I'm Deranged...

David Bowie

Ο Γιάνης, τα παραμύθια του Αντρεσεν και η δραχμή του Τρόντχαϊμ…

Η Ιστορία έφθασε ως τα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου τη νύχτα του δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου. Στο πρωθυπουργικό γραφείο αριστερά της κυρίας εισόδου ακούστηκε η εξής στιχομυθία:

-Γιάνη, μπορείς να εγγυηθείς ότι το παράλληλο νόμισμα θα πετύχει;   

-Αλέξη, δεν εγγυώμαι ότι μπορούμε να διαχειριστούμε την κατάρρευση μιας νομισματικής ένωσης χωρίς εξωτερική βοήθεια, αλλά έχουμε τον ελληνικό λαό μαζί μας και πρέπει να τολμήσουμε.

Ο «Αλέξης» ευτυχώς δεν «τόλμησε», αφού μόλις είχε πληροφορηθεί πως δεν υπήρχε ίχνος «εξωτερικής βοήθειας».
Η Ιστορία γύρισε την πλάτη και χάθηκε στη νύχτα. Αλλά ας πάμε πίσω στον χρόνο μερικές ημέρες...  

Τρία πουλάκια κάθονται…

Το τι ακριβώς συνέβη στη χώρα το τελευταίο εξάμηνο δεν χρειάζεται να το ξαναπώ. Το έχουν περιγράψει και εξαντλήσει άπειροι σχολιαστές, αρθρογράφοι, κλπ.

Με λίγα λόγια, είναι σαν να έπεσαν ακρίδες στην Ελλάδα (και καπάκι μια ατομική βόμβα).

Ήρθαν οι κρατιστές του Σύριζα και … διαλύθηκε το κράτος… σε όλα του τα επίπεδα, σε όλες του τις εκφάνσεις.

Το μόνο που λειτουργεί είναι η σταθερή (με χίλια ζόρια) πληρωμή των κουτσουρεμένων μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων. Επίτευγμα που για να πραγματοποιηθεί, η περήφανη κυβέρνηση έβαλε χέρι προ πολλού μέχρι και στα παράβολα από τα πορθμεία, αλλά  και τα προξενεία μας στην αλλοδαπή!

«Και τι με νοιάζει εμένα; Αφού εγώ δεν έχω...» …

Ξεκινούν απ' τον αλτρουισμό, όμως καταλήγουν στον εγωισμό.

Είναι βέβαια προτιμότεροι απ' την άλλη φυλή για την οποία έχω γράψει, τους «Εγώ έχω δουλίτσα και κάποια λεφτά, χέστηκα για τους άλλους», όμως δυστυχώς οι «Και τι με νοιάζει εμένα...» είναι αυτοί που επηρέασαν πιο πολύ τις πρόσφατες εξελίξεις, ενώ τις απόψεις τους φαίνεται πως ενστερνίστηκε και η (τουλάχιστον) μισή κυβέρνηση.

Δεν γενικεύω και ούτε μιλάω για ΟΛΟΥΣ όσους δεν έχουν λεφτά ή δουλειά.

Είναι λίγοι, ευτυχώς, οι πολίτες που ζητούν να γίνουν όλα πουτάνα εξαιτίας εγωιστικής χαιρεκακίας…

Αλέξης Τσίπρας: Πραγματικός ηγέτης;

Τον τελευταίο καιρό, στελέχη των κυβερνώντων κομμάτων (Φωτίου, Παπαδημούλης, Νικολόπουλος κ.α.) αλλά και ένα πλήθος πολιτικών του αντιπάλων (Γεωργιάδης, Γραμματικάκης κ.α.) έχουν πλέξει το εγκώμιο του κ. Αλέξη Τσίπρα ο οποίος έχει αποθεωθεί και από μεγάλη μερίδα του εγχώριου και του ξένου τύπου (guardian, spiegel) ως εθνικός ηγέτης.

Θα επιχειρήσω να αποδομήσω τον ισχυρισμό αυτό ανατρέχοντας σε γνώσεις περί ηγεσίας που οι περισσότεροι μας λίγο πολύ διαθέτουμε...

Κορσική: Το πιο φονικό νησί στην Ευρώπη…

Το National Geographic στις αρχές της χρονιάς περιελάμβανε την Κορσική στην λίστα με τα μέρη πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθεί κανείς το 2015.

Αυτό το νησί της Μεσογείου με τους περίπου 300.000 μόνιμους κατοίκους που έχει ισχυρούς ιστορικούς δεσμούς με την Ιταλία και αποτελεί κομμάτι της Γαλλίας από το 1769, διατηρεί μια μοναδική ομορφιά, έχει την δική του μοναδική κουλτούρα και είναι πόλος έλξης τριών εκατομμυρίων τουριστών ετησίως.

Οι πιο πολλοί έρχονται να απολαύσουν την άγρια ομορφιά των ακτών του νησιού και για να δουν τον τόπο γέννησης του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και κυρίως την ιστορική βίλα του στην πόλη Ατζάτσιο.

Λίγοι, όμως, ίσως γνωρίζουν πως η Κορσική έχει τον υψηλότερο δείκτη φόνων ανά άτομο στην Ευρώπη. Η βία στην Κορσική δεν είναι κάτι καινούργιο, ειδικά για τους Γάλλους και τους Ιταλούς.

Την περασμένη δεκαετία στο νησί γίνονταν κάθε χρόνο 20 με 25 φόνοι και οι ρυθμοί έκτοτε παραμένουν σαφώς αυξητικοί…

Ο Μεϊμαράκης, η μούχλα και το αύριο της Νέας Δημοκρατίας…

Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, η Νέα Δημοκρατία ως το μεγαλύτερο κόμμα του ευρωπαϊκού τόξου παραμένει ο πολιτικός χώρος που διασφαλίζει το ευρωπαϊκό κεκτημένο της χώρας.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το κόμμα είναι φθαρμένο και μουχλιασμένο.

Ταυτισμένο με παθογένειες που ανέχθηκε ή δημιούργησε στον τόπο, δεν μπορεί να ελκύσει τους σε απόγνωση ευρισκόμενους πολίτες.

Με πρόσωπα χωρίς κοινωνική αποδοχή στη βιτρίνα της, αδυνατεί να πείσει μάζες πέραν εκείνων των ορκισμένων συνοδοιπόρων της.

Μα αυτοί δεν αρκούν…