Λαϊκισμός και … ληγμένα.

Θύμα του λαϊκισμού έπεσαν και τα «ληγμένα».

Μέσα σε λίγες ημέρες, η πληγωμένη υπερηφάνεια, η ανασφάλεια, η άγνοια, η αρνητική θέση φορέων οδήγησαν στη μαζική καταδίκη της αγορανομικής διάταξης για τη δυνατότητα κατανάλωσης, υπό προϋποθέσεις, φθηνών «ληγμένων» τροφίμων, «κατεδαφίζοντας» στην Ελλάδα ένα νέο κίνημα με πανευρωπαϊκή δυναμική.

Το «όχι άλλα τρόφιμα στα σκουπίδια» οικοδομήθηκε πάνω στην ανάγκη να περιοριστεί η εξόφθαλμη σπατάλη τροφίμων (στην Ε.Ε., 90 εκατομμύρια τόνοι τροφίμων καταλήγουν στις χωματερές –στην Ελλάδα περίπου 450.000 τόνοι–σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat).

Σχετική ευρωπαϊκή διάταξη υπάρχει από το 1988, ενώ η ίδια η Κομισιόν, το 2009, παρότρυνε τους Ευρωπαίους να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα κατανάλωσης τροφίμων «περιορισμένης διατηρησιμότητας» ώστε να εξοικονομηθούν προϊόντα και ενεργειακοί πόροι.

Όμως, λίγο το απαξιωτικό άρθρο του πρακτορείου Bloomberg, ότι «οι Ελληνες για πολλά χρόνια ζούσαν πέραν των δυνατοτήτων τους –αυτή ήταν και η κύρια αιτία της κρίσης– και πλέον πρέπει να συνηθίσουν στη λιτότητα, μέρος της οποίας είναι και τα νέα εκπτωτικά ράφια με τα «ληγμένα» στα σούπερ μάρκετ».

Λίγο η απροθυμία των εμπόρων να εφαρμόσουν τη διάταξη για λόγους κύρους, αλλά και για το γεγονός ότι από τις συγκεκριμένες πωλήσεις το κέρδος τους είναι μηδενικό ή πολύ μικρό.

Λίγο ο διχασμός των καταναλωτικών οργανώσεων, που δεν τήρησαν και φέτος (ανάλογη διάταξη είχε προωθηθεί και πέρυσι) μια ενιαία στάση.

Λίγο η διαστρέβλωση του όρου (ακόμη και επίσημοι φορείς μιλούν για προϊόντα «περασμένης διατηρησιμότητας» και όχι «περιορισμένης διατηρησιμότητας», όπως είναι το σωστό).

Λίγο οι κορώνες του τύπου «Αυτά τα κάναμε στην Κατοχή. Εκεί θέλουν να μας γυρίσουν;», «η κυβέρνηση δεν σέβεται το αγαθό που λέγεται δημόσια υγεία», «καθαρός ραγιαδισμός η αγορά ληγμένων», «ακραία ταπείνωση η κατανάλωση αλλοιωμένων». Και τα «ληγμένα» έχουν πεταχτεί στον Καιάδα.

Κατά πρώτον, η διάταξη δεν αφορά τα ευαλλοίωτα προϊόντα με «ημερομηνία κατανάλωσης μέχρι...» (γαλακτοκομικά, αυγά, κρέατα κ.ά.), αλλά τρόφιμα μακράς διαρκείας, κατεψυγμένα, αποξηραμένα και συσκευασμένα τρόφιμα, μπαχαρικά, λάδι, ζυμαρικά, όσπρια κ.ά., με «ημερομηνία κατανάλωσης κατά προτίμηση πριν από...».

Ο χρόνος κατανάλωσής τους δεν μπορεί να υπερβαίνει τη μία εβδομάδα εάν αναγράφεται ημέρα και μήνας, τον ένα μήνα εάν αναγράφεται μήνας και έτος, τους τρεις μήνες εάν αναγράφεται μόνο το έτος.

Κατά δεύτερον, δεν είναι υποχρεωμένος κάποιος να τα αγοράσει.

Όμως δίνεται η δυνατότητα σε όσους το επιθυμούν να καταναλώσουν με ασφάλεια –αν τηρήσουν τις οδηγίες– φθηνότερα τρόφιμα, συμβάλλοντας, κατά το υπουργείο Ανάπτυξης, σε μια συνολική μείωση των προϊόντων διατροφής κατά 6%.

Η εξοικονόμηση, πέρα από ανάγκη σε εποχή καλπάζουσας κρίσης, είναι και στάση ζωής, η οποία ήδη υιοθετείται από όλο και περισσότερους Ευρωπαίους.

Όχι μόνο του Νότου, αλλά και του ανέκαθεν «φρόνιμου» Βορρά...

Τασούλα Καραϊσκάκη

Καθημερινή