Περί Ελλήνων ο λόγος…

«….O Έλληνας είναι ασταθής, αψίκορος, ασεβής, νεωτεριστής, περιφρονητής του παρόντος, άστοργος προς τα καθεστώτα, ομιλητικός, κοινωνικός, αδολέσχης, ακρόχολος, θορυβώδης, ταραχοποιός, επιδεικτικός, ευερέθιστος, εύκαμπτος, φιλοψευδής, εύπιστος, ευφάνταστος, θεωρητικός, αεροβάτης, ακρατής, οξύθυμος, εμπαθής, φθονερός…

Οι πολιτικοί άνδρες  είναι αναντίρρητα φιλοπάτριδες, αλλά τόσο εγωιστές και φίλαρχοι ώστε να μην προσέχουν κανένα, εκτός από τον εαυτό τους και τους γύρω τους που τους λιβανίζουν.

Η φιλοπατρία τους είναι κατώτερη από τις άλλες αντίστοιχες ιδιότητές τους.

Όταν είναι στην Αρχή, ξεχνούν όσα σκέπτονται για την πατρίδα τους όντας έξω απ` αυτήν (από την Αρχή) και ταύτα πάντα ίνα πληρωθή και εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις το πάλαι ποτέ υπό Έλληνος περί Ελλήνων ρηθέν «Αρχή άνδρα δείκνυσιν»…

Η Μέρκελ είναι 500 ετών… (τουλάχιστον).

Για όσους υπήρξαμε τριτοδεσμίτες, και μάθαμε την ιστορία γενικότερα στα πλαίσια του συνολικού μεταπολιτευτικού (και δημοκρατικού βεβαίως-βεβαίως) εκπαιδευτικού συστήματος, τα πράγματα ήταν μάλλον απλά.

Δεν είχες παρά να αποστηθίσεις λέξη προς λέξη την (περιορισμένη) «ύλη».

Κι αν ήσουν λιγάκι τεμπελάκος, όπως η αφεντιά μου, τουλάχιστον τα «SOS».

Και τότε, με λίγη τύχη (ή με καθόλου αν ήσουν συνεπής παπαγάλος) μπορούσες άνετα να χτυπήσεις το 20άρι στις εισαγωγικές εξετάσεις, να μπεις στα ΑΕΙ, να κάνεις περήφανους τους δικούς σου και εκεί …να συνεχίσεις τα ίδια πάνω-κάτω, να πάρεις το «χαρτί», και μετά όποιον πάρει ο χάρος.

Επιστήμων ολικής ποιότητας και έτσι….

Στη πραγματικότητα βέβαια, όλοι ξέρουμε, άλλο αν το ξεχνάμε συχνά πυκνά όταν δε μας βολεύει, ότι ιστορία (αλλά και τα συναφή μ’ αυτήν πεδία της πολιτικής επιστήμης, της φιλοσοφίας κλπ) είναι πολύ περισσότερο απ’ αυτά.

Κι αν μάλιστα κάνει κανείς τον κόπο να διαβάσει κάτι «εξωσχολικό», μπορεί να ξαφνιαστεί μ’ αυτό που ανακαλύπτει.

Όπως ξαφνιάστηκα (και εντυπωσιάστηκα με αυτό που προέκυψε ως συμπέρασμα) όταν πρόσφατα διάβασα ένα, κατά τα άλλα μάλλον δευτερευούσης σημασίας σε σχέση με το υπόλοιπο έργο του κείμενο, του Νικολό Μακιαβέλι, που γράφτηκε το 1507.

Ο ανωτέρω, ναι μεν ως προσωπικότητα παραμένει αμφιλεγόμενη (αδίκως κατ’ εμέ αλλά δεν είναι της παρούσης) πέντε αιώνες μετά, αλλά η οξυδέρκειά του και το γεγονός ότι υπήρξε ο θεμελιωτής της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης δεν μπορεί να αμφισβητηθεί σοβαρά από κανέναν.

‘Όταν καπνίζει ο λουλάς…

Εξοντωτικά ειλικρινής υπήρξε ο Σταμάτης Γονίδης σε συνέντευξη που έδωσε σε εβδομαδιαίο περιοδικό.

Εκεί που μίλησε -μεταξύ άλλων- για την κατάθλιψη που πέρασε, τον Πάριο, και τους … gay.

«Θέλω να συγχαρώ τους gays όλου του κόσμου που ασχολούνται με τη μόδα και ξεφτιλίζουν το γυναικείο φύλο, το γδύνουν σιγά – σιγά. Να τους συγχαρώ που... δημιούργησαν την καινούρια ασθένεια της ανορεξίας, βάσει σχεδίου, για να φαίνονται αρεστοί και σοβαροί».

Αυτή είναι η πιο αμφιλεγόμενη δήλωση του Σταμάτη Γονίδη από την συνέντευξη που έδωσε στο Εγώ Weekly.

Το δημογραφικό ζήτημα της Τουρκίας χαράσσει το μέλλον της.

Από όλες τις μεταβλητές που καθορίζουν την μοίρα μιας χώρας, το δημογραφικό ζήτημα ίσως να είναι και το πιο σημαντικό.

Το πώς αναπτύσσονται οι πληθυσμοί, καθορίζει την πολιτική εξέλιξη ενός κράτους, την εσωτερική του συνοχή, αλλά και τη θέση του στον κόσμο.

Παράλληλα, παίζει ρόλο και στις διεθνείς προτεραιότητες μιας χώρας.

Και αυτό το βλέπουμε στη σημερινή Τουρκία.

Και ο Στουρνάρας μας διαβάζει!

Δεν ξέρω τι λένε οι εχθροί μας, αλλά αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος, είναι ότι εκτός από τον Σαμαρά (και την Μαντάμ Μέρκελ), τώρα αποδεικνύεται ότι μας διαβάζει και ο Στουρνάρας!

Και κάνει πολύ καλά, διότι έτσι θα ενημερώνεται από τον απλό άνθρωπο, με τον κοινό νου, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι εκπροσωπεί το μπλογκ μας, και θα γλιτώνει και μερικά αυτογκόλ.

Και γιατί είμαι τόσο σίγουρος ότι μας διαβάζει;

Επειδή, λίγες μόνο μέρες μετά την ανάρτησή μας σε σχέση με την ταλαιπωρία της αυτοπρόσωπης προσέλευσης στις τράπεζες, για τις βεβαιώσεις των τόκων καταθέσεων (βλ. εδώ ), έρχεται μια φρέσκια σημερινή είδηση, και με ικανοποιεί απόλυτα.

Το τέρας των Πετραλώνων… Ελεύθερο κι ωραίο.

Αυτή η περίπτωση με τον δράκο των Πετραλώνων, μπορεί να μην είναι η μόνη, αλλά είναι απόλυτα ενδεικτική της παθογένειας της κοινωνίας μας, οργανωμένης και μη.

Και δυστυχώς, μια κοινωνία που δεν μπορεί να προστατέψει τα παιδιά της (τον πιο ευαίσθητο κρίκο), είναι καταδικασμένη να μαραζώσει...

 

Η αρρωστημένη λοιπόν αυτή ιστορία αναδεικνύει τρία κυρίαρχα (και άλλα πολλά  δευτερεύοντα) χαρακτηριστικά της σύγχρονης Ελλάδας.

Πρώτον, την αδίστακτη φύση του σύγχρονου (ανθρώπου) 40χρονου νεοέλληνα, που μεγάλωσε με δωρεάν και  δημόσια παιδεία, με δωρεάν και  δημόσια υγεία, με το φιλόστοργο κοινωνικό κράτος, και με την γενικευμένη ατιμωρησία σε όλα.

Δεύτερον, την αναποτελεσματικότητα της ερασιτεχνικής μας αστυνομίας.

Τρίτον, την αδυναμία της «φιλανθρωπικά» λειτουργούσας δικαιοσύνης της χώρας μας.

Το «ροζ τόξο».

Βρε τι έμελλε να δουν τα ματάκια μου τώρα στα γεράματα!

Ο κόσμος πρέπει να έχει παραφρονήσει, αλλιώς δεν εξηγείται πως φτάσαμε στο σημείο να έχουμε ισοπεδώσει τα πάντα.

Θα αφήσω κατά μέρος το “συνταγματικό” και το “δημοκρατικό τόξο” γιατί το “ροζ τόξο” κατέκλισε την επικαιρότητα.

Στην πατρίδα μου αυτούς που είχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις τους λέγαμε πούστηδες, συκιές άντε και αδελφές.

Τώρα θέλουνε να τους λένε ομοφυλόφιλους ή  γκέϊ για να κουνιούνται περισσότερο. Εγώ έτσι έμαθα να τους λέω και έτσι θα συνεχίσω να τους αποκαλώ.

Απ’ τη μια ο Σαμαράς, κι απ’ την άλλη μια μαύρη τρύπα.

Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ έχει αφήσει έναν πολιτικό χώρο ορφανό.

Για να είμαστε σοβαροί, το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει οριστικά, η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να καλύψει το κενό αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται στην πράξη πως ούτε ξέρει, ούτε θέλει, ούτε μπορεί να γίνει το «νέο ΠΑΣΟΚ».

Διότι στην πραγματικότητα δεν είναι αυτό το ζητούμενο της κοινωνίας σήμερα.

Κάθε εποχή, αναδεικνύει κρίσιμα ζητούμενα.

Το κυρίαρχο ζητούμενο για την Ελλάδα σήμερα είναι να διαμορφώσει μια νέα αρχιτεκτονική στις διεθνείς σχέσεις της και μια εξωτερική πολιτική που θα διασφαλίζει αποτελεσματικά τα εθνικά συμφέροντα.

Οι απαντήσεις που θα δοθούν σε αυτό το ζητούμενο, θα προσδιορίσουν και τη διαμόρφωση του νέου πολιτικού συστήματος.

 

Το ΠΑΣΟΚ μπαρόκ, και η αριστερά του Κολωνακίου.

Βασικό χαρακτηριστικό της Αριστεράς, ο αυταρχισμός.

Παρά τα φτιασίδια της «προόδου», τα πάσης αποχρώσεως συντρόφια έχουν τον ολοκληρωτισμό στο πολιτικό τους DNA.

Σωστά, ο πολύπειρος Μάνος Ηλιάδης επισήμανε αυτόν τον αυταρχισμό της Αριστεράς στην «κυριακάτικη δημοκρατία», με αφορμή τη στάση της στον επαίσχυντο «αντιρατσιστικό νόμο».

Βγήκαν όλα τα καλόπαιδα παγανιά.

Θεματοφύλακες των ξένων οδηγιών, προπαγανδιστές ανύπαρκτων κινδύνων και κοινοί ψεύτες.

Αυθάδης και προκλητικός ο τρόπος με τον οποίο διάφοροι περιφέρονταν, θέλοντας σώνει και καλά να μας φορέσουν καπέλο τις ιδεοληψίες τους. Όπως ο γνωστός κοσμικός της Μυκόνου, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜ.ΑΡ. ή διάφοροι βουλευτές και δημοσιογράφοι.

Η σταθερή θέση του πρωθυπουργού έκλεισε την πόρτα στην επιχείρηση προπαγάνδας, που στόχο είχε να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, φέρνοντας τη συζήτηση σε ανύπαρκτα ζητήματα, πλήρως καλυμμένα από την υφιστάμενη νομοθεσία.