Γνωστός μου δικηγόρος βρέθηκε την περασμένη Τρίτη στα δικαστήρια της πρώην
Σχολής Ευελπίδων.
Εκεί έπεσε πάνω σε χαρούμενο τσούρμο βουλευτών
του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ), τέσσερις τον αριθμό, και είπε να τους ακολουθήσει,
υποθέτοντας ότι είχαν πάει εκεί για να καταθέσουν ως μάρτυρες υπέρ κάποιου
«αγωνιστή». (Από αυτούς που επέλεγαν ποιος από όλους εκείνους τους οποίους
αντιπαθούσαν δεν είχε το δικαίωμα να ζει και του αφαιρούσαν τη ζωή με το
«ιστορικό» σαρανταπεντάρι...)
Δεν θα ήταν η πρώτη φορά, άλλωστε…
Δεν επρόκειτο γι’ αυτό όμως.
Οι τέσσερις βουλευτές είχαν προσέλθει για να
καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης της ΑΔΕΔΥ, η οποία αρνείται την αξιολόγηση
στο Δημόσιο.
Ολοι οι δικηγόροι γνωρίζουν ότι στις δίκες αυτού
του είδους κάθε πλευρά εξετάζει έναν μάρτυρα.
Στη συγκεκριμένη όμως, οι βουλευτές αξίωσαν να
εξετασθούν και οι τέσσερις! Βεβαίως, τόσο οι συνδικαλιστές όσο και οι δικηγόροι
τους, αλλά και οι ίδιοι οι βουλευτές, γνώριζαν ότι το αίτημά τους έπρεπε να
απορριφθεί, όπως και έγινε. Τότε όμως, ποιος λόγος υπαγόρευε την παρουσία τους
εκεί;
Το κατέστησαν σαφές οι ίδιοι στην παράσταση που
έδωσαν: σκοπός τους ήταν να στείλουν στο δικαστήριο το μήνυμα ότι το κόμμα τους
υποστήριζε την απεργία της ΑΔΕΔΥ και δεν επιθυμεί την εφαρμογή της αξιολόγησης.
Συγχρόνως, δε, η παρουσία τους υπέβαλε και την
απειλή: «Πρόσεξε τι απόφαση θα βγάλεις, γιατί θα σε θυμόμαστε...».
Εν πάση περιπτώσει, εξετάσθηκε μόνον ο Δ.
Στρατούλης, που εκτός από συνδικαλιστής στον ΟΤΕ υποτίθεται ότι είναι και
δικηγόρος.
Υποτίθεται, λέω, διότι αν ήταν, θα γνώριζε ότι
στις ποινικές δίκες οι μάρτυρες καταθέτουν μόνον γεγονότα των οποίων έχουν
γνώση ― όχι απόψεις και, πάντως, όχι κρίσεις περί τα νομικά.
Ομως ο Δ. Στρατούλης δεν κατέθεσε ούτε λέξη για
οποιοδήποτε γεγονός δεν ήταν ήδη γνωστό στο δικαστήριο.
Απλώς αγόρευσε για να πείσει το δικαστήριο ότι
το Σύνταγμα απαγορεύει την αξιολόγηση.
Με άλλα λόγια, δικαιούται ο καθένας να εικάζει
ότι ο σκοπός της εμφάνισης του Δ. Στρατούλη ήταν η ψηφοθηρία, αλλά και η άσκηση
πολιτικής πίεσης προς το δικαστήριο.
Οπως και στις δίκες της τρομοκρατίας, έτσι και
στη συγκεκριμένη περίπτωση η παρουσία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) και η
κατάθεση του Δ. Στρατούλη δεν ήταν παρά μια απόπειρα επηρεασμού της δικαστικής
εξουσίας από εκπροσώπους της νομοθετικής εξουσίας: απόπειρα εντελώς
ανεπίτρεπτη, όσο και αν ήταν φαιδρή.
Αλλά, βεβαίως, τα περί διάκρισης των εξουσιών
ποσώς απασχολούν εκείνους που εξιδανικεύουν τα λαϊκά δικαστήρια της Εαμοκρατίας
και οι οποίοι όχι μόνο δεν διστάζουν αλλά καμαρώνουν να υπερασπίζονται
δολοφόνους και λιντσαρίσματα ― υπό την προϋπόθεση ασφαλώς ότι όλα αυτά γίνονται
στο όνομα των λαϊκών συμφερόντων, όπως οι ίδιοι τα αντιλαμβάνονται αυθεντικά
και τα ορίζουν.
Στέφανος Κασιμάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου