Ο έφορος της γειτονιάς μας…

Ένας από τους λόγους που ο μέσος Έλληνας ακούει δημόσιο και τρέχει, ή σταυροκοπιέται, είναι οι πολλοί ανάγωγοι υπάλληλοι που το στελεχώνουν.

Δυστυχώς, όπως έχω γράψει δεκάδες φορές, η μόνη αξιολόγηση που έπρεπε να γίνει προ πολλού, είναι αυτή του φιλότιμου και της ανατροφής.

Τα πτυχία, και οι γλώσσες δεν μετράνε.

Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει, ούτε προβλέπεται να υπάρξει ποτέ μετρητής φιλοτίμου.

Για αυτό, και μέχρι να γίνει κάποια οριστική ρήξη, κάποια ριζοσπαστική μεταρρύθμιση, θα είμαστε ως πολίτες στο έλεος της κάθε κυράτσας με σφραγίδα, ή του κάθε κομπλεξικού Τμηματάρχη Β’.

Και άντε αυτό να το ανεχτεί ο πολίτης σε μια μέση υπηρεσία, όπου πάει μια φορά το χρόνο, αν πάει, και μετά ρίχνει πίσω του μαύρη πέτρα.

Αλλά όταν οι αγενείς υπάλληλοι με τις ξινισμένες φάτσες στελεχώνουν μια καίρια υπηρεσία πρώτης γραμμής όπως είναι μια ΔΟΥ, τότε το πράγμα αλλάζει, και γίνεται επικίνδυνο.

Είχα γράψει κάποτε (στο Antinews) για τα κολαστήρια του ΟΠΑΔ, όπου μια επίσκεψη σε αυτά μπορούσε να αρρωστήσει κάποιον, κατά τα άλλα υγιή, πολίτη.

Υπάρχουν όμως και άλλες παρόμοιες υπηρεσίες, που η συναλλαγή μαζί τους είναι γκραν γκινιόλ!!!

Σε αυτή λοιπόν την κρίσιμη χρονική συγκυρία, που η χώρα μας ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, και που κοτζάμ πρωθυπουργός αναγκάζεται να κάνει τον επαίτη στους ξένους δανειστές προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί το κράτος, και μεταξύ άλλων να συνεχίσουν να πληρώνονται οι υπάλληλοί του, κάποιοι κάνουν έμμεσο (ή και άμεσο) σαμποτάζ, ίσως διότι έχουν χάσει κάποια κεκτημένα δικαιώματα, αρνούμενοι να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα.

Αρνούμενοι να βάλουν πλάτη, τώρα που πάνω απ όλα αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι οι εισπράξεις. Τα έσοδα.

Άλλοι πάλι έτσι έμαθαν.

Μικροί Θεοί πίσω από ένα γκισέ, οχυρωμένοι πίσω από την απίθανη γραφειοκρατία, και προστατευμένοι από το καθεστώς ατιμωρησίας, και βεβαίως την περίφημη μονιμότητα, που άλλο σκοπό είχε, και που κατάντησε η ασπίδα του κάθε προβληματικού.

Δυστυχώς.

Πάρτε για παράδειγμα την ΔΟΥ Κηφισιάς στην Αθήνα, όπου με βάση μαρτυρίες, το προσωπικό της είναι στην καλύτερη περίπτωση δύστροπο, στην χειρότερη αρνητικό.

Με ύφος χιλίων καρδιναλίων.

Ταλαιπωρώντας αθώους και μη.

Θυμίζοντας άλλες εποχές.

Σίγουρα οι κ.κ. Στουρνάρας και Σταϊκούρας έχουν χίλια δυο στο κεφάλι τους, και το τελευταίο με το οποίο θα μπορούσαν να ασχοληθούν είναι η συμπεριφορά του προσωπικού των ΔΟΥ.

Κάποιος όμως θα πρέπει να ασχοληθεί.

Ειδικά με την συγκεκριμένη εφορία, που αρχίζει να θυμίζει κολαστήριο.

Κάνοντας επίκαιρη μια συζήτηση που είχα πρόσφατα με ένα καλό φίλο, άρτιο γνώστη της ιστορίας, και ανοιχτό μυαλό.

Ο οποίος επέμενε (με λογικά επιχειρήματα) πως ήρθε επιτέλους η ώρα να καταργηθεί η εφορία και να δοθούν οι αρμοδιότητές της σε ιδιώτες, όπως πολύ πετυχημένα είχαν δοθεί σε ιδιώτες στην αρχαία Αθήνα, στην ρωμαϊκή περίοδο, στην ύστερη βυζαντινή, αλλά και στην οθωμανική.

Δεν χρειάζεται, έλεγε, να είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι έφοροι.

Και το κυριότερο, αν δοθεί η φοροείσπραξη σε ιδιώτες, το κράτος έχει σίγουρα τα έσοδά του, τα οποία και θα προκαταβάλλονται.

Λέτε; Χμμμμ…..

Και όπως θα συμπλήρωνα κι εγώ, θα γλιτώναμε επιτέλους από τις ξινισμένες φάτσες και τις κακεντρεχείς συμπεριφορές των «λειτουργών» των ΔΟΥ (βλ. περίπτωση Κηφισιάς).

Strange Attractor