Μήπως ο Αλέξης δεν είναι και τόσο βλάκας τελικά;

Όποιος έχει πέσει πάνω σε καβγά λεωφορείου ή, ακόμη χειρότερα, έχει συμμετάσχει σε τέτοιον καβγά, γνωρίζει κάτι πολύ καλά: ότι ένας νηφάλιος και λογικός άνθρωπος δεν υπάρχει περίπτωση να βγει κερδισμένος από αυτόν.

Δεν έχει σημασία πόσο έξυπνος και ετοιμόλογος είναι, πόσο δίκιο ή πόσα επιχειρήματα έχει. Σε χώρους και συνθήκες όπου κυριαρχούν πνεύμα αρένας και αναστάτωση, τις εντυπώσεις θα κλέβει πάντα αυτός που φωνάζει πιο δυνατά ή είναι ικανός να πει οτιδήποτε για να εστιάσει την προσοχή εκεί που πρέπει, ώστε να κερδίσει τις αντανακλαστικές συμπάθειες του πλήθους.

Κι όποιος ξέρει να συσπειρώνει και να κατευθύνει το κοινό, είναι εξαιρετικά επικίνδυνος αν είναι αδίστακτος. Σε αναλογία με την πολιτική πραγματικότητα, ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτό ακριβώς το πρόσωπο. Ο αήττητος εξυπνάκιας του λεωφορείου…

Φοβούνται…

* Το πρακτορείο Reuters σε εκτενή αναφορά του για την Ελλάδα, σημειώνει ότι παρά τις προσπάθειες του Τσίπρα, η ψαλίδα υπέρ της ΝΔ δεν κλείνει! Αντίθετα, ανοίγει κι άλλο.

* Προηγήθηκαν δημοσιεύματα της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, που προειδοποιούσε για σοβαρά προβλήματα με τις ελληνικές τράπεζες και κίνδυνο νέας σοβαρής ανακεφαλαίωσης.

Σας είχα πρωτο-γράψει αναλυτικά γι’ αυτό πριν 10 μέρες περίπου. Μετά το διέψευσε ο Δραγασάκης, μετά το… επιβεβαίωσε ο Δραγασάκης, μετά έγινε πρώτο θέμα στον Ελληνικό Τύπο, τελικά το ανέδειξε και ο ξένος Τύπος.

* Κι ακόμα άλλα δημοσιεύματα ιταλικών μέσων υποστηρίζουν ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν πέρασε, αλλά ίσως τα χειρότερα βρίσκονται ακόμα στο (εγγύς) μέλλον. (Και γι’ αυτά σας έγραψα αναλυτικά προχθές…)

* Για να μην αναφερθώ σε έρευνα του Ευρωκοινοβουλίου που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα και δείχνει ότι η διαφορά ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά στις 14 μονάδες.

Και τέλος ο Οίκος Fitch αρνήθηκε να αναβαθμίσει το αξιόχρεο της ελληνικής οικονομίας, επισημαίνοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις καθυστερούν και η κυβέρνηση Τσίπρα συμπεριφέρεται με τρόπο που προκαλεί ανησυχίες στις αγορές…

Η ξανθιά (λέμε τώρα) πασιονάρια της Μακεδονίας μας… Άξια!

Όσοι από εμάς τους παλιότερους έχουμε ζήσει τις παλιές σκληρές μέρες της χούντας των σαμαροβενιζέλων, και έχουμε και οικογένεια, γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει η μάχη του τηλεκοντρόλ.

Μια από τις πιο «αιματηρές» μάχες που μπορεί να δώσει κανείς σε συνθήκες ειρήνης.

  

Να θέλεις δηλαδή να παρακολουθήσεις την ομιλία του Αλέξη στη βουλή, που κατακεραυνώνει τον ακατονόμαστο, και η συμβία σου να θέλει να δει το στην Υγειά μας Βρε Παιδιά… ενώ ο μικρός να κλαίει και να χτυπιέται για να παρακολουθήσει  τα καρτουνάκια του στο Nickelodeon….

Μη σου τύχει!

The Magnificent Seven...

The Clash

Προσοχή: Ναρκοπέδια και βόμβες μέσα στα συντρίμμια…

Ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει κι αφήνει πίσω του συντρίμμια!

Για την ακρίβεια, αφήνει πίσω τους «βόμβες», έτοιμες να σκάσουν, και «νάρκες», σπαρμένες παντού, να τις πατήσουν οι επόμενοι.

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι φοβάται πλέον, πως κάποιες από τις «ωρολογιακές βόμβες» που ο ίδιος έβαλε, μπορεί να σκάσουν στα χέρια του, αν δεν προλάβει να φύγει σύντομα.

Αυτό είναι δικό του θέμα και δική του αγωνία.

Εκείνο που ενδιαφέρει όλους μας, ωστόσο, είναι να ξέρουμε από πριν τις «βόμβες» και τις «νάρκες» που «οπλίζει» καθώς φεύγει.

Εντελώς «ενδεικτικά», λοιπόν:

·       --Πρώτον, τα «ληξιπρόθεσμα» που αφήνει απλήρωτα πίσω του: όσα παρέλαβε περίπου: 3,5 δισεκατομμύρια! Κι έχει ήδη δανειστεί 7,5 δισεκατομμύρια τουλάχιστον, για να πληρώσει ληξιπρόθεσμα. Άρα έχει αφήσει στην τετραετία που κυβέρνησε τουλάχιστον 7 δισεκατομμύρια ληξιπρόθεσμα!

Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, ο Σαμαράς βρήκε 9,2 δισεκατομμύρια ληξιπρόθεσμα κι άφησε 3,8 δισεκατομμύρια. Μέσα σε 2,5 χρόνια ο Σαμαράς μείωνε και τα ληξιπρόθεσμα και το χρέος!

Αντίθετα, τα περιβόητα «πλεονάσματα» του Τσίπρα ήταν ουσιαστικά ληξιπρόθεσμα που τα πέρναγε απευθείας στο χρέος!

Και του το επέτρεψαν οι δανειστές. Ίσως γιατί επρόκειτο να τους παραδώσει τη «Μακεδονία»...

Λούγκρες…

Δεν μ’ αρέσουν οι χυδαίες λέξεις – όπως αυτή που διάλεξα για τίτλο…

Δεν είμαι «σεμνότυφος», αλλά η χυδαιότητα μ’ αηδιάζει. Και δεν μ’ αρέσει να ασχολούμαι με τις «ιδιαιτερότητες» των άλλων.

Αναφορές σε τέτοιες προσωπικές «ιδιαιτερότητες» - πραγματικές η εικαζόμενες - δεν έχουν θέσει στο δημόσιο λόγο. Τελεία και παύλα.-

Εκτιμούσα πάντα το μουσικό έργο του Σταμάτη Κραουνάκη. Με τον ίδιο δεν είχα ασχοληθεί ποτέ. Το ότι διάλεξε να παινέψει δημόσια τον ανεκδιήγητο Παύλο Πολάκη, αυτή τη μοναδική ενσάρκωση χυδαίου πρωτογονισμού και φασίζουσας ηλιθιότητας, ήταν μια «επιλογή» του με την οποία δεν θα καταδεχόμουν να ασχοληθώ ποτέ…

Τι να σχολιάσει κανείς; Και γιατί να ασχοληθεί;

Έτσι κι αλλιώς μόνος του ρεζιλεύτηκε – ο Κραουνάκης!

Σχόλια δεν χρειάζονται, το είδαν όλοι, το κατάλαβαν όλοι, το καταδίκασαν οι πάντες…

Αλέξη δεν μας βγαίνει τίποτα…

Αναστάτωση έφεραν στο Μαξίμου οι τελευταίες μετρήσεις για τις Ευρωεκλογές και τις Αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να συντρίβεται στις Ευρωεκλογές, ενώ οι υποψήφιοί του στις Δημοτικές και τις Περιφερειακές  εμφανίζονται με μικρά ή και μονοψήφια ποσοστά.

  

Στις δημοσκοπήσεις που έχει υπόψη του το Μαξίμου για τις Ευρωεκλογές υπολείπεται της Νέας Δημοκρατίας περίπου 15 μονάδες. Το «ράπισμα» ωστόσο είναι ακόμη μεγαλύτερο στις Αυτοδιοικητικές εκλογές…

Μεταρρυθμίσεις: ΟΛΗ η αλήθεια!

Μεταρρυθμίσεις! Αυτό χρειάζεται η Ελλάδα.

Για την ακρίβεια: Σαρωτικές μεταρρυθμίσεις παντού! Τομές και ανατροπές σε όλα…

Αυτά τα ακούτε απ’ όλους, και τα ξανα-ακούτε συνέχεια, και βαρεθήκατε να τα ακούτε, μέχρι που δεν τα πολύ-πιστεύετε πια.

Και πολύ καλά κάνετε!

Γιατί όσοι μιλάνε για «μεταρρυθμίσεις» σας λένε μόνο τη μισή αλήθεια. Την άλλη μισή ΔΕΝ τη λένε.

Και γι’ αυτή, την άλλη μισή, θα σας μιλήσω τώρα…

Πρώτη ερώτηση: τι θα πει «μεταρρυθμίσεις»;

Δεύτερη ερώτηση: τι είδους «μεταρρυθμίσεις» - γιατί υπάρχουν ασφαλώς, πολλών ειδών…

Τρίτη ερώτηση: τι εμποδίζει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα; (γιατί αν δεν υπήρχε κάτι να τις εμποδίζει, θα είχαν γίνει προ πολλού, όπως σε τόσες άλλες χώρες του κόσμου…)

Τέταρτη ερώτηση: πότε επιχειρήθηκαν μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, τι και ποιοι τις σταμάτησαν;

Πέμπτη ερώτηση: υπό ποίες συνθήκες μπορούν να ξεμπλοκάρουν επιτέλους οι μεταρρυθμίσεις που χρειαζόμαστε;

Αν απαντηθούν αυτά τα πέντε ερωτήματα, τότε θα αποκαλύψουμε την «άλλη μισή αλήθεια» που δεν μας λένε ποτέ...

Το επερχόμενο τέλος της Αριστεράς!

Επεισόδιο πρώτο: Στις αρχές του 1974, λίγο πριν πέσει η χούντα, κανείς δεν φανταζόταν ότι αυτό που ονομάστηκε αργότερα «μεταπολίτευση» θα ερχόταν τόσο γρήγορα και θα σηματοδοτούσε μια τόσο θεαματική μετακίνηση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, από «σταθερές» δεκαετιών.

Ακόμα κι αφότου έπεσε η χούντα, τις πρώτες εβδομάδες, βγήκαν πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα της εποχή εκείνης, και έδειξαν πλήρη ανικανότητα να καταλάβουν πόσο πολύ είχε αλλάξει η δυναμική των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα και πόσο μακριά θα πήγαινε.

·       Κάποιοι έλεγαν «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»!

·       Κάποιοι άλλοι μίλαγαν για… «αλλαγή νατοϊκής φρουράς»!

Λίγες μέρες αργότερα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβγαζε τη χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.

Η εποχή των κοινοβουλευτικών τεράτων…

Υπάρχει κάποιος λόγος να πηγαινοέρχονται καθημερινώς στην Βουλή οι κ.κ. Σπύρος Δανέλλης, Κώστας Ζουράρις, Βασίλης Κόκκαλης, Ελενα Κουντουρά, Αικατερίνη Παπακώστα, και Αθανάσιος Παπαχριστόπουλος;

Τσάμπα οι βενζίνες και τζάμπα τα αέρια του θερμοκηπίου που εκλύουν τα βουλευτικά τους αυτοκίνητα, αφού περιόρισαν το «απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση» των βουλευτών στο «ό,τι πει το κόμμα»· και μάλιστα το κόμμα που δεν είναι το δικό τους και δεν είναι αυτό που επέλεξαν οι ψηφοφόροι τους.

Δεν έχει ματαγίνει τέτοιος ευτελισμός της Βουλής, σαν αυτόν που επέτυχαν η κυβέρνηση μαζί με τους έξι. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια να έχει και την πλειοψηφία χορτάτη και την κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛ ολόκληρη, δημιούργησε βουλευτές δύο Κοινοβουλευτικών Ομάδων.

Θα ανήκουν τυπικώς σε αντιπολιτευόμενα κόμματα και θα υπερψηφίζουν ό,τι θέλει το κυβερνών κόμμα· μα ό,τι θέλει! Ούτε σεναριογράφος κωμωδιών του Χόλιγουντ δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί. Πολλώ δε μάλλον όταν διανθίζουν αυτή την απρέπεια με φληναφήματα σαν του κ. Δανέλλη «επιθυμώ να συμβάλλω στην προάσπιση του κύρους του Κοινοβουλίου καθώς και στην εύρυθμη λειτουργία του» ή της κ. Παπακώστα «το αξίωμα του βουλευτή υπερβαίνει τις κομματικές σκοπιμότητες και τακτικισμούς»...