Είμαστε όλοι Ιερισσιώτες….

Χθες συναντήθηκα με τον φίλο μου τον Μήτσο.

Το άλλοτε σκληροπυρηνικό στέλεχος του κινήματος των «αγανακτισμένων», που είχε κατασκηνώσει επί δυο και βάλε εβδομάδες μπροστά στον Λευκό Πύργο, επειδή, όπως έλεγε τότε, «έχει πολλά πιπίνια, έχει τζερτζελέ, και τρώμε και τσάμπα στο Applebees»!

Ο Μήτσος είναι από αυτούς τους συμπολίτες μας που πέρασε μια ζωή στη τούφα, και στη λάθρα.

Πρώτος κάθε βράδυ στα μπουζούκια (πάντα στη κούτρα, λόγω δημοσίων σχέσεων), και πρώτος στις γρηγοράδες.

Από το πρωί που ξυπνούσε (κατά τις 12), ως τα βραδάκι, θα τον έβρισκες ξαπλωτό σε δυο τρεις πολυθρόνες σε κάποιο κεντρικό καφέ της πόλης, να αγορεύει, και να σχολιάζει τα «κορόιδα» που τρέχουν γύρω του αλαφιασμένα προσπαθώντας να βγάλουν το ψωμί τους…

Η αγαπημένη του ατάκα ήταν και είναι εκείνη με τα ρολόγια, που μαζί με τα κορόιδα, είναι τα μόνα που δουλεύουν…

Ο ίδιος είχε βολευτεί στα 35 του (ως παλιός αφισοκολλητής) στο δημόσιο, σε μια υπηρεσία του Δήμου, στην οποία ουδέποτε πατούσε, αφού είχε πλάτες, ασχέτως κυβέρνησης, μιας και από τα νιάτα του είχε καταφέρει να εγγραφεί ως οργανωμένο μέλος σε τρία ή τέσσερα διαφορετικά κόμματα.

Μάλιστα, μια χρονιά ήταν υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος για το ΔΗΚΚΙ, ενώ παράλληλα ήταν και εκλογικός αντιπρόσωπος του … Πασόκ!

Μιλάμε για ιδεολόγο.

Τέλος πάντων….

Τον Μήτσο τον είχα χάσει όλο αυτό το διάστημα, αν και άκουγα από κοινούς φίλους ότι συνεχίζει να είναι σφόδρα αντιμνημονιακός, και να βρίζει ολημερίς την «χούντα του Σαμαρά,  που μας γονατίζει οικονομικά, και μας τσακίζει τα όνειρα…».

Τα έχει βάλει ειδικά με τον Δένδια, που όπως λέει του θυμίζει τον Χίμλερ… και ο οποίος έχει βάλει σκοπό να κάνει τις Σκουριές μια μικρή λωρίδα της Γάζας.

Μάλιστα, όπως έμαθα, βγάζει κατά καιρούς  και επαναστατικούς λόγους στα μπαράκια, αλλά γράφει και πύρινα άρθρα σε διάφορα μπλογκς υπέρ του νέου (κατ αυτόν) αντάρτικου κινήματος «Δεν Πληρώνω», το οποίο το θεωρεί ως το μέλλον του ακτιβισμού.

Δεν πληρώνω, αυτό δηλαδή που ο ίδιος έκανε μια ζωή, το έχει ντύσει τώρα με ιδεολογικοπολιτικό μανδύα, επαναλαμβάνοντας τσιτάτα που διαβάζει στο Χωνί και αλλού, έχοντας αναγάγει τον Βαρουφάκη σε διανοητή παγκόσμιας εμβέλειας.

Δημοσιογραφικά λατρεύει τον Τράγκα, που «τα λέει χύμα και τσουβαλάτα», και είναι «λαϊκό τυπάκι».

Η τελευταία εμμονή του Μητσάρα είναι το «γαλατικό χωριό» Ιερισσός, με τους μαχητές  του στις Σκουριές, που μόνοι και αβοήθητοι τα βάζουν με τον φασίστα έπαρχο Δένδια, και τα υπόλοιπα ξεπουλημένα τσιράκια της τρόικας.

Θα πήγαινε μάλιστα, όπως λέει, να τους συμπαρασταθεί κι από κοντά, αλλά «που να τρέχει τώρα στα βουνά και στα λαγκάδια… άσε που ακρίβυνε κι η βενζίνη».

Πάντως τους συμπαρίσταται ολόθερμα, έστω και  νοερά….

Μια άλλη μορφή αντίστασης την οποία αγκαλιάζει με θέρμη εδώ και καιρό είναι και το κίνημα «Δεν Πληρώνω», στα πλαίσια του οποίου ολημερίς παινεύει τον «άνδρακλα» Γκλέτσο, τον οποίο θεωρεί ως έναν πρωτεργάτη του, σύγχρονο Ρομπέν των Δασών, ή άλλο Μαρίνο Αντύπα,  που τολμάει να τα βάζει με τα συμφέροντα.

Όποιος πληρώνει είναι κορόιδο, λέει ξανά και ξανά, ξεχνώντας ότι ο μισθός του πέφτει κάθε μήνα, χάρη στους φόρους που πληρώνουν τα κορόιδα.

Στο αμάξι του δεν έχει καν πινακίδες, πόσο δε μάλλον ασφάλιστρο ή πληρωμένα τέλη κυκλοφορίας, αφού αν τυχόν και τον πιάσουν ποτέ, αρχίζει και κλαίγεται, και στη συνέχεια ξεκινάει τα τηλεφωνήματα…. σε κομματικά γραφεία.

«Μου κοστίζει λιγότερο λέει, από το να πλήρωνα… και κάνω και αντίσταση»!

Και όλη αυτή τη σιχαμερή στάση ζωής, ο Μήτσος την ακολουθούσε επί δεκαετίες, πολύ πριν τα μνημόνια και τα χαράτσια.

Και ενώ τότε ήταν απλά ένας ακόμη γραφικός νεοέλληνας, σήμερα έχει δέσει τις απόψεις του με την ιδεολογία, και σε επίπεδο θεωρίας κάποιοι μάλιστα μικρόνοες τον θαυμάζουν, αντιμετωπίζοντάς τον ως πρότυπο και ήρωα.

«Τρελαίνονται», μου λέει, «τα μωρά, όταν αρχίζω να τα μιλάω για το δικαίωμα στην ανυπακοή…. Πετάω και κανά δυο τσιτάτα του Μαρκούζε, και χύνονται σαν αλοιφή….».

Καθιέρωσε μάλιστα στη παρέα του και το σύνθημα «Είμαστε όλοι Ιερισσιώτες», το οποίο, μου λέει,  κάνει θραύση, και μάλιστα θέλουν να το τυπώσουν σε μπλουζάκια, αλλά κανείς δεν βάζει το χέρι στη τσέπη.

Και τώρα που καλυτερεύει ο καιρός, λέει να πάει κι ο ίδιος στην Ιερισσό, να συμπαρασταθεί στους λεβέντες από κοντά.

Με ρωτούσε μάλιστα αν έχω κανέναν γνωστό σε εκείνα τα μέρη, για να τον φιλοξενήσει, αφού «Χαλκιδική είναι, να κάνουμε και τα μπανάκια μας… όχι σαν την Κερατέα που πνίγεται στο σκουπίδι»…

Στη κούτρα βέβαια….

Σιγά να μη πληρώσει.

Γεια σου ρε Μήτσο…  αγανακτισμένε Έλληνα!

Strange Attractor