Τι προμηνύει η άνοδος της ακροδεξιάς;

Πριν  λίγες μέρες  6 ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης σε συνάντηση στη Βιέννη ανακοίνωσαν τη σύναψη συμμαχίας ενόψει των προσεχών Ευρωεκλογών.
Υπάρχουν εκτιμήσεις πως οι ακροδεξιοί και οι ευρωσκεπτικιστές θα αποτελούν την έκπληξη αυτών των ευρωεκλογών.

Ο λάθος τρόπος που στήθηκε η Ευρωζώνη, από τη στέγη (ευρώ) και όχι από τα θεμέλια είχε σαν συνέπεια να αναπτυχθεί μια καχυποψία προς το κοινό νόμισμα αλλά και μεταξύ των ψηφοφόρων και των οικονομικών και πολιτικών ελίτ.

Η αναταραχή έχει επιτρέψει στα «ζόμπι» της ιστορίας, κομμουνιστές και ναζιστές να βγουν από τους τάφους τους και να απειλούν με επανάληψη του μακελειού.
Το ευρώ όμως είναι η πρόφαση, τα αίτια της κρίσης στην Ευρώπη είναι βαθύτερα.
Η Ελλάδα αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου της ευρωπαϊκής κρίσης.

Μοιάζει με εκείνα τα νοικοκυριά που είχαν δανειστεί ήδη περισσότερα απ’ όσα μπορούσαν να πληρώσουν πριν προκύψει η κρίση...
Στην Ελλάδα αυτά τα νοικοκυριά ίσως να αποτελούν πλειοψηφία ή  καθοριστική μειοψηφία.

Το θεμελιώδες πρόβλημα της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης είναι το δημογραφικό. 

Και να θέλουν αμφότεροι οι ανόητοι εμφύλιο,  είναι δύσκολο να τον στήσουν σωστά χωρίς νέους για την «κρεατομηχανή».
Ο μέσος αριθμός των παιδιών ανά γυναίκα στην ΕΕ μετά το 2006 είναι 1,5, ενώ μέχρι το 2030 δεν θα ξεπεράσει τα 1,6 παιδιά. Το κατώτατο όριο αντικατάστασης του πληθυσμού είναι 2,1 παιδιά...
Η αύξηση του μεγέθους της ηλικιακής κατηγορίας 45-65 μεγαλώνει την πίεση στην οικονομική δραστηριότητα λόγω της ανάγκης χρηματοδότησης των συντάξεων.
Η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας και του προσδόκιμου ζωής πάνω από τα 80 έτη αυξάνει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης.

Όλα αυτά συντείνουν σε ένα οικονομικό αδιέξοδο.
Πόσο μάλλον όταν αναδύονται οικονομικές υπερδυνάμεις με δυναμικότερους δημογραφικούς δείκτες. 

Η Ευρώπη για να επιβιώσει πρέπει να ενοποιηθεί οικονομικά και πολιτικά και να δημιουργήσει υποδομές ενσωμάτωσης νέων μεταναστών.
Η ΕΕ υπολογίζει με τους ρυθμούς της περασμένης δεκαετίας πως το 2050 θα έχουν μεταναστεύσει στη Ευρώπη περί τα 50 εκατ. άτομα.

Είναι ικανός ο αριθμός αυτός να υποκαταστήσει τις συνέπειες της μείωσης της γονιμότητας;
Η Ελλάδα έχει άδεια ασφαλιστικά ταμεία, το κράτος εγγυάται τις συντάξεις τα επόμενα 20-30 χρόνια θεμελιώνεται μια υποχρέωση 500-600 δισ. ευρώ προς αυτούς που θα συνταξιοδοτηθούν...
Το δημόσιο χρέος ακόμα και «ακούρευτο» είναι ελάχιστο μπροστά στο ασφαλιστικό. Πως μπορούν και πείθουν οι λαϊκιστές δημαγωγοί πως λεφτά υπάρχουν.
Εισφορές και φόροι για να καταβληθούν αυτά τα χρήματα πνίγουν και θα πνίγουν οποιαδήποτε δυνατότητα για παραγωγικές επενδύσεις στη χώρα.
Εμείς  ζούμε τώρα αυτό που θα αντιμετωπίσουν σε λίγα χρόνια οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι.
Η προσέλκυση μεταναστών μοιάζει η μοναδική λύση στο αδιέξοδο.

Η αύξηση των μεταναστών όμως δημιουργεί πολιτισμικές προστριβές.
Οι πολιτισμικές προστριβές αυξάνουν τη συμπάθεια προς τα ξενοφοβικά και ακροδεξιά κόμματα.  

Η «παλαβή» αριστερά ως μάρτυρας του Ιεχωβά, εκλαμβάνει την κρίση αυτή ως επιβεβαίωση  των «αγίων» γραφών του Μαρξ του 1848  πως ο καπιταλισμός καταρρέει εν μέσω των αντιθέσεών του.
Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και χριστιανοδημοκρατία που υπερασπίζονται το μοντέλο του μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους αδυνατούν να δώσουν πειστικές απαντήσεις.
Η Γερμανία  που απάντησε μερικώς με συγκράτηση μισθών και αύξηση της ανταγωνιστικότητας πιέζεται από Κομισιόν και Αμερικάνους για το εμπορικό της πλεόνασμα.
Σαν δηλ. σε μια γειτονιά που χρωστάμε όλοι στην τράπεζα αντί να γίνονται συστάσεις σε αυτούς που χρωστάνε, γίνονται σε αυτόν που είναι οικονόμος και αποταμιεύει.
Οι συνταξιούχοι αυξάνονται ως ψηφοφόροι και επιβάλουν έτσι τη βούλησή τους, όπως ακριβώς στην Ελλάδα δημόσιοι υπάλληλοι, κρατικοδίαιτοι  και συντεχνίες συνιστούν πλειοψηφία που δεν επιτρέπει να μετασχηματιστεί η οικονομία σε ένα βιώσιμο μοντέλο.
Αυτοκτονούμε ως χώρα και ετοιμαζόμαστε να αυτοκτονήσουμε και ως Ευρώπη.
Οι περίοδοι ανασφάλειας και φτώχειας οδηγούν σε υποχώρηση των δημοκρατικών θεσμών και των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων.

Οι «παλαβοί» των άκρων με την επέκταση της ανομίας φροντίζουν για την αποδοχή του ολοκληρωτισμού.
Κατ’ αυτή την έννοια η κρίση της χρεοκοπίας που διάγουμε είναι ένα από τα μικρότερα δεινά που πρέπει να αντιμετωπίσουμε προσεχώς.

Κώστας Στούπας

Capital.gr