Εθνικοί ηγέτες και τσουτσέκια…

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερασπίζεται το δημόσιο-εθνικό συμφέρον! Προσπαθεί να «προετοιμάσει» τη χώρα για μείζονες παραχωρήσεις σε βάρος της και διαπραγματεύεται υπονομεύοντας το δημόσιο συμφέρον!

Η Συμφωνία των Πρεσπών το έδειξε!

Και η αγανάκτηση του Ελληνικού λαού, που δεν λέει να κατασιγάσει, το απέδειξε.

Το απέδειξαν και οι τελευταίες εξελίξεις. Όπως η εμπλοκή με τις εξαγωγές των ελληνικών-μακεδονικών προϊόντων στην Κίνα. Που ως τώρα ήταν ανεμπόδιστες. Και μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών μπλόκαραν. Κι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτε.

Αλλά δεν είναι μόνο το «ξεπούλημα της Μακεδονίας»!

Έναντι της Τουρκίας ετοιμάζουν νέο ξεπούλημα: Βγαίνει ο αδιόρθωτος Κοτζιάς και λέει δημόσια ότι με την ΑΟΖ δεν πρέπει να είμαστε… «μοναχοφάηδες»!

Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον, ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να «μοιραστούμε» δικαιώματα στον υποθαλάσσιο πλούτο, με την Τουρκία!

Βγαίνει και ο άλλος... «φωστήρας», ο Κατρούγκαλος, που αφού τα θαλάσσωσε στο Ασφαλιστικό, ανέλαβε τώρα να… «σώσει» και την Εξωτερική Πολιτική!

Και δήλωσε, λοιπόν, ο Κατρούγκαλος μετά από συνάντησή του με τον Τούρκο ΥΠΕΞ, ότι «έχουν και οι Τούρκοι δικαιώματα στο Αιγαίο»…

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ «δημοκρατικό κόμμα»;

Σε μια δημοκρατία όλοι μπορούν να συμμετέχουν στα κοινά – καμία άποψη δεν θεωρείται εκ των προτέρων «εξοβελιστέα».

Με εξαίρεση, βέβαια, τα κηρύγματα μίσους που προτρέπουν σε βιαιοπραγίες κατά συμπολιτών μας (τα οποία προβλέπει και ο Ποινικός Κώδικας).

* Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα που δεν εξαλείφει τις διαφορές, αλλά επιτρέπει να λυθούν με ΜΗ βίαια μέσα – δηλαδή με ψηφοφορία, όπου επιβάλλεται η πλειοψηφούσα άποψη, δίνοντας όμως την ευκαιρία στη μειοψηφία να επανέλθει την επόμενη φορά και να γίνει κι αυτή πλειοψηφία. Εξ ου και τα δύο βασικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας: ο πολυκομματισμός και η εναλλαγή κυβερνήσεων.

Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν εγγυήσεις ότι η πλειοψηφία δεν θα αυτό-αναπαράγεται επ’ άπειρον. Ότι η πλειοψηφία θα κυβερνά όσο είναι πλειοψηφία, αλλά και η μειοψηφία θα μπορεί κι αυτή να γίνει πλειοψηφία και να κυβερνήσει στο μέλλον…

Άλαλα τα χείλη των ασεβών!

Για όσους δεν το κατάλαβαν, ο Σημίτης χθες τίναξε στον αέρα τις «γέφυρες» του Τσίπρα με την… Κεντροαριστερά!

Τίναξε στον αέρα, δηλαδή, ό,τι είχε απομείνει όρθιο. Γιατί οι «γέφυρες» αυτές ετοιμόρροπες ήταν εξ αρχής. Τώρα πια κείτονται σε ερείπια.

Και να σκεφτεί κανείς ότι στην τελευταία αυτή – και πιο απελπισμένη – απόπειρα του Τσίπρα να διευρύνει την εκλογική του βάση που συρρικνώνεται πια από παντού, είχαν προσχωρήσει κάποια στελέχη της πάλαι ποτέ «Σημιτικής πτέρυγας» του ΠΑΣΟΚ. Των «εκσυγχρονιστών», αν θυμάστε…

Με τη λογική ότι: εντάξει, ο Τσίπρας μαντάρα τα έκανε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά «αφού έλυσε το Μακεδονικό κόντρα στους εθνικιστές», χαλάλι του, να τον στηρίξουμε…

Sympathy for The Devil...

Rolling Stones

Εκτός της Boeing φταίει και η FAA…

Το 2015 η Boeing έτρεχε και δεν έφτανε προκειμένου να αντιμετωπίσει την επέλαση της ανταγωνίστριας ευρωπαϊκής Airbus, η οποία κατάφερε να πουλήσει αεροσκάφη της μέχρι και εντός των ΗΠΑ, στην American Airlines.

Και επειδή η σπουδή ήταν τέτοια, και οι χρονικές πιέσεις πολλές, η αμερικανική ΥΠΑ, η Federal Aviation Administration (FAA) δηλαδή, ανέθεσε μεγάλο μέρος των ελέγχων και της πιστοποίησης των νέων αεροσκαφών 737 MAX στην ίδια την Boeing!

Όμως, σύμφωνα με αμερικανικά δημοσιεύματα, η αρχική έκθεση πτητικής ασφάλειας που η Boeing παρέδωσε στην FAA, σχετικά με ένα νέο σύστημα, το περίφημο πια MCAS (Maneuvering Characteristics Augmentation System), είχε αρκετά κενά.

Όπως λοιπόν λένε κάποιοι (ανώνυμοι) ειδικοί, η τελική εγκεκριμένη έκθεση ασφάλειας υποτιμούσε την ισχύ του συστήματος MCAS, το οποίο σχεδιάστηκε έτσι ώστε να σπρώχνει το αεροσκάφος προς τα κάτω όταν το ρύγχος έπαιρνε ανοδική κλίση, προκειμένου να αποφευχθεί το ιδιαίτερα επικίνδυνο φαινόμενο stall, ή ελληνιστί: απώλεια στήριξης…

Μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια…

Πολλά συνέβησαν από την αποφράδα εκείνη 25^η Ιανουαρίου του 2015, αλλά δυο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που σημάδεψαν την Πρώτη Φορά Αριστερά.

Το πρώτο είναι η σταδιακή μετάλλαξη του Σύριζα από ένα συνονθύλευμα ακροαριστερών συνιστωσών, που θα άλλαζε τον κόσμο, σε ένα μεταμοντέρνο Πασόκ, που πασχίζει να μας δείξει το σοσιαλδημοκρατικό του πρόσωπο, βάζοντας στην άκρη (τουλάχιστον επίσημα) τις άναρθρες ιδεοληπτικές κραυγές. 

Προς τούτο, δεν έφταναν τα μνημόνια που υπέγραψε, οι φόροι που αύξησε, τα νέα διόδια που επέβαλλε, η λιτότητα, οι κυβιστήσεις, ο καθεστωτισμός, και άλλα πολλά παρόμοια, αλλά σπεύδει να εντάξει στις τάξεις του τον κάθε πικραμένο πρώην πασόκο, άσχετα αν ήταν τριτοκλασάτος, ή αν ήταν ο ίδιος ο ΓΑΠ!

Τον οποίο ΓΑΠ κάποτε λοιδορούσαν οι συριζαίοι, αλλά τώρα του κάνουν τεμενάδες…

Νικήσαμε… (το όνειρο του Μπάμπη)

Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα. Κουράστηκα.

Έτσι είναι όμως οι αγώνες… δεν σηκώνουν χαλαρότητα.

Όταν ο λαός σε χρειάζεται, εσύ δεν μπορείς να πεις όχι. Δεν μπορείς να πας για μπύρες…

Έτσι κι εγώ, μέσα σε δυο τρεις μέρες έδωσα όλο το είναι μου για την επανάσταση. Για να αναγεννηθεί η Ελλάδα μας.

Για να φύγουν επιτέλους οι πουλημένοι πολιτικάντηδες, που σε αγαστή συνεργασία με το κεφάλαιο ρίχνουν νερό στον μύλο της αντίδρασης… τσαλαπατώντας τη φτωχολογιά και γδέρνοντας τα όνειρά μας.

Έτσι, συμμετείχα σε πορείες, κουβάλησα πανό, πέταξα μολότοφ, και πάλεψα σώμα με σώμα με τους πραίτορες της εξουσίας, τα μισητά ΜΑΤ.

Στο ενδιάμεσο βοήθησα τους συντρόφους να συντάξουν προκηρύξεις και φυλλάδια, και μπήκα και στο ίντερνετ για να προβάλλω τις απόψεις μας στα σόσιαλ μίντια, μπας και ξυπνήσει ο κοσμάκης.

Μπας και καταλάβει επιτέλους και ο τελευταίος Έλληνας ότι η ΕΕ είναι θηλιά στο λαιμό του, και το ευρώ το καμτσίκι του αφέντη…

Η «Αθλιότητα της Φιλοσοφίας» (και η Κακομοιριά της Ασχετοσύνης)…

Για να πω την μαύρη αλήθεια, δεν ήθελα να… τρολάρω τον Τσίπρα! Δεν το ’χω κάνει στο παρελθόν, δεν σχεδίαζα να το κάνω. Αλλά κι αυτός πάλι, δεν αφήνει άνθρωπο να «αγιάσει»!

Έβαλε στην πλατφόρμα του, περί Ευρώπης, την… «ολιγαρκή ανάπτυξη»!

Γέλασε κάθε πικραμένος!

Κι ύστερα πήγε να τους πουλήσει μούρη θεωρητικής «εμβρίθειας».

Ανοίξτε και κανένα βιβλίο, βρε παιδιά! Δεν υπάρχει μόνο ο Χάγιεκ και ο Φρήντμαν (θεωρητικοί του νεοφιλελευθερισμού – και καλά). Διαβάστε και λίγο Σέρζ Λατούς να ξεστραβωθείτε…

Έριξε έτσι ένα «γαλλικό όνομα» και σου λέει: τους έλειωσα του παλιοδεξιούς!

Τι το ’θελε, ο δόλιος; Τα κανε μαντάρα!

·       Πρώτα-πρώτα ο Λατούς είναι ένας περιθωριακός γάλλος θεωρητικός. Μα εντελώς περιθωριακός. Το να τον αντιπαραθέτεις και μόνο με αναστήματα όπως ο Χάγιεκ και ο Φρήντμαν (και οι δύο βραβεία Νόμπελ Οικονομικών) δείχνει ασχετοσύνη!

·       Δεύτερον, ο όρος που χρησιμοποίησε ο Λατούς μεταφράστηκε στα ελληνικά ως «λιτή αφθονία» - όχι ως «ολιγαρκής αφθονία».

Η αφθονία μπορεί να είναι «λιτή» - δηλαδή να αφορά μόνο τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες, και να τις ικανοποιεί πλήρως.

Αλλά η αφθονία δεν μπορεί να είναι… «ολιγαρκής»!

Έχουμε τους ευρωβουλευτές που μας αξίζουν…

Τα παλιά χρόνια για να γίνει κάποιος καταξιωμένος τραγουδιστής, και να πέφτουν σωρηδόν στα πόδια του οι γαρδένιες (ή τα πιάτα) θα έπρεπε να έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα σε σκυλάδικα ή σε πανηγύρια.

Σήμερα αρκεί να έχει περάσει από ένα ριάλιτι… κι όχι μόνο γίνεται διάσημος «τροβαδούρος», με χρυσούς δίσκους, αλλά μέχρι και τη κόρη δισεκατομμυριούχου μπορεί να τουμπάρει.

Κάτι ανάλογο συνέβη και στην πολιτική μας σκηνή. Με αποτέλεσμα να εκλέγονται βουλευτές οποιοιδήποτε καραγκιόζηδες, αρκεί να έχουν γράψει ένσημα  σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ, να ξέρουν από ατάκες, και να είναι … διάσημοι…

O πυρομανής που το παίζει… «πυροσβέστης»!

 Ο Τσίπρας ανακάλυψε το «νέο μεγάλο δίλημμα» της εκλογικής μάχης – για το Ευρωκοινοβούλιο:

·       --Από δω, το «προοδευτικό μέτωπο», που θα ανακόψει την «άνοδο της ακροδεξιάς και την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού» στην Ευρώπη.

·       --Κι απέναντι… η «ακροδεξιά και ο νεοφιλελευθερισμός» (δηλαδή η ΝΔ) κι όσοι παίζουν τον παιγνίδι του (δηλαδή το ΚΙΝΑΛ).

Βέβαια το ίδιο το «κάλεσμα» αποκαλύπτει, πριν απ’ όλα, ηττοπάθεια! Ομολογεί ότι οι αντίπαλοί του βρίσκονται σε άνοδο! Που ο ίδιος και το κόμμα του προσπαθούν – υποτίθεται - να ανακόψουν!

Πριν πέντε χρόνια – την άνοιξη του 2014 – ο Τσίπρας είχε τεθεί επικεφαλής ενός «πανευρωπαϊκού μετώπου» της Αριστεράς για να «αλλάξουν» την Ευρώπη.

Τώρα πάνε αυτά…

Δεν είναι πια οι αριστεροί που «θέλουν να αλλάξουν την Ευρώπη». Είναι οι αντίπαλοί τους που ανεβαίνουν συνεχώς και οι αριστεροί πασχίζουν να τους σταματήσουν (υποτίθεται).

Το σημαντικότερο: Πολλοί από τους Ευρωπαίους (αριστερούς) «συμμάχους» του, ακούνε Τσίπρα πλέον και βγάζουν… φλύκταινες!

Ο Γάλλος Αριστερός ηγέτης Ζαν-Λυκ Μελανσόν θεωρεί τον Τσίπρα (κατά λέξη) «μια από τις ελεεινές φιγούρες της Ευρωπαϊκής Πολιτικής ζωής»!

Ενώ ο Πάμπλο Ιγγλέσιας, ο ηγέτης του επίσης αριστερού κόμματος «Ποντέμος» της Ισπανίας, δεν θέλει ούτε να βλέπει τον Τσίπρα! Και κατέβασε και τη φωτογραφία του από τον ιστότοπο των «Ποντέμος»...