2.11.18

Space...

Its Immaterial





Ήρθαν τα πάνω κάτω…


Επί εκατοντάδες χρόνια, ίσως και χιλιάδες, οι νόμοι που υπήρχαν, όπου υπήρχαν, γραπτοί ή άγραφοι, ήταν πάντα με το μέρος του ισχυρού.
Μέχρι πριν από λίγους αιώνες, ακόμη και στην αναπτυγμένη δυτική και βόρεια Ευρώπη το ισχύον νομικό σύστημα πάντα ευνοούσε τους έχοντες και κατέχοντες.
Εξ ου και οι διάφοροι ξεσηκωμοί, εξεγέρσεις, επαναστάσεις κλπ.
Εξ ου μας προέκυψε και ο μαρξισμός …
Επειδή όλοι οι «καταπιεσμένοι», οι χαμηλές τάξεις δηλαδή, επεδίωκαν ισονομία. Να εφαρμόζεται ο νόμος σε όλους και επί ίσοις όροις.





Κάτι που στον 20 αιώνα επετεύχθη, με αποτέλεσμα οι δυτικές κοινωνίες να γνωρίσουν μια κοινωνική (και άρα και οικονομική) άνθηση.
Άσχετα αν υπήρξαν ακραίες εξαιρέσεις, π.χ. ναζισμός, φασισμός, σταλινισμός, κλπ. όπου εκεί οι νόμοι χειραγωγήθηκαν κατά το δοκούν της εξουσίας καταπιέζοντας τους μη προνομιούχους, τους διαφωνούντες, τις μειονότητες, κλπ.
Γενικά όμως, σε θεσμικό επίπεδο, οι φιλελεύθερες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες νίκησαν, και κατάφεραν να εμπεδώσουν το αίσθημα της ισονομίας σε ένα μεγάλο βαθμό, δημιουργώντας συντεταγμένα και ευνομούμενα κράτη, όπου όλοι οι πολίτες ήταν και είναι ίσοι απέναντι στον νόμο.
Οπότε και έπαψε να ισχύει το «νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού»...