27.5.15

Hideaway...

Cockney Rebel




Το πνεύμα της Ελλάδας…



Για ακόμη μία φορά στη ζωή μου είδα τον Μανώλη Γλέζο.
Μιλούσε στο Ευρωκοινοβούλιο για ψάρια.
Δεν τον είδα στον ύπνο μου. Τον είδα στην τηλεόραση.
Eλεγε πως έχει ζήσει μια ζωή με τα ψάρια και ξέρει πως το λαβράκι είναι κανίβαλος.




Αποκομμένη από τα συμφραζόμενα η δήλωσή του θυμίζει κάπως Νταλί που έλεγε πως δεν του αρέσουν τα μπαρμπούνια γιατί δεν τρώει κανένα ζώο που αφήνει μούσι…


Οι 7 του Τσίπρα…



Στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο κ. Τσίπρας υποσχέθηκε να σώσει την Ελλάδα από την «ανθρωπιστική καταστροφή των Μνημονίων».
Επειδή δεν μπορούσε να το κάνει μόνος του ως Πρόεδρος ενός κόμματος που τιμήθηκε με το (ανεπαρκές) 36,5% των ψήφων, διάλεξε ένα μικρό κόμμα, πρόθυμο να «συγκυβερνήσει» αν και με ακραία αντίθετη κοσμοθεωρία.
Επίσης, διάλεξε συνεργάτες που, κατά το Σύνταγμα, τοποθέτησε σε καίριες θεσμικές και κυβερνητικές θέσεις.




Έχουν περάσει 100 μέρες και η χώρα βρίσκεται «στα βράχια».
Το κυβερνητικό «έργο» είναι ανύπαρκτο, η Οικονομία πεθαμένη, ο Τουρισμός σε ραγδαία υποχώρηση, οι συνταξιούχοι σε αναμονή συντάξεων που δεν θα πληρωθούν.
Η έξοδος από το Ευρώ και η πτώχευση συζητούνται ανοικτά και η «ρήξη» έχει μεγάλη υποστήριξη  στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.
Καθώς όλα είναι δικές του επιλογές, ο κ. Τσίπρας έχει την ευθύνη για το όποιο αποτέλεσμα…


Αφήστε τις … λαφαζανιές και δουλέψτε….



Το 36% του ελληνικού λαού που ψήφισε Σύριζα το έκανε κυρίως για να γλιτώσει φόρους, να πάρει αυξήσεις, και να ξαναζήσει το όνειρο της προ κρίσης επίπλαστης ευδαιμονίας μας.
Δεν το έκανε επειδή άξαφνα οι Έλληνες έγιναν κομμουνιστές, και μάλιστα σε μια χρονική ιστορική φάση όπου ο κομμουνισμός (ως θεωρία και πρακτική) έχει απαξιωθεί παντού και παντελώς.




Παράλληλα, οι του Σύριζα υποσχέθηκαν ότι μπορούσαν στον κάθε πικραμένο, με σκοπό να ξεγελάσουν τον λαό και να πάρουν ψήφους από παντού.
Μέχρι και την Ραχήλ δέχθηκαν στο κόμμα τους… τι να λέμε;

Η Ζωή και οι εχθροί του λαού…



 «Χα χα χα, την είδες πάλι τη Ζωή;» 
Κάπως έτσι σχολιάζει ο περισσότερος κόσμος τα κατορθώματα και τις περιπέτειες της ΠουΤουΒου (όσοι βέβαια βρίσκονται απέναντι, γιατί οι φαν της βρίσκονται σε μια μόνιμη κατάσταση έκστασης και ηδονής).




Σχόλια ακούστηκαν μυριάδες και μετά τους τσαμπουκάδες της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αρχικά με έναν άμοιρο αστυνομικό που εμπόδιζε κάποιους διαδηλωτές να περάσουν μπροστά από τη Βουλή και εν συνεχεία με τους άτυχους δημοσιογράφους που τόλμησαν να τη ρωτήσουν για το παραπάνω συμβάν...


Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυβερνήσει…



Έκπληκτη η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί επί τέσσερις μήνες τον πλέον απίθανο θίασο να ισχυρίζεται ότι κυβερνά τη χώρα. Ενώ βεβαίως, το μόνο που δεν μπορεί να κάνει είναι ακριβώς αυτό, να κυβερνήσει.
Διότι η διακυβέρνηση θα υπέθετε είτε την ύπαρξη ενός οράματος επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας μας, τέτοιο που διαθέτουμε εμείς και όχι αυτοί, είτε την αποδοχή διαχειριστικής λογικής στα πλαίσια της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων.




Και η κυβέρνηση αυτή ούτε όραμα διαθέτει, πέρα από τα «λεφτά υπάρχουν» και την αντιπαλότητα στο μέιλ Χαρδούβελη, ούτε βεβαίως μπορεί να διαχειριστεί μία οικονομία και μια κοινωνία στο ακρότατο σημείο της κρίσης.
Γι’ αυτό μέσα σε τέσσερις μήνες, η χώρα επανήλθε στην ύφεση, τα κόκκινα δάνεια εκτινάσσονται, οι πληρωμές του κράτους στα νοσοκομεία έχουν πέσει στο 1/10 από τις περσινές, η λιανική αγορά πλησιάζει να χάσει 20% τον ήδη συρρικνωμένων πωλήσεων, οι τράπεζες έχουν χάσει 35 δισ. ευρώ καταθέσεις και πάνω από 10-15% σε χρηματιστηριακή αξία, και τα μόνα γεγονότα τα οποία συμβαίνουν, είναι τα επαναλαμβανόμενα σόου διαφόρων διαταραγμένων που μονοπωλούν το ενδιαφέρον των καναλιών και του πόπολου.

Η μεγάλη πτώση…



Είναι γνωστό το ανέκδοτο κάποιου που έπεσε από έναν ουρανοξύστη και, πριν σκάσει στο έδαφος, σε κάθε όροφο έλεγε: «Δόξα τω Θεώ. Μέχρι στιγμής αποφύγαμε τα χειρότερα».
Κάπως έτσι, σε ελεύθερη πτώση, είναι τους τελευταίους μήνες η χώρα.



Ενώ τα πρώτα σημάδια της χρεοκοπίας είναι ορατά, το επικοινωνιακό σύστημα της κυβέρνησης μονολογεί: «Δόξα τω Θεώ. Μέχρι στιγμής δεν χρεοκοπήσαμε»…

Γιατί είναι τέλειο να δηλώνεις αριστερός στην Ελλάδα…



Γιατί μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου ηθικά ανώτερο απ’ όλους τους άλλους χωρίς να χρειαστεί ποτέ να αποδείξεις έμπρακτα σε τι συνίσταται η ανωτερότητά σου. Αρκεί που τη διατυπώνεις σαν αξίωμα.



Γιατί έχεις το ελεύθερο να θεωρείς ότι η πραγματική πολιτική εξαντλείται σε φιλοσοφικά αποφθέγματα και στην απαρίθμηση ουτοπικών ευσεβών πόθων με τους οποίους συμφωνούν πάνω κάτω όλοι (κυρίως δε, ο Πίτερ Παν)…