Ξεφυλλίζεις τη νομολογία
για το «νόμο Κατσέλη» και δεν ξέρεις από τι να πρωτοεκπλαγείς.
Ζευγάρι καθηγητών, λέει, έχει δάνεια τριακόσιες τριάντα
χιλιάδες.
Στεγαστικό, καταναλωτικά ανοιχτής γραμμής, διακοποδάνεια,
αναλήψεις από κάρτες και τα συναφή.
Επειδή τα εισοδήματά του μειώθηκαν κατά 20%,
«κουρεύονται» και τα δάνεια.
Λες, άντε να κουρεύτηκαν και αυτά κατά 20%.
Όχι! Αντί για τριακόσια τριάντα, το ζευγάρι πληρώνει κάτι
λιγότερο από τα μισά και πηγαίνει στην ευχή της Παναγίας.
Η τριώροφη μονοκατοικία, αγορασμένη με δάνειο από το
Ταμείο Παρακαταθηκών, δηλαδή φορέα του δημοσίου, εξαιρείται από την υποχρέωση
εκποίησης.
Το ίδιο και τα χωράφια.
Έχει ευθύνη ένα ζευγάρι καθηγητών που φορτώνεται με
τριακόσιες τριάντα χιλιάδες δάνεια, προεξοφλώντας ότι στη ζωή δεν υπάρχουν
αναποδιές;
Μπορούσε να εξοφλήσει τριακόσιες τριάντα χιλιάδες δάνεια,
ακόμη και αν οι μισθοί δεν μειώνονταν ούτε μισό ευρώ;
Αφού το εισόδημα μειώθηκε κατά 20%, γιατί το δάνειο
«κουρεύεται» πιο κάτω από το μισό;
Πρέπει να αισθάνεται κορόιδο το διπλανό ζευγάρι καθηγητών
που δεν πήρε τριακόσιες τριάντα χιλιάδες δάνεια και μένει στο νοίκι;
Προφανώς ναι, αλλά αυτά είναι για να τα συζητάμε σε
κλειστό κύκλο.
Γιατί, αν τα πούμε υψηλόφωνα, θα χαλάσουμε την πολιτική
ορθότητα που επιβάλλει να μη μένει κανένας στεναχωρημένος.
Μακάρι να έμενε,
αλλά η εξίσωση δε βγαίνει.
Όταν λες να χαριστεί το στεγαστικό δάνειο που έδωσε το
Ταμείο Παρακαταθηκών, κανονικά πρέπει και να εξηγήσεις ποιος θα πληρώσει τα
σπασμένα.
Θα τα πληρώσει ο φορολογούμενος για τον οποίο, όμως,
επίσης χύνουμε μαύρο δάκρυ.
Όταν λες ότι πρέπει να απαγορευθούν γενικά και ανεξαίρετα
οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, ακόμη και σε περιπτώσεις δανειοληπτών που
κοροϊδεύουν την κοινωνία, πρέπει να εξηγήσεις πώς οι τράπεζες θα δίνουν στο
εξής στεγαστικά δάνεια – χωρίς εμπράγματη ασφάλεια, αποκλείεται!
Και όταν είσαι υπέρ της διαγραφής των δανείων με
συνοπτικές διαδικασίες, πρέπει να εξηγήσεις ποιος θα καταστραφεί, εάν οι
τράπεζες περάσουν στο παθητικό τους αυτές τις ζημίες.
Μετά την απόφαση του Eurogroup και το μάθημα της Κύπρου,
η απάντηση είναι γνωστή: oι μέτοχοι και οι καταθέτες.
Δηλαδή, όποιος δανείστηκε για να κάνει shopping therapy,
χαλάλι του.
Όποιος αποταμίευσε, κλαίει τα λεφτά του.
Ποιος ξέρει; Ίσως αυτό να
είναι το κοινωνικά ευαίσθητο…
Μάκης Βοϊτσίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου