Fighting in Iraq...

Black Angels

Και οι μετανάστες, κ. δήμαρχε;

Η διαχείριση του μεταναστευτικού είναι σαν τη διαχείριση των πυρκαγιών.

Τις πυρκαγιές τις θυμόμαστε κάθε καλοκαίρι, είτε στην αρχή της αντιπυρικής περιόδου είτε όταν οι φλόγες καταπιούν μερικές ακόμη χιλιάδες στρέμματα της έρημης χώρας. Το Μάτι εξαιρείται. Ηταν μια ανθρωποθυσία στον βωμό του ασυνάρτητου κράτους, την οποία, όσο κι αν την εξορκίζουμε, θα συνεχίσει να μας στοιχειώνει για χρόνια.

Το μεταναστευτικό το θυμόμαστε όποτε είναι σε έξαρση οι ροές κι όποτε η χώρα διασύρεται επειδή κάποιος ξένος δημοσιογράφος αποκαλύπτει όσα συμβαίνουν στην ανθρώπινη χωματερή της Μόριας, επίτευγμα του προοδευτικού ανθρωπισμού μας. Η καθημερινότητά του περνάει απαρατήρητη…

Άλλο Σαμαράς κι άλλο Τσίπρας…

Όταν ο Αντώνης Σαμαράς δεν υπολόγισε την όραση του για την πατρίδα

Τα γεγονότα είναι γνωστά. Το καλοκαίρι του 2012 ο πρωθυπουργός Α.Σαμαράς υπέστη αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Μάλιστα, κατά την προεκλογική περίοδο, τέσσερις φορές χρειάστηκε να του παρασχεθούν φάρμακα για να συνεχίσει τον αγώνα του.

Μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012, χειρουργήθηκε και οι θεράποντες ιατροί του συνέστησαν πολυήμερη ανάπαυση, για να μην υπάρξουν μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Να θυμίσω στον αναγνώστη το πολιτικό περιβάλλον του καλοκαιριού του 2012. Είχε μόλις σχηματιστεί η τρικομματική κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας—ΠΑΣΟΚ—ΔΗΜΑΡ, που εκαλείτο να διαχειρισθεί μια τραγική κατάσταση.

Την εθνική οικονομία την κρατούσαν στην ζωή οι παλέτες με τα ευρώ που έστελνε με αεροπλάνα η ΕΚΤ. Η δε συμμαχία της επάνω με την κάτω πλατεία είχε εκθρέψει το τέρας του εθνολαϊκισμού, που διάβρωνε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.

Συγχρόνως, οι εταίροι-δανειστές πίεζαν για την λήψη μέτρων και την ψήφιση μεταρρυθμίσεων. Ο πρωθυπουργός Α.Σαμαράς κλήθηκε να λάβει μιαν απόφαση ζωής.

Η υγεία του ή η πατρίδα;