Στην πολιτική και στον έρωτα όλα επιτρέπονται, αρκεί να
συμφωνούν τα εμπλεκόμενα κατά περίπτωση μέρη, επιμένει ένας παλαιός
κοινοβουλευτικός με πολυτάραχο προσωπικό και δημόσιο βίο.
Όλα; Ε, όχι και όλα, είναι η πιο ψύχραιμη προσέγγιση,
καθώς υπάρχουν αρχές και αξίες που δεν μπορεί και δεν πρέπει να παραβιάζονται
προς χάριν οιουδήποτε σκοπού.
Η ελληνική πολιτική Ιστορία, όμως, είναι γεμάτη από
περιπτώσεις απόλυτου αμοραλισμού και ανίερων συμμαχιών.
Από την ταραγμένη περίοδο πολιτικής ανωμαλίας κατά τη
δεκαετία του '60 έως τις μέρες μας πολλές φορές ο τόπος έζησε με δραματικό
τρόπο και πλήρωσε ακριβά ιστορίες αποστασίας και συνωμοσίες από το παλάτι και
άλλους εγχώριους και ξένους παράγοντες.
Μετά το 1974 ομαλοποιήθηκε ο πολιτικός βίος και οι
εξελίξεις απέκτησαν μια ασυνήθιστη κανονικότητα για τα δεδομένα της χώρας.
Η τραυματική εμπειρία του 1989 ήταν ίσως η μόνη εξαίρεση
αυτής της νέας φάσης ωριμότητας για την ελληνική Δημοκρατία αλλά και τότε δεν
διασαλεύτηκαν η ομαλότητα και η δημοκρατική τάξη, παρά τις ανίερες πολιτικές
συμμαχίες.
Τα τελευταία χρόνια της κρίσης και των Μνημονίων η χώρα
ζει σε ένα πρωτοφανές πολιτικό περιβάλλον, με ανατροπές και εκπλήξεις που ούτε
η πιο εξεζητημένη φαντασία δεν θα μπορούσε να προσεγγίσει.
Κόμματα με ιστορία και παράδοση διαλύονται και πολιτικές
καριέρες κατακρημνίζονται με απροσδόκητη ευκολία.
Θύμα λόγω ιστορικής σύμπτωσης αυτών των ανατροπών το
ΠΑΣΟΚ, που βρέθηκε στην εξουσία τη λάθος στιγμή και με τις παλινωδίες τής τότε
ηγεσίας του πλήρωσε δυσανάλογα βαρύ τίμημα.
Την πορεία καταστροφής του κόμματος, που ίδρυσε ο Ανδρέας
Παπανδρέου, εκμεταλλεύτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να νεκραναστήσει ένα θρυλικό
παρελθόν με κορμό το... βαθύτερο ΠΑΣΟΚ.
Όσο αυτό γίνεται μέσα από εκλογές με μετεγγραφές
στελεχών, επί των οποίων αποφασίζει ο λαός, δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει
τον ΣΥΡΙΖΑ για κάτι, αλλά αν γίνεται προσκλητήριο σε βουλευτές, προκειμένου να
αλλάξουν στρατόπεδο μεσούσης της κοινοβουλευτικής περιόδου, τότε υπάρχει
πρόβλημα πολιτικής ηθικής.
Πέραν αυτού βεβαίως υπάρχει και μια σκανδαλώδης αντίφαση,
καθώς μόλις προ διμήνου ο κ. Αλ. Τσίπρας διακήρυσσε πως δεν θέλει τους
βλαχοδήμαρχους του ΠΑΣΟΚ, αλλά τώρα ανοίγει την αγκαλιά του στους...
βλαχοβουλευτές, αρκεί να εγκαταλείψουν το κόμμα με το οποίο εξελέγησαν.
Παναγιώτης Λαμψίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου