Περί της φορολογίας των ακινήτων.

Ένα από τα αιώνια αγκάθια στην Ελλάδα είναι και το φορολογικό σύστημα.

Παραδοσιακά και πολύ φυσιολογικά, όταν παγκοσμίως γίνεται κουβέντα περί (του βέλτιστου τρόπου) φορολόγησης, συγκρούονται δυο βασικές προσεγγίσεις:

Η «δεξιά» που μας λέει ότι ο συντελεστής φορολόγησης εφαρμόζεται από το πρώτο ευρώ αξίας μέχρι το διηνεκές, και η «αριστερή», αυτή που υποστηρίζει ότι αυτό οφείλει να γίνεται κλιμακωτά, δηλαδή να υπάρχει κάποιο αφορολόγητο όριο, και οι συντελεστές να αυξάνονται όσο αυξάνονται και οι αξίες.

Αντίστοιχα, η «δεξιά» (σε αντίθεση με την «αριστερή») προσέγγιση εστιάζει σε φόρους κατανάλωσης περισσότερο απ’ όσο σε φόρους εισοδήματος, και ακόμη λιγότερο σε φόρους περιουσίας.

Όλοι ξέρουμε ότι οι διαφορές μεταξύ πλουσίων και φτωχών φαίνονται πολύ περισσότερο στην περιουσία, λιγότερο στα ετήσια εισοδήματα, και ακόμα λιγότερο στην κατανάλωση, ειδικά των ειδών πρώτης ανάγκης.

Όταν λοιπόν δίδεται βάρος σε φόρο περιουσίας (ακίνητης εν προκειμένω) τότε νοείται να γίνεται κριτική σ’ αυτό το γεγονός και μάλιστα εξ’ αριστερών;

Ακόμη χειρότερα, νοείται η εξ’ αριστερών κριτική όταν αντικαθίστανται συντελεστές οριζόντιοι με συντελεστές κλιμακωτούς, και μάλιστα με αφορολόγητο όριο;

Ναι, στην Ελλάδα όλα νοούνται.

Και μάλιστα συχνά, η εκ δεξιών αντίρρηση (όπως π.χ. του Βορίδη) φροντίζει να μεταμφιεστεί σε εξ’ αριστερών, καθώς μόνο σε αυτήν την πλευρά (ακόμα) αναγνωρίζεται από την κρατούσα αντίληψη το δικαίωμα… στην κριτική.

Επί του θέματος τώρα.

Όταν ο Στουρνάρας επιχειρεί να θεσμοθετήσει ένα ενιαίο τέλος ακινήτων, και να το μονιμοποιήσει ενσωματώνοντας σε αυτό τα προϋπάρχοντα (μεταξύ αυτών και το καθ’ υπερβολή λεγόμενο «χαράτσι») με αφορολόγητο και κλιμακωτό φόρο, και μάλιστα μη εξαιρώντας κανενός είδους ακίνητο, τότε δεν επιχειρεί να κάνει τίποτα προς τη «δεξιά» κατεύθυνση της φορολογίας.

Το ακριβώς αντίθετο κάνει ο άνθρωπος…

Εκτός κι αν πλέον «αριστερό» στην Ελλάδα θεωρείται το να μη φορολογείται τίποτα και ποτέ.

Οπότε οι Βαρδινογιάννηδες και οι Λάτσηδες π.χ. πρέπει να είναι ότι πιο αριστερό υπάρχει, τύφλα να έχει η συντρόφισσα Αλέκα.

Και βέβαια να μη ξεχνάμε ότι παντού και πάντα, αριστερά σημαίνει περισσότερο κράτος, περισσότερες παροχές, και άρα περισσότεροι φόροι.

Παντού εκτός από την μπανανία μας, όπου η αριστερά περιέργως ταυτίστηκε στο μυαλό των οπαδών της, με την … αποφυγή της φορολόγησης.

Και σε αυτό, οι σημερινοί αριστεροί μοιάζουν με τους κοτζαμπάσηδες του 1821, που όταν απελευθερώθηκε επιτέλους η χώρα, και άρχισαν να μπαίνουν οι ανάλογοι φόροι, η αντίδρασή τους ήταν άμεση και καθαρά ελληνική: «Μα για αυτό διώξαμε τον Τούρκο; Για να πληρώνουμε φόρους»;

Οπότε αγαπητοί ψηφοφόροι και φορολογούμενοι, συνεχίστε να βλέπετε τον κάθε Σρόιτερ και Ευαγγελάτο (δε λέω για τον Αυτιά π.χ., διότι αυτός εντάσσεται στα σκληρά ναρκωτικά, και δε νομίζω να σώζεται κανείς από κάτι τέτοιο χωρίς τη βοήθεια ειδικών) να σας λένε για το  πόσο ανάλγητο είναι το να φορολογούνται τα αγροτεμάχια που κληρονομήσατε απ’ τον παππού στο χωριό.

Χωρίς όμως να σας λένε ότι αυτά τα πιάνει ούτως ή άλλως το αφορολόγητο, όπως και ότι  το «χαράτσι» που πληρώνετε για το διαμερισματάκι σας θα μειωθεί.

ΝΑΙ, θα μειωθεί.

Κάπως έτσι λοιπόν εξηγείται και γιατί τα ανεξάρτητα και φιλολαϊκά βεβαίως-βεβαίως ιδιωτικά ελληνικά ΜΜΕ, ενώ δεν έβγαλαν κιχ για την τραγικά αντι-αναπτυξιακή υπερφορολόγηση των μη διανεμόμενων κερδών των επιχειρήσεων, θυμήθηκαν να χτυπήσουν αλύπητα τον Στουρνάρα μόλις αυτός τόλμησε να βάλει χέρι στην ακίνητη περιουσία, και μάλιστα στη μεγάλη.

Θα αντέξει ο Χριστιανός;

Στο συγκεκριμένο ζήτημα, ειλικρινά του εύχομαι να τα καταφέρει…

Ο Παραβάτης