Ποιος είναι ο Μήτσος;

Επειδή μερικοί με ρωτούν: Ποιος είναι αυτός ο φίλος σου ο Μήτσος, που αναφέρεις συνεχώς, όπως για παράδειγμα στο Είμαστε όλοι Ιερισσιώτες , αναδημοσιεύω ένα παλιό μου κείμενο του 2011, επί αγανακτισμένων, όπως λέμε επί Παπάγου,  που τον περιγράφει:        

 

Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που αξίζει να αναφέρονται.

Ένας από αυτούς είναι και ο φίλος μου ο Μήτσος.

Περιπτωσάρα…

Στη δεκαετία του `70 ήταν Καραμανλικός.

Το`81 όμως, μετατράπηκε εν μια νυκτί σε φανατικό Ανδρεϊκό.

Πρασινοφρουρό.

Κατάφερε μάλιστα και εξασφάλισε σύνταξη αντιστασιακού για τον πατέρα του, άσχετα αν ο άνθρωπος ήταν απολιτικός, και εν πάση περιπτώσει στη κατοχή ήταν μόλις 10 χρονών.

Στη συνέχεια ο Μήτσος περιφέρθηκε σε Ιταλία και Ρουμανία για σπουδές, και στο τέλος κατάφερε και πήρε μετεγγραφή σε ελληνικό πανεπιστήμιο ως … καρκινοπαθής (είναι βέβαια υγιέστατος).

Το 1989, λίγο πριν καταρρεύσει το Πασόκ, 35 χρονών (στο όριο) τρύπωσε σε μια δημόσια υπηρεσία.

Σε κάποια φάση μετά, παρουσίασε και πτυχίο!!!!!

Πως το πέτυχε, χωρίς να έχει πάει ούτε καν φαντάρος, ένας Θεός το ξέρει.

Πάντως τρούπωσε.

Δημόσιος υπάλληλος λοιπόν, αλλά όπως κοκορεύονταν διαρκώς, δεν πατούσε ποτέ στη υπηρεσία του.

«Μοιάζω για μαλάκας;» έλεγε, όταν τον ρωτούσαμε πως και δεν εργάζεται ποτέ;

Όταν μάλιστα άρχισε η μισθοδοσία του να μπαίνει σε τραπεζικό λογαριασμό, τότε είναι που ούτε καν περνούσε από εκεί.

Μαύρη πέτρα είχε ρίξει.

Επειδή όμως είχε διάφορα κονέ με βουλευτές, και πολιτικούς, έπαιρνε και προαγωγές, και αυξήσεις κλπ.

Λουλούδι ο Μήτσος.

Παντός καιρού.

Στη δεκαετία του `90 ήταν γραμμένος σε τρία διαφορετικά κόμματα.

Δυο φορές μάλιστα, κατέβηκε και υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος.

Με δυο διαφορετικά κόμματα.

Μπορεί και την ίδια χρονιά.

Μια φορά πάλι, ήταν και εκλογικός αντιπρόσωπος κόμματος όντας υποψήφιος άλλου! Ιδεολόγος ο Μήτσος!

Όλη μέρα ο Μήτσος στα βουλευτικά γραφεία, στις κομματικές ζυμώσεις, και στα καφενεία, φιλοσοφούσε, και ετοίμαζε γρηγοράδες και κομπίνες.

Θυμάμαι όταν είχε πέσει η ΕΣΣΔ, που είχε βρει τρόπους να φέρει στην Ελλάδα…. πλουτώνιο!

Μια άλλη φορά είχε κάνει τον μεσάζοντα σε κάτι περίεργους Ρωσοπόντιους, για να αγοράσει η …Αιθιοπία παροπλισμένα ρωσικά τανκς!!!! Θα έπαιρνε, έλεγε,  προμήθεια 8%.

Τα βράδια, που τον έχανες που τον έβρισκες, στα σκυλάδικα κατέληγε.

Είχε πολλούς γνωστούς που τον κερνούσαν, τους έκανε διάφορες εξυπηρετήσεις, και γενικά περνούσε ζωή και κότα.

Μια ζωή σικέ. Μια ζωή στη  λάθρα.

Είχε αυτοκίνητο, είχε μηχανή (δίπλωμα όμως ποτέ, για να μη του το παίρνουν, έλεγε), και τα καλοκαίρια πήγαινε και παραθέριση, μια στη Πάρο, μια στη Σαντορίνη, μέχρι και στην Ικαρία είχε φτιάξει κατάσταση.

Αλλά πάντα στο τζαμπέ, γιατί ήταν μάγκας και είχε άκρες.

Επί εποχής χρηματιστηρίου αν τον άκουγες, θα πίστευες ότι είναι ο Γκόρντον Γκέκο! Τις μετοχές τις έπαιζε στα δάχτυλα, και απ ότι έλεγε πάντα, είχε και κέρδος.

Αυτός ήταν ο φίλος μου ο Μήτσος, όπως εγώ τον ήξερα.

Για αυτό και παραξενεύτηκα όταν περνώντας προχθές από τον Λευκό Πύργο, είδα τον Μήτσο όρθιο σε ένα πεζούλι να βγάζει πύρινο λόγο, και οι από κάτω να τον επικροτούν.

Ο Μήτσος … αγανακτισμένος.

Τον πλησίασα και τον ρώτησα πως και γιατί.

Όπως μου είπε, η κρίση τον γονάτισε.

Οι διάφοροι λεφτάδες φίλοι του που τον κερνούσαν και τον φιλοξενούσαν, έπαψαν να το κάνουν, αφού οι περισσότεροι βάρεσαν κανόνι.

Εξαφανίστηκαν και τον άφησαν μόνο.

Τα σκυλάδικα στα οποία ξημεροβραδιάζονταν έκλεισαν τα περισσότερα, και αυτά που έμειναν δουλεύουν μόνο τριήμερο.

«Πλήττω τα βράδια», μου παραπονέθηκε.

Εν ολίγοις, οι πόρτες έκλεισαν, και οι ευκαιρίες για γρηγοράδες στέρεψαν.

«Το ψωμί είναι εδώ», μου λέει. Στις συγκεντρώσεις. Την βγάζει φίνα. Άλλος φέρνει καφέ, άλλος μπύρες και σουβλάκια, τις νύχτες παίζουμε καμιά κιθάρα, η μέρα περνάει μια χαρά.

«Έχει και πολλά …μωρά, φοιτήτριες», μου λέει, και κλείνει το μάτι.

Άλλωστε ο Μήτσος είναι ωραίος άνδρας, έχει και λέγειν.

Οπότε, βρήκε τη χαρά του.

«Όσο πιο πολύ αντέξει ο Γιωργάκης, τόσο πιο καλά θα τη περνάω, και θα δικτυώνομαι…»,  μου εκμυστηρεύτηκε.

Το μόνο πρόβλημα που έχει, και αυτό τον κάνει απόλυτα αγανακτισμένο, είναι το αν θα πρέπει να μεταφέρει τις καταθέσεις του στη Γερμανία ή στη Κύπρο. Προβληματίζεται με τα επιτόκια. Αυτό είναι το μεγάλο του δίλημμα.

Και επίσης, αν θα πάρει το εφάπαξ του σύντομα, (γιατί βρήκε μια ευκαιρία σε μια  Καγιέν), αφού έκανε τα χαρτιά του για μειωμένη σύνταξη από το δημόσιο, ως … χρόνιος καρκινοπαθής.

Τόση αγανάκτηση είχα να δω από την εποχή της χούντας.

Strange Attractor