Επιστήμονες μαϊμού!

Στο Χάρβαρντ, περίπου 125 φοιτητές πιάστηκαν να αντιγράφουν κατά τη διάρκεια των τελικών εξετάσεων. 

Ορισμένοι απαλλάχθηκαν, σε κάποιους ζητήθηκε να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους για ένα χρονικό διάστημα και κάποιοι βρίσκονται υπό επιτήρηση.

Ψιλά γράμματα για μας εδώ.

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες θα πουν οι Έλληνες και κατά βάθος θα καμαρώνουν κιόλας για το γεγονός πως εμείς είμαστε μεγάλα μαστόρια στην τέχνη του…σκονακίου.

Η διαφορά όμως με το Χάρβαρντ βρίσκεται στην ανοχή των ελληνικών πανεπιστημίων για την αντιγραφή και όχι στη μαγκιά μας, αγαπητοί.

Στο γενικότερο μπάχαλο, το τελευταίο ζήτημα που απασχολεί το εκπαιδευτικό προσωπικό των πανεπιστημίων, είναι η αντιγραφή.

Πριν κάνα δύο χρόνια, ένα χειμωνιάτικο βροχερό απόγευμα, μπήκα στην αίθουσα 302 του Παντείου Πανεπιστημίου.

Η αίθουσα γεμάτη από φοιτητές, πολλοί από αυτούς κάπνιζαν όση ώρα ανέμεναν να ξεκινήσει η εξέταση.

Αφού εισήλθαν οι καθηγητές, ψέλισαν κάτι ακατάληπτα περί σβησίματος του τσιγάρου, όχι πολύ ζωηρά όμως. 

Κάθισα σε ένα βρώμικο έδρανο με κίνδυνο της ζωής μου, καθώς η καρέκλα ήταν ετοιμόρροπη και το έδρανο πιο βρώμικο κι από τον πάγκο του χασάπη.

Ένας από τους καθηγητές φορούσε φόρμα γυμναστικής, μάλλον μόλις είχε γυρίσει από το απογευματινό του τζόκινγκ.

Στα πλαϊνά της αίθουσας έτρεχαν νερά. Κάποια από τα παράθυρα ήταν σπασμένα.

Ο αέρας ήταν βρώμικος από τα τσιγάρα, οι τοίχοι γεμάτοι συνθήματα και αφίσες, που ούτε πρόσεξα τι έγραφαν. 

Η βρώμα γενικώς ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.

Σκουπίδια στο πάτωμα, πίσω από τα καθίσματα, κάτω από τα έδρανα.

Ένοιωσα πως είχα μπει εν αγνοία μου σε έναν τεράστιο σκουπιδοτενεκέ.

 Ξεκίνησε η εξέταση.

Μια φοιτήτρια μπροστά μου, συνδεδεμένη με κάποιον εξωτερικό συνεργάτη της, είχε επιδοθεί με απόλυτη επιτυχία σε αναμετάδοση των θεμάτων, ενώ στη συνέχεια ανέμενε ήσυχα τις απαντήσεις. 

Βιβλία άνοιγαν κι έκλειναν κάτω από τα μάτια των καθηγητών, σκονάκια στις φούστες και τα παντελόνια έμπαιναν κι έβγαιναν.

Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα όμως, όλα κυλούσαν ομαλά.

Ανάμεσα στα άλλα κακώς κείμενα των ελληνικών πανεπιστημίων, την υποβάθμιση του επιστημονικού προσωπικού, την έλλειψη σεβασμού στο χώρο, τη βρώμα και τη δυσωδία, την ύπαρξη φοιτητικών παρατάξεων με ρόλο πέραν του φυσιολογικού, το πρόβλημα της ανοχής στην αντιγραφή, είναι σκανδαλώδες.

Όπως επίσης, αποτελεί σκάνδαλο και η ύπαρξη εξειδικευμένων ανθρώπων που παρέχουν έτοιμες πτυχιακές εργασίες. 

Φτάνει κανείς να πληκτρολογήσει στο google τη φράση «έτοιμες πτυχιακές εργασίες» και οι επιλογές είναι απεριόριστες.

Το αποτέλεσμα είναι η μη απόκτηση γνώσης και εντέλει, ένα πτυχίο χωρίς πραγματικό αντίκρισμα. 

Το πρόβλημα έχει ατελείωτες παραμέτρους, από την εισαγωγή μαϊμού πτυχιούχων  στην αγορά εργασίας, την υποβάθμιση της παιδείας, την αρνητική αποτελεσματικότητα της παραγωγικής διαδικασίας, έως τη διάχυση στην κοινωνία μιας νοοτροπίας,  που επιβραβεύει τον καταφερτζή και ισοπεδώνει τον εργατικό, συνεπή άνθρωπο. 

Κύριο χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας, δεν εκπλήσσει κανέναν.

Αρκεί να αποκτηθεί ένα πτυχίο.

Ο Έλληνας δεν διστάζει να κάνει εκπτώσεις ούτε στη γνώση που πρόκειται να αποκτήσει. 

Ο ίδιος καθηγητής που παρευρίσκεται στην εξεταστική με φόρμα γυμναστικής, είναι πολύ πιθανό να απέκτησε το πτυχίο του αντιγράφοντας ως φοιτητής  κι ακόμα χειρότερα, δύναται πολύ εύκολα  να έχει αποκτήσει την ιδιότητά του ως πανεπιστημιακός, κάνοντας μια μεγαλειώδη λογοκλοπή, για την οποία δεν εφαρμόζεται κανενός είδους τιμωρία. 

Μια κοινωνία μεγαλωμένη με σκονάκια, αντρωμένη με πλήρη ασυδοσία, δεν μπορεί παρά να καταρρεύσει κάποτε μεγαλοπρεπώς. 

Κι αν ακόμα δεχτούμε πως έξωθεν δυνάμεις θέλησαν την εξόντωση του ελληνικού λαού για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε, ο ίδιος αυτός λαός, πειθήνια σκύβει το κεφάλι, αρνούμενος να παραδεχτεί πως η απόκτηση ενός πτυχίου με αυτόν τον τρόπο, το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να έχει, είναι μια γενικότερη υποβάθμιση αξιών και όρων ζωής. 

Δεν με νοιάζει, ειλικρινά δεν με νοιάζει πια.

Αναπόφευκτα, κάποτε το σύστημα θα πετάξει έξω όλα τα αποβράσματά του. 

Η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να ακολουθήσει άλλο δρόμο εκτός από αυτόν της διάλυσης εις τα εξ ων συνετέθη. 

Δεν έχω την ψευδαίσθηση πως σύντομα θα επιστρέψουμε στην ευμάρεια που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια.

Ήταν τόσο πλαστή, όσο και τα πτυχία των ελληνικών πανεπιστημίων.

Κανονικά, πολλά από τα πτυχία ανθρώπων που στελεχώνουν το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα θα έπρεπε να καούν στην πυρά σε μια νύχτα και οι κάτοχοι τους να διοικήσουν με απόλυτη επιτυχία τα χοιροστάσια της ελληνικής περιφέρειας.

Επίσης, υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε πολλοί από εμάς να τα σκίσουμε οικειοθελώς, σε μια τελευταία ένδειξη μετάνοιας και συνειδητοποίησης.

Και στη συνέχεια να επιστρέψουμε στα πανεπιστήμια, να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Όνειρα χειμερινής νυκτός.

Τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί.

 Η πορεία θα συνεχίσει καθοδική παρασύροντας ανθρώπους που δεν υπέκυψαν στην ευκολία, όπως ένα φουσκωμένο ποτάμι  παρασύρει μαζί με τα σκουπίδια του στη θάλασσα τις πέτρες, μετατρέποντάς τις σε άμμο.

Και εντέλει, οι φελλοί και εκείνες οι γνωστές οι... άλλες, θα συνεχίσουν να επιπλέουν όπως γίνεται πάντα.

Μαρίνα Δημητρέλη

EyeDoll