Οι διάσημοι «φίλοι» της Χρυσής Αυγής…

Κυκλοφορεί στα social media και στο διαδίκτυο και αφορά διάφορους «επώνυμους», άλλοι των τεχνών, άλλοι των γραμμάτων, κάποιοι δημοσιογράφοι, άλλοι αθλητές, ορισμένοι πολιτικοί, που δεν δίσταζαν να εκφράζονται θετικά υπέρ της Χρυσής Αυγής, φυσικά πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Το matrix24 αναδημοσιεύει τη λίστα έτσι για να μη ξεχνιόμαστε…

Ένας σοβαρός χρυσαυγίτης…

Προχτές εκεί που τα ‘πινα με κάποιον κολλητό μου σ΄ ένα μπαρ του ελέους στα Πατήσια, γυρνώ και βλέπω πίσω μου δυο μάτια, δυο ματάκια.

Ήταν αντρικά, πράσινα και λίγο τρελαμένα βέβαια, αλλά σαν αισιόδοξος άνθρωπος που είμαι πίστεψα προς στιγμήν πως το άτομο έχει τρελαθεί με την πάρτη μου γι' αυτό ψιλοαλληθώριζε.

Έσφαλα, όμως. Η αλήθεια είναι πως το άτομο δεν κοιτούσε εμένα.

Κοιτούσε με ύποπτο πάθος τον κολλητό μου και παλιό συμφοιτητή μου, τον Καρίμ, αγγλοπακιστανό που τώρα δουλεύει σε αριστερό πολιτικό περιοδικό στο Λονδίνο.

Ο Καριμάκης (ή Μάκης κατά τον μπαμπά μου που έχει τικ να ελληνοποιεί μετά τόσες Ρωσίδες που μετέτρεψε σε σουλιωτοπούλες) έχει έρθει στην Ελλάδα καμιά δεκαριά φορές από τότε που εγώ μετανάστευσα εδώ.

Σχεσάρα βλέπετε: Ξεκινήσαμε από απλοί συμφοιτητές, γίναμε συμφοιτητές που αντιγράφουν συνεργαζόμενοι, γίναμε φίλοι, γίναμε εραστές, γίναμε κώλος, γίναμε ξανά φίλοι, γίναμε εραστές του σαββατοκύριακου, γίναμε κώλος, γίναμε φίλοι με προνόμια, γίναμε κώλος χωρίς προνόμια, γίναμε οριστικά φίλοι… 

Επιστροφή στο … 1943;

Με αφορμή το γνωστό περιστατικό του Κερατσινίου, εγράφησαν πολλά για την αυξανόμενη πόλωση, την  ένταση, την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά η ακόμη ότι κάτι πάει πολύ άσχημα στην κοινωνική πια ζωή της χώρας, όχι στην συνήθη «πολιτική» της καρικατούρα.

Η αίσθηση που έχω είναι ότι πλανάται ένα κλίμα «τελικού ξεκαθαρίσματος» πριν από κάτι μεγάλο, οριστικό, που μπορεί να είναι η ανάκαμψη η (πιθανότερο) η τελική κατακρήμνιση.

Το ξεκαθάρισμα δεν αφορά  στην μεγάλη πλειοψηφία, που μοχθεί, μετρά και ξαναμετρά τον επιμερισμό των εναπομεινασών οικονομιών της στα μέτωπα της εφορίας, της «δωρεάν παιδείας», της αξιοπρεπούς διαβιώσεως η απλώς της καθημερινής επιβιώσεως.

Πάντα έτσι ήταν.

Η κοινωνία πάντα απείχε από το «μαρμαρένιο αλώνι» των θορυβουσών μειοψηφιών, των «μπροστάρηδων του λαϊκού κινήματος» η των «εθνικοφρόνων» που κάτι ανάμεσα σε Διγενή και Νικηταρά κρατούσαν την χώρα «ελεύθερη και υπερήφανη», αλλά πάντα υποτελή και προβληματική…

Περί λογοκλοπής… και πάλι.

Σε σχέση με το προηγούμενο άρθρο που αναδημοσιεύσαμε, αξίζει να δούμε και το τι ακριβώς έπαθε ο Γελωτοποιός, που πρώτος το ανέβασε, και που θύμισε δικές μου περιπέτειες στα λίγα χρόνια που γράφω στο διαδίκτυο….

S.A.

Η αρχή έγινε όταν ανακάλυψα το κείμενο μου για τη «θεωρία του χάους» σε κάποιο άλλο μπλογκ, όπου ο μπλόγκερ το είχε αναδημοσιεύσει ως δικό του, φροντίζοντας να σβήσει μέσα από το κείμενο κάθε αναφορά στο Γελωτοποιό και χωρίς (φυσικά) να αναφέρει που το είχε βρει –αφού ήταν δικό του!

Το τέρας που κρύβουμε όλοι μέσα μας…

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία.

Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.

Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.

Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών.

Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Αριστερή ανοχή-Δεξιά ενοχή…

Η σκηνή με ελληνικές σημαίες που πραγματοποιούν πορεία στο κέντρο και με απειλητικές διαθέσεις προσεγγίζουν τη Βουλή διαμαρτυρόμενοι για μια προβοκάτσια που στη φαντασία τους διέπραξε σε βάρος τους το «σύστημα».

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ -είπαμε, το παράδειγμα έρχεται από το άδηλο μέλλον- ύστερα από επίπονη συνεδρίαση του υπουργικού της συμβουλίου αποφασίζει να αντιπαρατάξει αστυνομικές δυνάμεις.

Αλλά, φευ!

Δεν θα είναι τα ΜΑΤ, αλλά τα ΑΜΠΡΟΠΡΟΠΟ.

Διότι θα έχει προηγηθεί η μετεξέλιξη των «Μονάδων Αποκατάστασης της Τάξης» σε «Άοπλες Μονάδες Προληπτικής Προστασίας του Πολίτη».

Θεσσαλονίκη: Μια αλλιώτικη Κυριακή!

Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Κινητικότητας με κορύφωση την «Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο»,  από το 2002, έχει καθιερωθεί ως σημαντικός θεσμός για την προαγωγή βιώσιμων προτύπων κινητικότητας που συντελούν στη διαμόρφωση και ανάπτυξη περιβαλλοντικού ήθους και στη βελτίωση της δημόσιας υγείας και της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Το θέμα για το 2013 είναι η καταπολέμηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και σύνθημα των δράσεων είναι «Καθαρός αέρας – είναι η δική σου κίνηση».

Η Parallaxi σε συνεργασία με την Ένωση για τα δικαιώματα των Πεζών και το Δήμο Θεσσαλονίκης,  καθώς και με τη βοήθεια μερικών από τους σημαντικότερους φορείς της πόλης, (ΣΑΣΘ, ΟΑΣΘ, ΔΕΘ, ΟΛΘ, ΚΘΒΕ, Φεστιβάλ Κινηματογράφου,  Κρατικό Ωδείο, ΧΑΝΘ, ΚΜΣΤ, Αρχαιολογικό Μουσείο,  αλλά και ομάδες, σχολές, οργανώσεις, επιχειρήσεις κ.α.), οργανώνει ένα project που σκοπό έχει να αναδείξει εναλλακτικές προτάσεις για τη λειτουργία του κέντρου της πόλης.