Θεωρίες συνωμοσίας, και πραγματικότητα.

Τα τελευταία χρόνια περισσεύουν οι απλοϊκές λαϊκίστικες ερμηνείες των παγκοσμίων ζητημάτων, με την μορφή αντικαθεστωτικών θεωριών συνωμοσίας.  Η αντίφαση μεταξύ του τι πιστεύουν οι άνθρωποι για το πώς θα πρέπει να λειτουργεί ο κόσμος, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, και το πως  είναι πραγματικά,εν μέσω κρίσης, οδηγεί τους ανθρώπους στις πιο εύπεπτες λύσεις.

Είναι πολύ εύκολο για τους συνωμοσιολόγους να εκμεταλλευτούν τις φοβίες και τις προκαταλήψεις των ανθρώπων, εις βάρος κάποιων συγκεκριμένων ομάδων.

Άλλοτε ήταν οι Εβραίοι, οι Ιρλανδοί, οι μαύροι, οι Πολωνοί, ή κάποια άλλη εύκολα στοχοποιημένη ομάδα, η οποία «φταίει» για όλα τα δεινά του κόσμου.

Η επιλεκτική ερμηνεία της ιστορίας, μέσα από μια απλοϊκή χολιγουντιανή εκδοχή, όπου τεράστια ερπετά κατακτούν τον πλανήτη, είναι εύκολο να καταναλωθεί από «δεξιά» τμήματα του πληθυσμού, που δεν έχουν σχέση με τον σοσιαλισμό, και που κάποτε πίστευαν στην ελεύθερη αγορά, ή στην καπιταλιστική φιλελεύθερη δημοκρατία, αλλά σήμερα δεν μπορούν να χωνέψουν το τι ακριβώς πήγε στραβά.

Οι θεωρίες συνωμοσίας ευδοκιμούν τόσο στο αριστερό, όσο και στο δεξιό κομμάτι του πολιτικού φάσματος, εδώ και δεκαετίες. Οι δεξιοί παντού έβλεπαν αριστερά φαντάσματα, ενώ οι αριστεροί θεωρούσαν κάθε τι το αρνητικό ως μια συνέπεια του καπιταλισμού.

Οι υπέρμαχοι της συνωμοσιολογίας προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα πάντα σε σχέση με μυστικές εταιρίες, μυστικούς κώδικες, τον σιωνισμό, τον κομμουνισμό, ή το αόρατο χέρι των Rothschild!

Σίγουρα υπάρχουν οικογένειες σαν τους Rothschilds και τους Rockefeller, όπως υπάρχουν και ομάδες τύπου  Bilderberg, που ασκούν εξουσία. Αυτό δεν αμφισβητείται. Εκείνο που αμφισβητείται είναι η δυναμική της άσκησης της εξουσίας. Ομάδες, ή δεξαμενές σκέψης όπως είναι οι Bilderberg, Brookings Institute, Trilateral Commission, Chatham House, Council on Foreign Relations, RAND Corporation κλπ, αποτελούν τους ηγεμόνες του καπιταλισμού, που μαζί με τις παραπάνω οικογένειες συναντώνται και συζητούν την πολιτική κατάσταση, την οποία και διαμορφώνουν, διαχειριζόμενες τον καπιταλισμό.

Οι ριζοσπαστικές κριτικές της κοινωνίας συνήθως επικεντρώνονται στην υποφώσκουσα λογική της συσσώρευσης κεφαλαίου, καθώς και στις κρίσεις και στις αντιφάσεις του καπιταλισμού. Αυτό που αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο των θεωριών συνωμοσίας είναι το ότι κάποιες σκιώδεις ομάδες ανέκαθεν κυβερνούσαν κρυφά. Ομάδες όπως π.χ. οι Illuminati, ένας όρος που συχνά χρησιμοποιείται αντί για τους Εβραίους.

Η ανάδυση τέτοιου είδους ερμηνειών είναι κατανοητή στον σημερινό σύνθετο κόσμο, όπου ο απλός άνθρωπος αισθάνεται και είναι ανίσχυρος, μπερδεμένος, και ψάχνει απεγνωσμένα για εύκολες απαντήσεις. Για αυτό και παντού βλέπουμε απλοϊκές ερμηνείες της κρίσης, όπως το ότι για όλα φταίνε οι Illuminati, κάτι που μας στρέφει μακριά από μια γνήσια ανάλυση του καπιταλισμού.

Στη Δύση χάνονται θέσεις εργασίας, μειώνονται τα ημερομίσθια, και πέφτει το επίπεδο διαβίωσης. Όσο ο κορεσμός αγαθών κλπ πλημμυρίζει την  αγορά , και η ζήτηση δεν μπορεί να καλύψει την προσφορά, οι επιχειρήσεις κλείνουν. Η τάση της οικονομίας είναι προς τον μονοπωλιακό καπιταλισμό, την ώρα που οι πολίτες γίνονται όλο και πιο ανίσχυροι, όντας εξαθλιωμένοι.

Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός είναι ο κανόνας. Ο κρατικός μονοπωλιακός καπιταλισμός, με τις ιμπεριαλιστικές του προθέσεις, δεν είναι μέρος της νέας τάξης πραγμάτων, αλλά αποτελεί μέρος ενός κόσμου όπου οι λίγοι κερδίζουν εις βάρος των πολλών, και που υπάρχει από τότε που αναδύθηκε για πρώτη φορά ο καπιταλισμός, και η Βρετανία έγινε το πρώτο βιομηχανικό κράτος του κόσμου.

Πολλοί θα ισχυριστούν ότι αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι ελεύθερη αγορά, η οποία ανέκαθεν ήταν ένας μύθος. Η αγορά ήταν πάντα ελεγχόμενη και χειραγωγούμενη. Ποτέ δεν ήταν ελεύθερη. Και σήμερα, αυτό που βλέπουμε είναι ο σκοτεινός πυρήνας του καπιταλισμού, ο οποίος είναι γεμάτος από αντιφάσεις.

Ο καπιταλισμός τρέφεται με την φτώχεια. Η φτώχεια αποτελεί απαραίτητο συστατικό του. Για αυτό και την βλέπουμε παντού στη Δύση, και περισσότερο στον αναπτυσσόμενο κόσμο, της φθηνής εργασίας.

Η αυξανόμενη συσσώρευση ισχύος, ιδιοκτησίας, και πλούτου από τους λίγους, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη εξαθλίωση των πολλών, είναι μια από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος.

Η εξαθλίωση των λαϊκών μαζών δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας σκοτεινής συνωμοσίας, αλλά αποτελεί δομικό στοιχείο του ίδιου του καπιταλισμού.

Πολύς κόσμος αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τις σκέψεις του Μαρξ, του Λένιν, ή του Τρότσκι, προκειμένου να κατανοήσεις τις διαδικασίες του διαλεκτικού υλισμού, και του καπιταλισμού. Και αυτό διότι θεωρούν τους παραπάνω, και τις θεωρίες τους, ως προϊόν του σιωνισμού!

Αν όμως ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός αποτελούν δημιουργήματα του σιωνισμού, ο οποίος υποτίθεται ότι ελέγχει την Βρετανία και τις ΗΠΑ, τότε πως γίνεται και οι μυστικές υπηρεσίες των δυο αυτών κρατών καταναλώνουν τόσο χρόνο και τόση ενέργεια στην διείσδυση, στην υπονόμευση, και στην εξουδετέρωση της αριστεράς;

Ποιος θα κάτσει να ψάξει εμπεριστατωμένες αναλύσεις του σύγχρονου κόσμου, όταν μπορεί πολύ εύκολα να καταφύγει σε μερικά βιντεάκια του YouTube, που μιλάνε για κρυφές πανίσχυρες ελίτ, ή για αμφίβια πλάσματα από το διάστημα, που ελέγχουν τον πλανήτη μας;

Πολλοί συνωμοσιολόγοι προσφέρουν καλή πληροφόρηση αναφορικά με τις λειτουργίες του τραπεζικού συστήματος, τον έλεγχο που ασκούν οι τραπεζίτες, και το γιατί τα κράτη πέφτουν θύματα του αέναου χρέους. Παράλληλα, προσφέρουν και αξιόπιστες εναλλακτικές ερμηνείες απέναντι στις επίσημες εκδοχές περί της 9/11. Μπορούν και εξερευνούν ζητήματα που η παραδοσιακή αριστερά αγνοεί ή αδιαφορεί για αυτά. Πολλές όμως από τις θεωρίες τους μπλέκονται στη συνέχεια με άλλες πολύ πιο ελαφρές και ευφάνταστες.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι άνθρωποι συνωμοτούν, προκειμένου να διαμορφώσουν τις εξελίξεις. Οι μεγάλες επιχειρήσεις συνωμοτούν δημιουργώντας καρτέλ, οι βαρόνοι των ΜΜΕ συνωμοτούν για να κυριαρχήσουν, και τα μεγάλα συμφέροντα συμμαχούν με τα κράτη, προκαλώντας στρατιωτικές επεμβάσεις, ώστε νε ελέγχουν φυσικούς πόρους και αγορές. Και τέλος, οι τραπεζίτες συνωμοτούν για να περιορίσουν και να ελέγξουν την πίστωση για διάφορους λόγους. Αλλά όλα αυτά έχουν να κάνουν με τα γενικότερα πλαίσια της «αυτοκρατορίας» και του καπιταλισμού.

Η κυρίαρχη ιδεολογία του καπιταλισμού είναι ο ανταγωνισμός, και το κέρδος, που εμποτίζουν κάθε κοινωνικό και πολιτισμικό θεσμό, από την κυβέρνηση, την παιδεία και την νομοθεσία, μέχρι την γεωργία και την ψυχαγωγία.

Οι συνωμοσιολόγοι το ξέρουν αυτό, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιούν ως εργαλείο των ερμηνευτικών θεωριών τους τον εγγενή ρόλο του καπιταλισμού σε όλες τις ανθρώπινες, κοινωνικές και οικονομικές εκφάνσεις.

Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με απλό τρόπο όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Για τους συνωμοσιολόγους όμως, είναι πολύ εύκολο να παραβλέπουν τις ακούσιες συνέπειες του όλου συστήματος, και να επιμένουν ότι όλα όσα συμβαίνουν αποτελούν προϊόν της πρόθεσης κάποιων.

Η αβεβαιότητα επικρατεί παντού. Και καλά θα κάνει η αριστερά να το αντιληφτεί.

S.A.

Global Research