26.1.17

In a Manner of Speaking...

Tuxedo Moon






Σας έλειψε ο Σαμαράς;



Δυο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ. Δυο χρόνια πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά. Έξι μήνες μη ρεαλιστικής διαπραγμάτευσης με ύφος για εσωτερική κατανάλωση και θεωρητικές ιδεοληψίες για εξωτερική γελοιοποίηση. Ένα δημοψήφισμα αυτοαναίρεσης, ταυτόχρονης άρνησης και κατάφασης σε ένα πολλαπλώς χειρότερο μνημόνιο που ξέσκισε με ένα άρθρο κι έναν νόμο όλες τις υποτιθέμενες κόκκινες γραμμές από τον ΦΠΑ και τους φορολογικούς συντελεστές μέχρι το Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων των… 99 ετών και τις νέες εισοδηματικές περικοπές.




Λίγες λέξεις που αρκούν για να περιγράψουν το οικονομικό… μεγαλείο της κυβέρνησης… κοινωνικής σωτηρίας. Που ξεχάστηκε αυτός ο αυτοπροσδιορισμός; Η.. σωτηρία της επαναφοράς της ύφεσης, της αύξησης της ανεργίας, του ατέρμονου αποκλεισμού μας από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, της διεθνούς αναξιοπιστίας...


Η ζωή με μπλοκάκι…



Κάθε μέρα σηκώνομαι στις 06.00 το πρωί, πλένομαι, ντύνομαι και φεύγω για δουλειά. Βρέχει χιονίσει. Άδεια δεν μου δίνουν, είμαι με μπλοκάκι. (και αν  μου δώσουν πρέπει να πάω να συμπληρώσω τις ημέρες αδείας).



Στις 07.00 είμαι στο πόστο μου. Να κάνω τη δουλειά μου όπως έμαθα (έχω πτυχίο, μεταπτυχιακό και διδακτορικό). Είμαι άρρωστος και δεν δικαιούμαι αναρρωτική. Είμαι με μπλοκάκι…


Περί Τραμπ…



Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σπούδαζα στην Βόρεια Αμερική. Και ως εκ τούτου είχα την ευκαιρία, εκτός από τα πολιτικά, να παρακολουθώ και τα λαϊφσταλίστικα της εποχής, που εκεί ήταν ήδη πολλά, με άπειρα κανάλια να ασχολούνται με τους τότε μαϊντανούς, άσχετα αν στη χώρα μας είχαμε μόνο το ΕΙΡΤ και την ΥΕΝΕΔ, μαζί με το …Φαντάζιο.




Από τότε λοιπόν, θυμάμαι πολύ καλά πως ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ήταν γνωστός. Πολύ γνωστός.  Όχι ως πολιτικός, ούτε ως κάποια σημαντική προσωπικότητα. Ήταν όμως μεγάλο σελέμπριτι. Και όπως έχω ξαναπεί, σελέμπριτι είναι αυτός που είναι διάσημος επειδή απλά είναι διάσημος. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο...


Είστε βέβαιοι για το χαρμάνι;



Εδώ και μέρες, χτίζω μια ιστορία που διαδραματίστηκε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη μετά τις εκλογές του 1920 και αναφέρεται στον Θεοτόκη ,στον Γούναρη και στους συνεργάτες τους που πέρασαν κοντά δυό χρόνια ζητώντας και ύστερα επαιτώντας βοήθεια από τους «συμμάχους»  ενώ άλλαζαν δραματικά οι συνθήκες του στρατού που βυθίζονταν στην κοιλιά της Μικρασίας.




Η ομοιότητα με ανάλογες προσπάθειες σήμερα, να διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό κλίμα  μεταξύ ελπίδων, προθεσμιών, παραβάσεων και παραβιάσεων, πολιτικής ψαραγοράς και κομματικών υπολογισμών, χωρίς να είναι δουλική, μοιάζει να έχει αρκετές κοινές ορίζουσες… 

Αριστη εκπροσώπηση…



Η πρόβλεψη είναι δύσκολη υπόθεση και, ιδίως, όταν αφορά το μέλλον, όπως έχει πει ο σοφότερος παίκτης του μπέιζμπολ, ο Γιόγκι Μπέρα – και όπως δεν κουράζομαι εγώ να επαναλαμβάνω και παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την παραξενιά. Η Ιστορία βρίθει προβλέψεων που έγιναν από ανθρώπους στο απόγειο της ισχύος και της αυταρέσκειάς τους (αυτά συνήθως πάνε μαζί) και τις οποίες η πραγματικότητα διέψευσε οικτρά.




Ας δούμε μερικές από αυτές. Ο Βρετανός στρατάρχης σερ Ντάγκλας Χέιγκ, γύρω στο 1925: «Κάποιοι ενθουσιώδεις μιλούν σήμερα για την πιθανότητα να εξαλειφθεί η χρήση του αλόγου και προφητεύουν ότι το τανκ, το αεροπλάνο και το αυτοκίνητο θα εκτοπίσουν το άλογο από τους μελλοντικούς πολέμους. Είμαι βέβαιος ότι με την πάροδο του χρόνου θα βρίσκονται νέες χρήσεις του αλόγου –του καλοανατεθραμμένου αλόγου– όπως συνέβαινε πάντα»…