Συνέδριο Βαβέλ!

To συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά εν χορδαίς και οργάνοις με βασικό διακύβευμα την ενοποίηση των συνιστωσών, τη δημιουργία ενός ενιαίου κόμματος χωρίς να μπαίνει στον τίτλο το ΕΚΜ και φυσικά χωρίς να εμφανίζεται Βαβέλ.

Διότι πάνω απ’ όλα για τον κ. Τσίπρα και την ομάδα του, είναι το «φαίνεσθαι», έστω κι αν ουσιαστική ενότητα δεν υπάρχει.

Διότι, όπως γνωρίζουν όλοι καλά μέσα στην Κουμουνδούρου οι προεδρικοί ελέγχουν το 70% ενώ ένα περίπου 30% προσεγγίζει την Αριστερή Πρωτοβουλία του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Μια διόλου ευκαταφρόνητη αντιπολίτευση που προδικάζει για πολύ ισχυρές αναταράξεις, είτε τώρα ως αξιωματική αντιπολίτευση είτε αν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση.

Θα πει κανείς: Μα και στα άλλα κόμματα υπάρχουν αντίθετες φωνές.

Το βλέπουμε στη ΝΔ που κάποιοι λένε ότι δε θα ψηφίσουν νομοσχέδια, το ακούμε και στο ΠΑΣΟΚ που ορισμένοι τσακώνονται ακόμη και για το ποια γραφεία θα πάρουν στη Χ. Τρικούπη όπου μετακομίζουν.

Οι διαφορές αυτές, ωστόσο, δεν είναι σφόδρα ιδεολογικές.

Κάποιοι, ελάχιστοι νεοδημοκράτες βουλευτές κάνουν «κορδελάκια» γιατί ο Σαμαράς τους έχει στην άκρη.

Δεν τους αξιοποιεί κι αυτοί βγάζουν χολή, χωρίς ουσία.

Υπάρχουν κι εκείνοι που απλά είναι «τελειωμένοι» και θέλουν να βγαίνουν στα κανάλια για να μην ξεχαστούν.

Το ίδιο πάνω – κάτω συμβαίνει και στο ΠΑΣΟΚ, μόνο που εκεί δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε αφού δεν υπάρχει επί της ουσίας κόμμα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ οι διαφορές είναι ουσιώδεις.

Οι Λαφαζανικοί, οι Ρόζες, ΔΕΑ και οι Πασοκογενείς του ΕΚΜ έχουν εν διαμέτρου αντίθετες απόψεις που δύσκολα θα συνταιριάξουν.

Ακόμη και η προσμονή της εξουσίας που λειτουργεί συγκολλητικά, είναι δύσκολο να κάνει όλους του Συριζαίους αγαπημένους.

Ο ένας ζητά περισσότερο… αστική πολιτική.

Άλλος ζητά συνεργασία με τους «τυράννους», δηλαδή της Μέρκελ και τον Σόιμπλε.

Άλλος δεν αποκλείει συνεργασία με τη ΝΔ, αν χρειαστεί, οι Πασοκογενείς δε θα έλεγαν όχι ακόμη και σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, εφόσον προκύψει ανάγκη.

Ο Τσίπρας είναι όπου φυσάει ο άνεμος, έχει αλλάξει τριάντα φορές τις απόψεις του για το μνημόνιο, τους δανειστές, τον τρόπο που η Ελλάδα θα αποπληρώσει ή όχι τα χρέη της.

Και υπάρχουν και οι «βαμμένοι κόκκινοι» που ζητούν εδώ και τώρα στάση πληρωμών, συμφωνίες με τη… Βενεζουέλα και το Ιράν, έξοδο από την Ευρώπη, κρατικοποίηση των πάντων.

Πώς, λοιπόν, να συγκεραστούν όλες αυτές οι απόψεις. Και πώς θα φανεί στο συνέδριο αυτή η ενότητα, ψυχή τε και σώματι;

Ο τρόπος για τον κ. Τσίπρα είναι απλός.

Το έχουν κάνει άλλωστε κι άλλοι πολιτικοί ηγέτες.

«Θολώνουμε τα νερά, αφήνουμε πόρτες ανοιχτές για όλα, κι ότι ήθελε προκύψει». Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος που χρησιμοποιεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες ομιλίες του.

Εκεί που είχε «ηρεμήσει», τώρα ξαναπήρε τα «βουνά» και μιλά για σχέδια τα οποία έχει καταδικάσει η ιστορία παγκοσμίως, εκτός ίσως από δύο – τρία κομμουνιστικά κράτη.

Μιλώντας στη Χαλκίδα προχθές ανέλυσε το όραμά του για την περιοχή το οποίο θα βασίζεται σε δύο άξονες:

«Πρώτον ένα αναπτυξιακό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, που θα αφορά την ευρύτερη αυτή περιοχή που περικλείεται στο τρίγωνο Σχηματαρίου – Θήβας – Χαλκίδας, σε μία περιοχή που μπορεί να είναι αναπτυξιακός πυλώνας για τη χώρα. Εδώ, πρόσθεσε, έχουμε εργοστάσια που μπορεί να είναι βιώσιμα, που μπορεί να είναι ανταγωνιστικά, όχι βεβαίως για να παίζουν κάποιοι κερδοσκοπικά παιχνίδια και να βγάζουν εκατομμύρια, αλλά για να μπορούν οι οικογένειες να ζουν με τον μόχθο τους. Το δεύτερο, θα αλλάξουμε το θεσμικό πλαίσιο και θα απαιτήσουμε τα χρωστούμενα από το κράτος σε επιχειρηματίες. Αν δεν τα δώσουν, τόνισε, θα δώσουμε τη δυνατότητα στους ίδιους τους εργαζόμενους να πάρουν στα χέρια τους τα εργοστάσια, να πάρουν στα χέρια τους την παραγωγική βάση της χώρας».

Αν δεν πληρώνουν οι επιχειρηματίες, λέει, θα κάνει… κολεκτίβες. Η παραγωγή στα χέρια του λαού, που λέει και το ΚΚΕ.

Φανερή η προσπάθειά του να προσεγγίσει τους ακραίους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι Πασοκογενείς βγάζουν ήδη φωτιές.

Μπάχαλο εν ολίγοις.

Antinews