Το προσκλητήριο του Τσίπρα…

Αν θέλουμε να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι όσα είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας προς τους βουλευτές της πλειοψηφίας -το «προσκλητήριο αποστασίας» που θα ’λεγε και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος- είναι προς τη δημοκρατική κατεύθυνση και πιθανότατα ένα ακόμη βήμα εκλογίκευσης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αρκεί να σκεφθούμε τους εναλλακτικούς τρόπους για την πτώση της κυβέρνησης που είχε κατά καιρούς υπονοήσει ή διατυπώσει ευθέως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνιμη και διαρκής θέση της επαναστατημένης Αριστεράς είναι ότι το Κοινοβούλιο, και συνεπώς οι βουλευτές, είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο της Δημοκρατίας.

Οι κυβερνήσεις πέφτουν στο πεζοδρόμιο, ή «με αγώνες» όπως είναι η ορολογία τους.

Συνεπώς, ακόμη και αν μεταφράσουμε ως «προσκλητήριο αποστασίας» αυτό που είπε ο κ. Τσίπρας («όσοι αποφασίσουν με την ψήφο τους να θέσουν τέρμα στην καταστροφική πορεία της χώρας, παρά τις επιθέσεις του συστήματος της μνημονιακής διαπλοκής, που θα είναι σφοδρές όπως φάνηκε και στην περίπτωση της Θεοδώρας Τζάκρη, θα έχουν την πλατιά αποδοχή της λαϊκής βάσης, των τοπικών κοινωνιών και των πολιτών που τους εξέλεξαν και δεν αντέχουν άλλο» Αυγή 17.11.2013), είναι δημοκρατικότερο απ’ όσα έλεγε στο παρελθόν.

Στο κάτω-κάτω της γραφής αυτός είναι ο ρόλος του Κοινοβουλίου κι αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να πέφτουν οι κυβερνήσεις.

Οχι με τάγματα εφόδου που κυνηγούν, προπηλακίζουν και γιαουρτώνουν τους βουλευτές για να τους εκφοβίσουν, μεθόδους τις οποίες χρησιμοποίησαν οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του κ. Γ. Παπανδρέου.

Το πρόβλημα όμως είναι στην ουσία των λεγομένων του κ. Τσίπρα.

Είναι πολύ πιθανό οι βουλευτές που θα αποφασίσουν τη ρήξη της χώρας με τους θεσμικούς δανειστές (δηλαδή τους φορολογούμενους των άλλων εταίρων) να «έχουν την πλατιά αποδοχή της λαϊκής βάσης, των τοπικών κοινωνιών και των πολιτών που τους εξέλεξαν».

Για πόσο όμως;

Για δυο-τρεις μέρες, όπως έγινε και στην Κύπρο;

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη θέρμη με την οποία χαιρέτισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τους βουλευτές της μεγαλονήσου, που οδήγησαν τον κυπριακό λαό στα χειρότερα: «το «όχι» της Κύπρου θα κυνηγά για πάντα τον κ. Σαμαρά και τον κ. Στουρνάρα, θα κυνηγά για πάντα τις θλιβερές φιγούρες που χτύπαγαν τα τραπέζια ουρλιάζοντας πως δεν υπάρχει «όχι», δεν υπάρχουν όροι, δεν υπάρχει αντίσταση και πρέπει να δεχτούμε ό,τι και αν μας ζητήσουν» (Συνέδριο Νεολαίας του ΣΥΝ 21.3.2013).

Τέτοια «μεγαλεία» και τόση «πλατιά αποδοχή» υπόσχεται στους βουλευτές της πλειοψηφίας ο κ. Τσίπρας;

Δυστυχώς με μαγκιές δεν βάφονται αυγά.

Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που λέει «ναι» στα μνημόνια, είναι το γεγονός ότι ψηφίζει μέτρα τα οποία -πλην των οριζοντίων περικοπών- δεν εφαρμόζονται.

Και αν είναι να πέσει αυτή η κυβέρνηση διότι διαπνέεται από παλαιοκομματικές λογικές και κρατά τη χώρα πίσω, ας τη ρίξουν οι βουλευτές της πλειοψηφίας.

Οχι όμως για τους λαϊκιστικούς λόγους που επικαλείται ο κ. Τσίπρας.

Στο κάτω-κάτω της γραφής και όσοι μας έφεραν ώς εδώ είχαν «την πλατιά αποδοχή της λαϊκής βάσης».

Μας οδήγησαν ουσιαστικώς στη χρεοκοπία.

Πρέπει τώρα να χρεοκοπήσουμε και τυπικώς;

Πάσχος Μανδραβέλης

Καθημερινή