Η σκληρή γραμμή που ακολούθησε η κυβέρνηση στο θέμα των εργαζομένων
στις συγκοινωνίες κάνει επίκαιρο παρά ποτέ, αυτό το κεντρικό ερώτημα: Με
ποιους ταυτίζεσαι ως πολιτικός χώρος και ποιες νοοτροπίες αντιμάχεσαι;
Ποιους επιχειρείς να εκφράσεις και ποιοι εκφράζουν
αντιλήψεις που αντικρούουν θεμελιώδεις αρχές σου;
Για ένα μέρος του βαθέως κομματικού μηχανισμού η
απάντηση μπορεί να μην είναι και τόσο προφανής και μοιάζει να κινείται σε
υπόγεια αντίθεση με την διαυγή στάση του πρωθυπουργού.
Η ΝΔ κράτησε ποσοστά που προσέγγιζαν τα ύψη μιας άλλης εποχής αποκλειστικά στις πολύ προχωρημένες ηλιακές ομάδες κι εν μέρει στον αγροτικό κόσμο.
Η απήχηση στη νεολαία αποτέλεσε εκατόμβη κι οι επιδόσεις
ακόμα και σε δυναμικά κοινωνικά στρώματα της αγοράς περιορίζονταν σε
κάτω του μέσου όρου.
Αν αποδεχτούμε ότι αυτοί θα πρέπει να είναι η στόχευση
σου για διεύρυνση της εκλογικής επιρροής, η αντίδραση Σαμαρά προσθέτει ή
αφαιρεί σε αυτή την προσπάθεια;
Οι πιο ηλικιωμένοι συμπολίτες μας ακόμα κι αν
ταλαιπωρηθούν παροδικά στην καθημερινότητα τους από τις συνδικαλιστικές
κινητοποιήσεις, μόνο στην κυβέρνηση δεν θα ρίξουν το ανάθεμα, τόσο επειδή θεωρούν
απαραίτητη συνθήκη κοινωνικής συνοχής την ευνομία, όσο κι επειδή
δυσανασχετούν να βλέπουν προκλητικά προνομιούχες επαγγελματικές κάστες να
περιφρουρούν ρουσφετολογικά «κεκτημένα», όταν οι ίδιοι βιώνουν αιματηρές
περικοπές.
Οι νέοι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους με «βαριά»
ακαδημαϊκά βιογραφικά, αισθάνονται το διαρκές θύμα της αναξιοκρατίας
που θεωρεί κατάκτηση την «τακτοποίηση» σε υψηλόμισθες θέσεις του περίγυρου των
κομματικών ταγών και τη μετέπειτα συντεχνιακή εμμονή τους στην έλλειψη
αξιολόγησης και μισθολογικής ισονομίας με βάση κοινά προσόντα.
Δεν χρειάζεται βέβαια να αναφερθούμε στο πως
αντιλαμβάνεται ο ιδιωτικός τομέας, που έχει υποστεί κατακόρυφες μειώσεις
τζίρων και πλήρη αλλαγή εργασιακών όρων, τη σύμπραξη μέρους του κρατικοδίαιτου
κομματικού μικρόκοσμου με τις συντεχνιακές αιτιάσεις, ακριβώς επειδή δεν
μπορούν να αποκοπούν από τον ομφάλιο λώρο που τους ενώνει.
Κάποιοι μάλλον δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχει
περάσει η εποχή της ηγεμονίας του αντιφατικού λαϊκισμού που προσπαθούσε υπό
τη σκέπη του να καλύψει αντικρουόμενες ανάγκες για να κατακτήσει εξαιρετικά
υψηλά ποσοστά.
Όσοι αρνούνται να αντιληφθούν το ρου της ιστορίας,
αναπαυμένοι στη θαλπωρή του στενού κομματικοδίαιτου προσκέφαλου, μάλλον
θα πρέπει να αλλάξουν πλευρό για να αφουγκραστούν την... πραγματική κοινωνία.
Η αύξηση της κοινωνικής αποδοχής δεν θα έρθει με τις
πρακτικές του παρελθόντος αλλά ανοίγοντας το δρόμο προς το θεσμικό, οικονομικό
και κοινωνικό όραμα της Νέας Μεταπολίτευσης.
Ο Σαμαράς μοιάζει αποφασισμένος να κόψει το γόρδιο
δεσμό της ατέρμονης συναλλαγής με το συντεχνιακό κατεστημένο και να
καταστήσει τη ΝΔ ελκυστική σε δυναμικές, δημιουργικές δυνάμεις.
Όσοι πιστοί...
Κων/νος Μανίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου