Οι πρώτες 100 μέρες μετά το Τέξας…

Πριν λίγες μέρες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρουσίασε το πρόγραμμα των πρώτων 100 ημερών της διακυβέρνησης. Αναφέρθηκε δηλαδή στα πρώτα μέτρα που θα λάβει η Αριστερά και τα οποία θα αντικαταστήσουν το Μνημόνιο.

Με λίγα λόγια, παρουσίασε  ένα Σχέδιο Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης της χώρας το οποίο ονόμασε Εθνικό και το οποίο  θα περιλαμβάνει την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού στα προ Μνημονίου επίπεδα, τον έλεγχο των απολύσεων, τον νέο αναπτυξιακό νόμο, τη σύσταση περιουσιολογίου, καθώς και δίκαιου και σταθερού φορολογικού συστήματος.

Ως προτεραιότητα τίθεται και η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και η επαναλειτουργία της ΕΡΤ με την προηγούμενη μορφή της, με ταυτόχρονη τήρηση του νόμου για την αδειοδότηση των ιδιωτικών ΜΜΕ.
Προτεραιότητα λοιπόν η επαναλειτουργία της ΕΡΤ με το προηγούμενο καθεστώς. Όπερ, να συνεχίσουν μερικές εκατοντάδες ημέτεροι να αμείβονται χωρίς να αξιολογούνται από το τηλεοπτικό κοινό και τη διαφημιστική αγορά, αλλά μέσω υποχρεωτικής δήμευσης εισοδήματος των πολιτών μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.
Αφού δεν αναφέρθηκε στις εκατοντάδες αργόμισθους που πληρωνόντουσαν χωρίς να πατάνε καθόλου το πόδι τους, ούτε στις εγκαταστάσεις, σημαίνει πως και αυτοί θα συνεχίσουν το άκοπο έργο τους.
Η αδειοδότηση των ιδιωτικών καναλιών με βάση το νόμο είναι σωστή και δίκαιη θέση. Από άποψη εσόδων όμως αυτή την περίοδο με τα περισσότερα κανάλια να μπαίνουν μέσα και να διαφημίζουν φθηνά προϊόντα τηλεπωλήσεων, ας μην περιμένουμε και πολλά.
Θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα προ μνημονίου επίπεδα και θα επιβάλλει έλεγχο στις απολύσεις.
Πολύ καλή η πρόθεση της επαναφοράς του κατώτατου μισθού αλλά μου γεννάται η εξής απορία.

Αν με τον χαμηλό βασικό μισθό δεν δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να γίνουν επενδύσεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, πως αυτό θα συμβεί με υψηλότερους μισθούς;
Η ανταγωνιστικότητα που είναι το κλειδί για την αύξηση των μισθών, των εξαγωγών και την έξοδο από την κρίση είναι λέξη ταμπού για την αριστερά.
Ποιος δεν θέλει να επιστρέψει ο μισθός στα προ κρίσης επίπεδα;

Πρώτος και καλύτερος ο γράφων.

Ας υποθέσουμε πως αυτό συμβαίνει αλλά τα έσοδα από διαφημίσεις της επιχείρησης που έχουν μειωθεί κατά 60%-70% από τα προ κρίσης επίπεδα δεν ανακάμπτουν ανάλογα... Άρα;
Θα προλάβουμε να πάρουμε ένα μηνιάτικο με τα προ κρίσης επίπεδα πριν κατεβάσει ρολά ο εργοδότης;
Μα θα πουν οι οικονομολόγοι της αριστεράς,  η αύξηση των μισθών θα δημιουργήσει ζήτηση και ζήτηση διαφήμιση που θα αυξήσει τα έσοδα.

Σαν να λέμε πως εγώ θα αυξήσω το χαρτζιλίκι στα παιδιά και αυτά θα αγοράζουν υπηρεσίες τροφής και στέγασης στο σπίτι σε υψηλότερες τιμές στο σπίτι μας, οπότε θα κερδίζω και από πάνω...
Αυτό λειτουργούσε όσο υπήρχαν εισροές δανεικών και επιδοτήσεων.

Τώρα ανάλογη εισροή μπορεί να επιτευχθεί κατά βιώσιμο τρόπο μόνο με εξαγωγές.

Η αριστερά αλλά και η δεξιά που την μιμήθηκε, δεν άφησαν τίποτα όρθιο τα τελευταία χρόνια της μεταπολίτευσης.

Με μανία μάλιστα θέλουν αμφότερες  να ξεκάνουν και ό,τι έχει απομείνει.

Η αριστερά για να δημιουργήσει στη θέση τους κρατικές βιομηχανίες σε μοντέλα παραλλαγής, αυτού που συνέβη στην Βουλγαρία χωρίς την στήριξη της ΕΣΣΔ...

Η δεξιά δεν ξέρω...
Δηλαδή πιάσε το αυγό και κούρευτo…
Το πρόγραμμα των 100 ημερών της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ένα κακέκτυπο του ανάλογου προγράμματος του Ανδρέα Παπανδρέου το 1982, που σε τρία χρόνια τριπλασίασε το δημόσιο χρέος και έφερε προ των πυλών μετά από πολλά χρόνια τον κίνδυνο της χρεοκοπίας.
Απέχει πολύ από τον τόνο όσων είπε στο Τέξας, περί παραμονής στο ευρώ. 
Τα ευρώ αν δεν έχεις εκτυπωτική μηχανή πρέπει να εξάγεις για να έρχονται.

Στο σημείο αυτό η θέση του Αλαβάνου περί επιστροφής στη δραχμή εμπεριέχει περισσότερη εντιμότητα.
Τυπώνεις όσες θέλεις, τους προσλαμβάνει όλους στο δημόσιο και τους πληρώνεις με νόμισμα «κονφετί» μέχρι να αδειάσουν τα σουπερ μάρκετ και τα βενζινάδικα.
Μετά έρχεται το χάος και όσοι σε αποθέωναν σε λιθοβολούν γιατί πεινάνε και νιώθουν ανασφαλείς και ψάχνουν κανένα συνταγματάρχη να βάλει τάξη με στρατιωτικά και παραστρατιωτικά τάγματα ασφαλείας.
Βέβαια, η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να παραμένει αξιωματική γιατί η κυβέρνηση είναι το ίδιο ανεπαρκής και άχρηστη...

Κώστας Στούπας

Capital.gr