Μην εξαγριώνετε την Κοινωνία!

Θα το πω όσο πιο ήρεμα γίνεται:

Παρακαλώ μην αφήνετε να βρίζουν, ούτε να εξαγριώνουν την κοινωνία. Γιατί θα το βρούμε όλοι μπροστά μας! Πρωτίστως, μην εξαγριώνετε τις τοπικές κοινωνίες!

·       Όπως έγινε με τους κατοίκους του χωριού Βρασνά από την περιοχή Βόλβης στη Μακεδονία, που εξεγέρθηκαν, γιατί τους μετέφεραν 380 «παράνομα εισελθόντες» αλλοδαπούς.

Και οι κάτοικοι τους έδιωξαν! (Το υπουργείου τους έστειλε μετά σε παραθεριστικά χωριά της Εύβοιας…)

Και τώρα διάφοροι βρίζουν τους κατοίκους των Βρασνών ως «κομπλεξικούς Ελληναράδες», «ρατσιστές» και «φασίστες»…

Αλλά δεν μας τα είπαν όλα...

Ξέχασαν να πουν ότι στα Βρασνά, ένα χωριό με 150 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα (και τετραπλάσιους το καλοκαίρι) πήγαν πέρσι τέτοια εποχή περίπου 1000 παράνομοι αλλοδαποί!

Χίλιοι παράνομοι αλλοδαποί, στο χωριό των 150 κατοίκων...

Κι από αυτούς τους 1000 είχαν ξεμείνει ως το καλοκαίρι 300! Και τώρα που χειμώνιασε ξανά, τους πάνε άλλους 380 παράνομους αλλοδαπούς.

Υπενθυμίζω: Σε ένα χωριό που έχει μόνιμους κατοίκους 150!

Αυτή είναι η…. «αναλογική κατανομή»;

Οι Μεταρρυθμίσεις προϋποθέτουν ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ!

Να θυμάστε:

Αν θέλουμε να αλλάξει το κράτος,

·       να γίνει ευέλικτο,

·       επιτελικό,

·       να μην ταλαιπωρεί τον πολίτη,

·       να δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες του,

·       να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και να υπερασπίζεται το εθνικό συμφέρον,

·       αν αληθινά τα θέλουμε όλα αυτά, πρέπει να συγκρουστούμε με όλα εκείνα

·       τα συμφέροντα,

·       τα «κυκλώματα»,

·       τις κλίκες και τις μαφίες – του δημόσιου και του κρατικοδίαιτου ιδιωτικού τομέα -  που ΔΕΝ θέλουν με τίποτε τις μεταρρυθμίσεις!

Γιατί τα συμφέροντα αυτά υπάρχουν και επιβιώνουν από την παρασιτική γραφειοκρατία, από τα προνόμια που νέμονται τα κλειστά επαγγέλματα κι από τα «κλειστά» συστήματα αναθέσεων σε πάσης φύσεως – συνήθως διακομματικούς - «ημετέρους»…

Ερντογάν: Απομονωμένος έξω, παντοδύναμος μέσα…

Όταν τα τύμπανα του πολέμου άρχισαν να χτυπούν στη Τουρκία, πριν από δυο εβδομάδες, είδαμε ένα σύντομο κύμα αντιδράσεων να σχηματίζεται.

Στο τουίτερ, το hashtag – #savaşahayır, δηλαδή «όχι στον πόλεμο», διαδόθηκε αστραπιαία, κυρίως από μέλη της κουρδικής μειονότητας, καθώς και διανοούμενους, που τρόμαξαν με το ενδεχόμενο μιας νέας αιματοχυσίας σε μια περιοχή που τα τελευταία χρόνια έχει πλημμυρίσει από αίμα.

Πολλοί απ’ όσους διαφωνούν με τον πόλεμο δεν ζουν πια στη Τουρκία, όπου η διαφωνία είναι κάτι το επικίνδυνο.

Όλες όμως αυτές οι φωνές πνίγηκαν καθώς ο τουρκικός στρατός ξεκίνησε τις επιχειρήσεις στη βορειοανατολική  Συρία, μια από τις ελάχιστες περιοχές που έμειναν ανέπαφες σε 8 χρόνια πολέμου που μετέτρεψε το μεγαλύτερο μέρος της χώρας σε ερείπια...

Η βόλτα στο πάρκο που λέγαμε…

Τον περασμένο Μάιο, και εν όψει εκλογών, είχα γράψει ένα άρθρο (εδώ) για το πώς η επερχόμενη διακυβέρνηση του Κυριάκου δεν θα είναι μια «βόλτα στο πάρκο», αλλά κάτι πολύ πιο δύσκολο, και όχι μόνο διότι θα κληρονομούσε χάος από τον Αλέξη.

Η επιχειρηματολογία μου ήταν ότι μέχρι τον Οκτώβριο, η όποια δυναμική εκκίνηση θα έκανε νομοτελειακά κοιλιά, ο Σύριζα θα είχε συνέλθει από το σοκ της ήττας, και ο κόσμος, που θα είχε γυρίσει από τα μπάνια, θα ζητούσε όλο και πιο πολλά, όλο και πιο γρήγορα.

Προέβλεπα γενικό συμμάζεμα της «λαθρομετανάστευσης», κατάργηση του νόμου Παρασκευόπουλου, και περισσότερη αστυνόμευση παντού με στόχο την άμεση αντιμετώπιση της γενικευμένης παραβατικότητας και εγκληματικότητας που θέριεψε επί Σύριζα.

Όπως προέβλεπα διαδηλώσεις επί διαδηλώσεων επί παντός επιστητού, με τους συριζαίους στα κάγκελα κρατώντας ντουντούκες, να καταγγέλλουν την σκληρή και ανάλγητη δεξιά κυβέρνηση της καταστολής.

Δηλαδή, εν ολίγοις προέβλεπα την επιστροφή στη κανονικότητα, τη νίκη της «τάξης» και «ασφάλειας», και τις σκληρές αντιδράσεις των συριζαίων για αυτόν ακριβώς το λόγο.

Σε όλα έπεσα έξω...

Blind Rage...

Lou Reed

Η ΟΝΝΕΔ δεν είναι ΚΝΕ…

«Ρατσιστικός οχετός κατά μεταναστών και προσφύγων», «ακροδεξιό ύφος». Για όλα αυτά και για πολλά ακόμη κατηγορήθηκε η κ. Φαίη Νικητοπούλου.

Δεν τη γνώριζα μέχρι προχθές, όπως δεν γνώριζα και την ΟΝΝΕΔ Πεντέλης, οργάνωση της οποίας προΐστατο μέχρι προχθές.

Η παραίτησή της θα μπορούσε να βρει τη θέση της στο μουσείο αθεράπευτης γραφικότητας δίπλα στις καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, της ΚΝΕ, αλλά και τις επικρίσεις που δέχθηκε από τη Ν.Δ.

Αφορμή για όλα αυτά, μια επιστολή που απηύθυνε η κ. Νικητοπούλου στον κ. Χρυσοχοΐδη όπου εκφράζει τους φόβους της για την εγκατάσταση μεταναστών στο νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ»…

Μήπως τα ‘χει χαμένα τελικά;

Χθες βγήκε στη δημοσιότητα μια επιστολή του προέδρου Τραμπ προς τον Τούρκο ομόλογό του, η οποία ήταν τόσο ασυνήθιστη σε ύφος και σε περιεχόμενο που πολλοί, ανάμεσά τους και άμεσοι συνεργάτες του Αμερικανού προέδρου, δυσκολεύτηκαν να πιστέψουν πως είναι αυθεντική.

Η επιστολή, που βγήκε στην επιφάνεια από το κανάλι FOX, ξεκινάει με την παρότρυνση «έλα να τα βρούμε»…

Φίλοι και εχθροί της Αμερικής…

Το Ιράν αποτελεί τον μεγάλο μπαμπούλα της Αμερικής.

Από την εποχή του Κλίντον η αμερικανική πολιτική απέναντι στο Ιράν ήταν «δονκιχωτική». Θέλουμε να ανατραπεί η ιρανική κυβέρνηση, αλλά δεν θέλουμε να στείλουμε στρατό για να το πετύχουμε.

Επί Κλίντον αυτή η πολιτική σήμαινε «περιορισμό».

Επί Μπους σήμαινε προωθημένη παρεμπόδιση του Ιράν, από το Ιράκ.

Επί Ομπάμα σήμαινε μια προσπάθεια για ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή.

Τώρα με τον Τραμπ, η αμερικανική πολιτική μεταφράζεται σε οικονομικές κυρώσεις, χωρίς καθόλου χρήση στρατιωτικών δυνάμεων.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν πέτυχε. Ποτέ δεν υπήρχε ελπίδα επιτυχίας.

Ο κλήρος των Σιιτών, που αποτελεί την πολιτική ελίτ του Ιράν, έχει μεγάλη απήχηση στη χώρα.

Θα πρέπει να εξοντώσεις πάνω από 10.000 μουλάδες για να προκαλέσεις μια μεταβολή εξουσίας…

Σαν τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ…

Ως χώρα, θυμίζουμε, όλο και περισσότερο, τον… «Τιτανικό»!

Το θρυλικό υπερωκεάνιο, το οποίο στο παρθενικό του ταξίδι προσέκρουσε σε παγόβουνο και χάθηκε στα νερά του Ατλαντικού.

Όμως κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσε να βυθιστεί, το… «αβύθιστο»!

Κι ύστερα ενώ άρχιζε να μπάζει νερά στα αμπάρια, στα σαλόνια της πρώτης θέσης συνέχιζε να παίζει η μπάντα χορευτικούς ρυθμούς και κανείς δεν φαινόταν να ανησυχεί.

Γιατί, είπαμε: όλοι πίστευαν πως ήταν «αβύθιστο»… 

Κι ύστερα όταν άρχισε να γέρνει επικίνδυνα και κατευθύνθηκαν όλοι της «πρώτης θέσης» στις σωσίβιες λέμβους, διαπιστώθηκε πώς δεν υπήρχαν αρκετές. Γιατί όταν ξεκίνησε, κανείς δεν πίστευε ότι θα χρειάζονταν ποτέ σωσίβιες λέμβοι για το… «αβύθιστο»!

Immigrant Song...

Led Zeppelin