά χωλαίνουν πολύ στον τρόπο εφαρμογής του σχεδίου τους.
Ναι, προκαλούν σε μερίδα της κοινωνίας μας αισθήματα συμπάθειας, ακόμα και σε μορφωμένους ανθρώπους που έχουνε φτάσει στο "ως εδώ και μη παρ' έκει" και μπορεί το "κυνηγητό" από τις έννομες αρχές να τους δίνει μια αντισυστημική αίγλη, αλλά είναι κορόιδα!
Τα αριστερά κόμματα τόσες δεκαετίες έχουνε μπροστάρηδες και ομάδες κρούσης. Καταφρονεμένους εργάτες που έχουνε πειστεί ότι κλείνοντας μια επιχείρηση αυτή θα βρει τα λεφτά να τους πληρώσει, ετοιμοπόλεμους συνδικαλιστές που υπερασπίζονται τα συντεχνιακά τους συμφέροντα ανεβασμένοι σε κάγκελα, μπαχαλάκηδες και αναρχικοί, και λογιών λογιών άλλοι "περίεργοι". Παρόντες μόνο ως... παρατηρητές και συντονιστές "ειρηνικών" διαδηλώσεων.
Επίσης, ο αριστερόστροφος φασισμός έχει υιοθετήσει τον Γκαίμπελς καλύτερα από τους ομόαιμούς του. Η τεχνική του "ρίξε λάσπη κι ότι πιάσει", η πολιτισμική ασφυξία και η υποβίβαση της παιδείας, είναι εργαλεία τα οποία παίζουν στα δάκτυλα εδώ και δεκαετίες.
Για αυτό, πριν βιαστεί κάποιος να δώσει πόντους στα "λεβεντόπαιδα" ως αντισυστημικούς, ας θυμηθεί απλά πως το σύστημα το έχουνε πιάσει ρεζερβέ οι "άλλοι" και δεν το μοιράζονται. ακόμα όμως και κατ' αυτόν τον τρόπο, η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί το σύστημα, παίζοντας το.. θύμα του.
TopGunZ
Η άρση της ασυλίας του βουλευτή ζητήθηκε μετά τη συμμετοχή του κου Μπαρμπαρούση, ως επικεφαλής, σε κλιμάκιο της Χρυσής Αυγής το οποίο ευρισκόμενο σε λαϊκή αγορά στο Μεσολόγγι προχώρησε σε αυθαίρετους ελέγχους και καταστροφή πάγκων μικροπωλητών, φερόμενων ως αλλοδαπών και μη εχόντων άδεια.
Η εν λόγω κίνηση επιβραβεύτηκε από μερίδα συμπολιτών μας, βλέποντας την ως λογική λύση στο έντονο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και του παρεμπορίου. Φυσικά, μέσα στην οργή τους, πολλοί συμπολίτες μας ξεχνάνε πως η ανικανότητα του κράτους δεν αντιμετωπίζεται καίγοντάς το συθέμελα, πράξη με την οποία ισοδυναμεί η ανάδειξη των φασιστών ως πατρόνων της κοινωνίας και αυτόκλητων σωτήρων.
Εκείνο όμως που ακόμα περισσότεροι συμπολίτες μας αναδεικνύουν είναι τα "δύο μέτρα και δύο σταθμά" απέναντι στα δύο άκρα, αυτά των μαύρων φασιστών της Χρυσής Αυγής και των αντίστοιχων κόκκινων, είτε του ΚΚΕ, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, όταν υποκινούν εξεγέρσεις, διοργανώνουν καταστροφικές κινητοποιήσεις και υποθάλπτουν εγκληματίες του κοινού ποινικού κώδικα.
Μα, το θέμα είναι, πολύ απλά, η μεθοδολογία. Σε παλιότερές μου αναφορές και άρθρα, έχω αναφερθεί στη Χρυσή Αυγή ως μία "παιδική χαρά". Και το αιτιολογούσα ως προς τις τακτικές και την οργάνωσή τους. Μπορεί και αυτοί να χρησιμοποιούν το ίδιο κυρίως στρατηγικό πλαίσιο της εκμετάλλευσης ιδεών, όπως οι αριστερόστροφοι ομοϊδεάτες τους, αλλά χωλαίνουν πολύ στον τρόπο εφαρμογής του σχεδίου τους.
Ναι, προκαλούν σε μερίδα της κοινωνίας μας αισθήματα συμπάθειας, ακόμα και σε μορφωμένους ανθρώπους που έχουνε φτάσει στο "ως εδώ και μη παρ' έκει" και μπορεί το "κυνηγητό" από τις έννομες αρχές να τους δίνει μια αντισυστημική αίγλη, αλλά είναι κορόιδα!
Τα αριστερά κόμματα τόσες δεκαετίες έχουνε μπροστάρηδες και ομάδες κρούσης. Καταφρονεμένους εργάτες που έχουνε πειστεί ότι κλείνοντας μια επιχείρηση αυτή θα βρει τα λεφτά να τους πληρώσει, ετοιμοπόλεμους συνδικαλιστές που υπερασπίζονται τα συντεχνιακά τους συμφέροντα ανεβασμένοι σε κάγκελα, μπαχαλάκηδες και αναρχικοί, και λογιών λογιών άλλοι "περίεργοι". Παρόντες μόνο ως... παρατηρητές και συντονιστές "ειρηνικών" διαδηλώσεων.
Επίσης, ο αριστερόστροφος φασισμός έχει υιοθετήσει τον Γκαίμπελς καλύτερα από τους ομόαιμούς του. Η τεχνική του "ρίξε λάσπη κι ότι πιάσει", η πολιτισμική ασφυξία και η υποβίβαση της παιδείας, είναι εργαλεία τα οποία παίζουν στα δάκτυλα εδώ και δεκαετίες.
Για αυτό, πριν βιαστεί κάποιος να δώσει πόντους στα "λεβεντόπαιδα" ως αντισυστημικούς, ας θυμηθεί απλά πως το σύστημα το έχουνε πιάσει ρεζερβέ οι "άλλοι" και δεν το μοιράζονται. ακόμα όμως και κατ' αυτόν τον τρόπο, η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιεί το σύστημα, παίζοντας το.. θύμα του.
TopGunZ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου