Ο… «ελλογιμότατος» (αγράμματος) πρωθυπουργός της Ελλάδας!

Πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίοι γνωρίζοντας την ιδιότητά μου ως φιλολόγου, με ερωτάν πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος , ο οποίος δεν μπορεί να διακρίνει βασικές έννοιες της ελληνικής Γλώσσας: ότι «διάτρητος» σημαίνει κατατρυπημένος και όχι διαφανής.

Ότι δεν υπάρχει λέξη «απεύθυνση» ως παράγωγο του απευθύνω.

Ότι η τυμβωρυχία δεν λέγεται «τυμβοθηρία». Και ο νεποτισμός δεν έχει σχέση με τα… ποτά, για να λέγεται «νεο-ποτισμός»(!).

Ο οποίος κάνει χονδροειδή εκφραστικά λάθη: «θρέφει τους καρπούς», αντί δρέπει τους καρπούς, «ακατάληπτοι δεσμοί», αντί ακατάλυτοι δεσμοί.

Ο οποίος αγνοεί βασικά στοιχεία της ελληνικής Ιστορίας και της Μυθολογίας: ότι ο Μεσαίωνας δεν ήταν «ένας αιώνας», αλλά 10 αιώνες, 5^ος αι. μ. Χ- 15^ος, ότι η «Κόπρος» ήταν του Αυγεία και όχι του «Αυγέα», ότι η «δαμόκλειος σπάθη» δεν σημαίνει «οικογενειακό βάρος και φιλοδοξία» αλλά επαπειλούμενος κίνδυνος, ότι ο ποταμός «Νείλος» δεν έχει καμιά σχέση με τον ήλον = καρφί, γι’ αυτό η φράση είναι «θέτω τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων» και όχι «επί τον… Νείλον».

Ο οποίος αγνοεί την Γεωγραφία ης Ελλάδας: ότι η Μυτιλήνη και η Λέσβος είναι ένα και το αυτό νησί…

Δεν θα είναι μια βόλτα στο πάρκο για τον Κυριάκο…

Όπως όλα δείχνουν τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει η Νέα Δημοκρατία. Πολύ πιθανόν και με αυτοδυναμία.

Και παρά τον ενθουσιασμό που ήδη επικρατεί στους κόλπους της γαλάζιας παράταξης, η διακυβέρνηση της χώρας δεν θα είναι μια απλή βόλτα στο πάρκο για τον Κυριάκο.

Ο Σαμαράς όταν ήταν πρωθυπουργός είχε απέναντί του την τρόικα και τον Σύριζα, καθώς και κάθε είδους λαϊκιστή αγαναΧτιστή, χώρια τους Λαζόπουλους, τους Τράγκες, τους Αυτιάδες, και όλους εκείνους τους δήθεν opinion makers, που μια ζωή πέφτουν έξω.

Παράλληλα είχε να παλέψει με τον Μπένι και τον Κυρ Φώτη, που αντί να τον στηρίζουν τον υπέσκαπταν.

Τέλος, είχε και στα νώτα του λυκοφιλίες, και μπόλικους εχθρούς, ήτοι τις άτυπες συνιστώσες της ΝΔ (ντορικούς, καραμανλικούς, κλπ), με αποτέλεσμα να μη ξέρει από πού να πρωτοφυλαχτεί…

Καταγέλαστοι και αξιοδάκρυτοι…

Όποιος ξέρει ν'αγαπά, ξέρει και να χωρίζει..." επισημαίνει το τραγούδι του Μανώλη Χιώτη σε στίχους της Μέλπως Κολοκοτρώνη. Ολόσωστο.

Η τέχνη τού να κερδίζεις και η τέχνη τού να χάνεις είναι μία. Απαιτεί να έχεις αυτοπεποίθηση, εσωτερική συγκρότηση ώστε να μη σε παρασέρνει σαν φτερό στον άνεμο η λύπη ούτε όμως και η χαρά, πρωτίστως δε αίσθηση του μέτρου. Αυτό που λέμε χαρακτήρα.

Ο Σύριζα απέδειξε περίτρανα, δυστυχώς, πως δεν διαθέτει τίποτα από τα παραπάνω.

Την εποχή τού καλπασμού, ο νους του είχε ψηλώσει δέκα φορές πάνω απ'τα ποσοστά του. Ξεχείλιζε από αλαζονεία, μισαλλοδοξία, από περιφρόνηση για όποιον στεκόταν απέναντί του. Οικειοποιούνταν αδίστακτα κεφάλαια ολόκληρα της Ιστορίας, την Εθνική και την Αντιδικτατορική Αντίσταση. Περιέφερε αυτάρεσκα ένα κληρονομημένο με πλαστούς τίτλους "ηθικό πλεονέκτημα"…

Η Έλενα Κουντουρά, και τα νέα αστέρια της Ευρωβουλής…

Οι ευρωεκλογές τελείωσαν, οι ψήφοι καταμετρήθηκαν (λέμε τώρα), και ο κάθε κατεργάρης πήγε στον πάγκο του.

Η Ελλάς, δια μίαν ακόμη φοράν, στέλνει στις Βρυξέλλες την αφρόκρεμά της.

Στέλνει μορφωμένους, γλωσσομαθείς, και πάνω απ’ όλα πατριώτες, για να την εκπροσωπήσουν στα «υπόγεια» του ευρωπαϊκού πολιτικού και οικονομικού γίγνεσθαι… στο άντρο δηλαδή των «κακών κσαίνων τοκογλύφων», που έλεγε κι ο Αλέξης πριν γίνει το κανίς της Μέρκελ…

Πήξαμε από σωτήρες και … φιδέμπορους!

Στην Ελλάδα, χρόνια τώρα, αν πετάξεις πέτρα,  ή αδέσποτο σκύλο θα πετύχεις, ή πρόεδρο κόμματος…

Είθισται, και επειδή είμαστε πολιτικά ζώα, ο κάθε πικραμένος αμάμητος, που δεν μπορεί να ξεχαρμανιάσει αλλού, που δεν έχει που να πει τον πόνο του, να ιδρύει κόμμα. Με σκοπό να μας σώσει…

Μπορεί να ίδρυα κι εγώ ένα κόμμα (σάμπως οι άλλοι καλύτεροι είναι;) αλλά επειδή γνωρίζω γραφή κι ανάγνωση, ότι είναι να πω το λέω μέσα από αυτό εδώ το βήμα, ψυχοθεραπεύομαι, βγάζω το άχτι μου, οπότε μακριά από μένα τα αρχηγιλίκια και τα παραγοντιλίκια...

Η μεγάλη ήττα ήλθε. Τώρα πάμε για τη ΣΥΝΤΡΙΒΗ του Σύριζα!

Δεν θα θριαμβολογήσω για το εκλογικό αποτέλεσμα, γιατί πρώτον δεν το συνηθίζω, και γιατί δεύτερον, η μάχη δεν τελείωσε ακόμα…

Αλλά κάποια άμεσα και χρήσιμα συμπεράσματα είναι απαραίτητο να βγουν. Γιατί αφορούν πράγματα που θα βρούμε μπροστά μας:

Στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών που έρχεται σε λίγες μέρες, αλλά και – κυρίως – στις εθνικές εκλογές που έρχονται σε λίγες βδομάδες…

* Πρώτον, να θυμίσω τις προβλέψεις που είχα κάνει, από αυτή εδώ τη στήλη. Και τι βγήκε…

·       --Σας είχα προβλέψει ότι το άθροισμα των δύο πρώτων κομμάτων θα ήταν 50-55%. Κι ήταν τελικά 57%

·       --Σας είχα προβλέψει ότι η διαφορά των δύο πρώτων θα ήταν 7-9 μονάδες. Κι η διαφορά φτάνει τις 9,5 μονάδες…

·       --Σας είχα προβλέψει ότι η ΝΔ θα κυμανθεί μεταξύ 29-32%. Και αγγίζει το 33,2%.

·       --Σας είχα προβλέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κυμανθεί μεταξύ 22-23%. Και ο ΣΥΡΙΖΑ άγγιξε το 23,75%!

·       --Σας είχα προβλέψει ότι το ΚΙΝΑΛ θα ήταν τρίτο κόμμα με ποσοστό κοντά στο 8%. Και το ΚΙΝΑΛ ήδη αγγίζει ο 7,7%.

·       --Σας είχα προβλέψει ότι θα ψηφίσουν γύρω στα 6 εκατομμύρια ψηφοφόροι (ή λίγο παρακάτω). Και οι ψηφοφόροι θα ξεπεράσουν τα 5,9 εκατομμύρια…

Μια ψύχραιμη και νηφάλια ανάλυση του χθεσινού αποτελέσματος… χικ.

Μετά από τέσσερα και κάτι χρόνια συστηματικής υπονόμευσης της χώρας από τους Συριζανέλ, η τάξη αποκαταστάθηκε.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αν και η ζημιά που έχει γίνει είναι τεράστια.

Στις χθεσινές ευρωεκλογές η ΝΔ ξεπέρασε τον Σύριζα κατά 10 περίπου ποσοστιαίες μονάδες.

Με τον άλλοτε παντελώς αναίσθητο και αλαζονικό Αλέξη, να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της ήττας του,  να ρίχνει την πετσέτα, και να προαναγγέλλει εκλογές.

Και μέχρι να το κάνει αργά χθες το βράδυ, έμαθα από φίλους συριζαίους μετακλητούς, ότι τον είχαν με κομπρέσες, οξυγόνα, και ενέσεις βαλεριάνας (και πολλά μαύρα Τζόνι)…

Ρ.Χ.

Μουσικές Ταξιαρχίες...

Η τιμωρία της κ. Δούρου πρέπει να είναι παραδειγματική!

Την πρώτη φορά αρνήθηκα να δω το βίντεο της κ. Δούρου, μετά τα πρώτα 10΄΄. Με την συγκεκριμένη κυρία δεν μ ενοχλεί ότι δεν ασκεί  τις αρμοδιότητές ούτε ότι δεν τις ξέρει ούτε και το ότι είναι αποδεδειγμένα ανίκανη. Είχε δώσει απτά δείγματα γραφής πριν το Μάτι κι όχι μόνο μια φορά. Μ ενοχλεί εκείνο που ενοχλεί και τους περισσότερους: Η απύθμενη θρασύτητά της η οποία παραπέμπει σ’ έναν αντι-κοινωνικό εαυτό.

Δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη, ούτε για περασμένες αλλά ούτε και για πιθανές μελλοντικές τραγωδίες.

Μάλιστα, στο επίδικο βίντεο σπεύδει, από τώρα, να τις αποποιηθεί φορτώνοντάς τις στην κλιματική αλλαγή. Βγάζει λογύδρια περί επικοινωνίας και δικτυώσεων μεταξύ των δημοσίων υπηρεσιών που δεν έχουν καμία σχέση με τα καθήκοντά της που ορίζονται στον νόμο και τα οποία πρέπει να ασκούνται με το ήθος που απαιτεί από τους λειτουργούς της η δημοκρατική πολιτεία…

Η πραγματική σημασία των μεθαυριανών εκλογών…

Προσοχή! Ακολουθεί πολιτικό παραλήρημα.

Σε δυο μέρες, και μετά από πολλά χρόνια, ο πάντα σοφός ελληνικός λαός προσέρχεται στις κάλπες.

Όχι στις κάλπες που θα ήθελα, αλλά σε εκείνες που θα αναδείξουν τοπικούς σωτήρες, περιφερειάρχες, και εκπροσώπους μας στην ευρωβουλή.

Προσωπικά ποσώς με ενδιαφέρει ποιος διαχειρίζεται τα των δήμων και των περιφερειών, αφού χρόνια τώρα ασπάζομαι το «όλοι το ίδιο είναι».

Η καρέκλα να είναι καλά, ο παραγοντισμός, η ρουσφετολογία, κι από κει παν κι άλλοι.

Ενδεικτικά, στη Θεσσαλονίκη, όπου υπάρχουν εκατοντάδες παρατημένα ΙΧ, εστίες μόλυνσης και όχι μόνο, ο δήμος παγίως αδιαφορεί. Κι ας έχει πάνω από 4.000 υπαλλήλους! Μόνο ο δήμος Θεσσαλονίκης.

Σκεφτείτε πόσους έχουν οι όμοροι δήμοι, κάντε την αναγωγή για ολόκληρη τη χώρα, και θα καταλάβετε τι εννοώ. Της αργομισθίας το ανάγνωσμα…

Μια μαγική (τσιγγάνικη) βραδιά με τον… Αλέξη!

Το χθεσινοβραδινό δίλημμα ήταν σαφές.

Ή θα κάτσω σπίτι να δω τον τελικό του Μάστερ Σεφ, με την ελπίδα να χάσει ο θηλυκός Χανταμπάκης, ή αλλιώς το «φίδι», ή αλλιώς η Σπυριδούλα… ή να πάω να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγυς και ζωντανά την ομιλία του λατρευτού Αλέξη.

Ήθελα να ζήσω κι εγώ τον λαϊκό παλμό, την συγκίνηση, τον ηλεκτρισμό… ανάμεσα σε άλλους περήφανους Έλληνες αριστερούς, μαζί με τους οποίους εδώ και μερικά χρόνια αποφασίσαμε όλοι μαζί να ελευθερωθούμε, εξ ου και στείλαμε στο Μαξίμου το γελαστό παιδί…

Δικαιώνεται ο Σαμαράς και... "καμαρώνει" ο Τσίπρας!

Η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, παραδέχεται τα λάθη που έκανε στην περίπτωση της Ελλάδας!

Κι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να το... αξιοποιήσει προπαγανδιστικά, εν όψει ευρωεκλογών...

Αλλά ατύχησε!

Διότι όσα λέει στην έκθεσή του το ΔΝΤ, πρώτον δεν είναι καινούργια (απλά τώρα τα "ανακάλυψε" ο ΣΥΡΙΖΑ)...

Και δεύτερον δικαιώνουν απόλυτα την πολιτική του Αντώνη Σαμαρά - όχι του Τσίπρα (ούτε του Βαρουφάκη, πολύ περισσότερο).

Και να γιατί:

* Πρώτον, η αυτό-κριτική του ΔΝΤ αναφέρεται στο Πρώτο Πρόγραμμά του (δηλαδή στο Πρώτο Μνημόνιο). Όχι στα προγράμματα προσαρμογής γενικότερα.

Και παραδέχεται ότι εκείνο το πρώτο Μνημόνιο ήταν λάθος...

* Δεύτερον, αυτός που είχε δημόσια καταγγείλει (και καταψηφίσει) το Πρώτο Μνημόνιο ήταν ο Σαμαράς. Και είχε κατονομάσει ένα προς ένα τα σφάλματά του.

Τρία στον αριθμό: Και πολύ συγκεκριμένα σφάλματα...

Αυτά παραδέχεται τώρα δημόσια το ΔΝΤ. Σφάλματα που διορθώθηκαν στο Δεύτερο Μνημόνιο (αυτό που εφάρμοσε ο Σαμαράς).

Ο Τσίπρας δεν κατήγγειλε συγκεκριμένα σφάλματα του Πρώτου Μνημονίου! Κατήγγειλε "τα μνημόνια" γενικά, και τον... "καπιταλισμό" γενικά και την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα...

Γενικολογίας το ανάγνωσμα, πρόσχομεν...

Ο Αλέξης και η τέχνη του «εξαπατείν»…

Είναι αλήθεια ότι έπειτα από τεσσερισήμισι χρόνια φτάνει η πρώτη κάλπη στα χέρια των πολιτών. Θα κρίνουν το έργο των τοπικών αρχόντων, θα επιλέξουν τους ικανούς, τους φίλους για να διαχειριστούν τα ζητήματα της καθημερινότητας στις πόλεις και στα χωριά.

Η ψήφος στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι σημαντική από δυο απόψεις.

Πρώτα θα φέρουν ανθρώπους μπροστά να λύσουν προβλήματα στην πόρτα στο πεζοδρόμιο και στην καθημερινότητα και μετά θα αναδείξουν αυτούς που έχουν ιδέες. Η ψήφος είναι πολύ σοβαρή, γιατί θα κριθούν αυτοί που διοίκησαν, ανεξάρτητα κομματικών πεποιθήσεων και νέων με όρεξη.

Πρώτη κάλπη λοιπόν…

Ήμουν κι εγώ εκεί… στη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ!

Αφού ξεπέρασα το πρώτο σοκ να περιτριγυρίζομαι από Συριζαίους και να βρίσκομαι σε απόσταση αναπνοής από τον Τσίπρα άρχισα να καταγράφω τα τεκταινόμενα.
1) Ο κόσμος στην συγκέντρωση ήταν τόσο λίγος που ακόμα και οι θεατρινισμοί του Πρωθ. αν επιδιδόταν σ' αυτούς θα έμοιαζαν πολύ γκροτέσκ οπότε τους απέφυγε διατηρώντας soft γενική εικόνα χωρίς υψηλά γκαζώματα.

2) Ο ίδιος φαινόταν πρησμένος και αργός με φωνή παράξενα λαρυγγική που δεν έμοιαζε στην Ανδρεοφέρνουσα γνωστή αλλά σε αυτή της Ελληνίδας τραγουδίστριας στην Eurovision. Έχουμε πει ότι παίρνει πολλή χημεία το παλικάρι εξάλλου…

Να πως μπορεί να εξαφανισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ…

Άσπονδοι διαδικτυακοί φίλοι με κατηγορούν για αλαζονεία λόγω της επιλογής του ψευδωνύμου. Σεις βεβαίως και οι πραγματικοί μου φίλοι γνωρίζετε ότι τούτο κάθε άλλο παρά συμβαίνει. Όμως σήμερα θα αποδεχθώ τον ψόγο των αγνώστων, παρότι είναι έωλος, και μετά παρρησίας θα προφητεύσω.

Πολύς ο λόγος για την αριθμολογία των επερχομένων εκλογών και ειδικότερα έντονη η "διαφορολογία". Τόσες μονάδες η διαφορά, όχι ρε, εμένα άκου, τόσες. Και πάει λέγοντας. Η "κολοκυθιά" των παιδιών σε εφαρμογή από μανιασμένους ενήλικες…

 

Αλλάζει το… κιλό;

Εδώ και λίγα 24ωρα το κιλό μετριέται αλλιώς.

Δεν μιλάω για τη Βαρβάκειο αγορά, ή το καπάνι της Θεσσαλονίκης, η τον πλανώδιο Μήτσο με το Ντάτσουν, όπου το κιλό ποικίλλει ως βάρος από ζυγαριά σε ζυγαριά.

Μιλάω για το παγκόσμιο πρότυπο του κιλού, το οποίο είναι ένα κομμάτι μέταλλο (κράμα πλατίνας και ιριδίου), που φυλάσσεται από το 1889 σε έναν αεροστεγή θάλαμο στο Διεθνές Γραφείο Μέτρων και Σταθμών στο Sevres της Γαλλίας…

Na Na Na...

The Knife

Αλήθειες και «φήμες», για τα προεκλογικά ποσοστά…

Κανείς δεν ξέρει το εκλογικό αποτέλεσμα της επόμενης Κυριακής.

Εικασίες γίνονται. Και πολύ «προπαγάνδα» πέφτει στο μεταξύ…

Τα κομματικά επιτελεία, προβάλλουν «φήμες», με προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες:

Σκοπιμότητες που αφορούν είτε τη μέγιστη συσπείρωση τη μέρα των εκλογών είτε τη «διαχείριση» της επόμενης μέρας.

Κι αυτές οι φήμες συνήθως έχουν «απόκλιση» από την πραγματικότητα...

Άλλοτε προς τα πάνω κι άλλοτε προς τα κάτω…

--Όταν οι μετρήσεις δείχνουν πως ένα κόμμα χάνει, το κόμμα αυτά προβάλλει ότι … «μειώνεται θεαματικά η διαφορά του» από τον πρώτο. Για να μη προκληθεί απογοήτευση στους ψηφοφόρους του και δεν πάνε να ψηφίσουν. Ή πάνε άλλου…

--Κι όταν, αντίθετα, ένα κόμμα εμφανίζεται να κερδίζει με μεγάλη διαφορά, τότε παρουσιάζει τη διαφορά κάπως «μικρότερη», για να μη δημιουργηθεί «εφησυχασμός» και δεν πάνε οι ψηφοφόροι στις κάλπες…

Περί Βυζαντίου…

Ή αλλιώς: Η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα που έχω διαβάσει κατά καιρούς για το Βυζάντιο, υπάρχει ένα ιστορικό γεγονός που μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, και το οποίο πιστεύω πως θα ήταν ιδανικό σενάριο για χολιγουντιανή ταινία.

Αναφέρομαι στον αυτοκράτορα Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο, ο οποίος το 1400 έκανε Χριστούγεννα στο παλάτι του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Δ’. Στην άλλη άκρη του τότε γνωστού κόσμου.

Πως βρέθηκε εκεί;

Φανταστείτε μόνο τι δύσκολο ταξίδι ήταν. Από την Κωνσταντινούπολη να καταλήξει στην Αγγλία! Το 1400!

Ταξιδεύοντας με άμαξα ή με άλογο όπου δεν υπήρχαν βατοί δρόμοι, μέσα από σκοτεινά δάση, αντιμέτωπος με ληστές, θηρία, κλπ. και στη συνέχεια με κάποιο σαπιοκάραβο να περνάει τη Μάγχη για να φτάσει στο ερημικό Ντόβερ.

Διασχίζοντας δηλαδή την Ευρώπη ολόκληρη…

Ο Τσίπρας και τα σκυλιά του Παβλώφ…

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1890 ο Ρώσος φυσιολόγος Ιβάν Παβλώφ ερευνούσε τη σιελόρροια σε τρεφόμενους σκύλους. Εισήγαγε λοιπόν ένα μικρό δοκιμαστικό σωλήνα στο στόμα κάθε σκύλου για να μετρήσει το σάλιο όταν τα σκυλιά τρέφονταν. Ο Παβλώφ πρόβλεψε ότι τα σκυλιά θα σιελορροούν (θα τους τρέχουν τα σάλια, κοινώς) μόλις θα είχε τοποθετηθεί το φαγητό μπροστά τους, αλλά παρατήρησε ότι τα σκυλιά άρχιζαν να εκρέουν σάλια από τους αδένες τους κάθε φορά που άκουγαν τα βήματα του βοηθού του που τους έφερνε το  φαγητό.

Και αυτό δεν ήταν όλο∙ ακόμη πιο ενδιαφέρον ήταν το επόμενο στάδιο του πειράματος: τα σκυλιά συνέχισαν να σιελορρούν ακόμη κι όταν ο Παβλώφ σταμάτησε να δίνει τροφή στα σκυλιά – αρκούσε να ακούσουν βήματα πίσω από την κλειστή πόρτα για να τρέξουν τα σάλια από τα πεινασμένα σκυλιά. «Τα σκυλιά του Παβλώφ» από τότε σημαίνουν την ενστικτώδη ανταπόκριση σε κάτι που δεν υπάρχει…

Τα γκάλοπ δείχνουν γάγγραινα…

Διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις, περισσότερο ανησυχώ παρά ευφραίνομαι. Για να είμαι ειλικρινής η απόσταση μεταξύ των κομμάτων όχι απλώς δεν μου φαίνεται ικανοποιητική, αλλά, αντιθέτως, μου φαίνεται ντροπιαστική. Όχι για τα κόμματα. Αλλά για το επίπεδο των ψηφοφόρων. Προφανώς βρισκόμαστε μπροστά σε φαινόμενο προχωρημένου εκχυδαϊσμού του λαού από το πολιτικό προσωπικό. Σε σημείο επικίνδυνο για τη χώρα. 

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ κυμαίνεται από 25% μέχρι 27,5% των ψήφων στις ευρωεκλογές. Οι οποίες δεν είναι εθνικές εκλογές, ούτε πραγματικές ευρωεκλογές, αλλά παγίως ψήφος διαμαρτυρίας. Όχι μόνο εδώ, αλλά σε όλη την Ευρώπη…

Κυριακή κοντή γιορτή…

Την Κυριακή που μας έρχεται, οι Έλληνες ψηφίζουν για δήμους, περιφέρειες, και ευρωβουλή.

Δημοκρατικούς θεσμούς, που ακούγονται καλοί στα χαρτιά αλλά στην πράξη… τζίφος.

Εκτός κι αν μας καλύπτουν η Δούρου, ο Μπουτάρης, ο Καμίνης, η Νοτοπούλαινα, οι χιλιάδες δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι γλάστρες, και ο … Ζαγοράκης στις Βρυξέλλες.

Ή ο Κόκκαλης, που και αυτός θέλει να μας εκπροσωπήσει στην Ευρώπη για να φέρει την παγκόσμια ειρήνη και … «πρόνοια» (έτσι είπε!).

O Superman...

Laurie Anderson

Ronettes...

The Black Angels

All We Ever Wanted Was Everything...

Bauhaus

Με «πορδές» δεν βάφονται αυγά!

Σήμερα θα κάνω κάτι ασυνήθιστο: Θα γράψω για εκείνα, για τα οποία δεν γράφω τελευταία (αν και θα έπρεπε):

1.       Το θέμα των κλιμακουμένων τουρκικών προκλήσεων στην Κύπρο και στο Αιγαίο.

2.      Και το θέμα της εσωτερικής ανομίας στην Ελλάδα, όπου κουκουλοφόροι και «Ρουβίκωνες» έχουν «ξεφύγει» εντελώς.

Ο λόγος που δεν γράφω τελευταία γι’ αυτά – ενώ βρίσκονται συνεχώς στην επικαιρότητα, είναι γιατί είχα γράψει και είχα προειδοποιήσει πολύ αναλυτικά και για το ένα και για το άλλο – κατ’ επανάληψιν, μάλιστα – εδώ και μήνες…

Κι ακόμα – που νομίζω είναι και ο σοβαρότερος λόγος – διότι δεν έχει κανένα νόημα να αναφερόμαστε σε τόσο κρίσιμα θέματα (ακόμα και για την υπόστασή μας, ως χώρας) την ώρα που… φοβόμαστε να τα πούμε όλα και να τα πούμε «έξω από τα δόντια»

Κι όταν κάποιοι τα λένε (ή τα γράφουν) έξω από τα δόντια, πολλοί άλλοι φοβούνται και να τα ακούσουν (διαβάσουν).

Για παράδειγμα, το να καθαρίσεις το κέντρο της Αθήνας από τους κουκουλοφόρους σημαίνει δύο πράγματα πλέον:

·       Πρώτον, να καθαρίσεις και τη χώρα από τους λαθρομετανάστες! Γιατί πολλοί λαθρομετανάστες στρατολογούνται (και εκπαιδεύονται πλέον) από τους κουκουλοφόρους.

·       Δεύτερον, χρειάζεται να καθαρίσεις τα Εξάρχεια – κι ένα δύο ακόμα κεντρικά «άβατα», όπως το Πεδίο του Άρεως, το Ζεφύρι κλπ – πράγμα που απαιτεί πλέον, στρατιωτικού τύπου επιχείρηση από την Αστυνομία, με μέσα που σήμερα ΔΕΝ διαθέτει, με «κανόνες εμπλοκής» που σήμερα ΔΕΝ υπάρχουν, με νομικό πλαίσιο που σήμερα ΔΕΝ υφίσταται, με επιχειρησιακή ετοιμότητα που σήμερα ΔΕΝ διαθέτει η Αστυνομία, και με έτοιμες να επέμβουν, αν χρειαστεί, ΚΑΙ στρατιωτικές (Ειδικές) Δυνάμεις - πράγμα που σήμερα είναι αδιανόητο...

Rise...

Public Image Ltd.

Ντόναλντ Τραμπ εναντίον Ανατολής και Δύσης…

Χθες το απόγευμα ο πρόεδρος των ΗΠΑ κήρυξε τη χώρα του σε κατάσταση οικονομικής  έκτακτης ανάγκης. Μια κίνηση που κατά τους ειδικούς αναλυτές στρέφεται εναντίον μιας και μόνο ξένης εταιρίας.

Με προεδρικό διάταγμα λοιπόν, ο Τραμπ κήρυξε  εθνική οικονομική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κάτι που σημαίνει πως  η αμερικανική κυβέρνηση θα μπορεί πλέον να απαγορεύει σε αμερικανικές εταιρίες να χρησιμοποιούν παντοειδούς τύπου υλικά τηλεπικοινωνιών που προέρχονται από επίσημα χαρακτηρισμένους «ξένους αντιπάλους», οι οποίοι συνιστούν «απαράδεκτη απειλή ασφάλειας» για τις ΗΠΑ...

Δημοσκοπήσεις εν όψει της επερχόμενης ήττας του ΣΥΡΙΖΑ…

Τις επόμενες μέρες – και ως την επόμενη Κυριακή το βράδυ – οι πάντες θα μιλάνε για δημοσκοπήσεις και προγνωστικά. Εν όψει των επερχόμενων ευρωεκλογών της 26ης Μαϊου.

Να λοιπόν, ένας χρήσιμος «οδηγός» για όσα θα ακούσετε (κι όσες «παγίδες» κρύβουν).

* Πρώτον, μη μπερδεύετε τα νούμερα που ακούτε! Θα γίνεται λόγος για τέσσερα διαφορετικά είδη αριθμητικών μεγεθών:

·       για πρόθεση ψήφου, στις ευρωεκλογές.

·       για πρόθεση ψήφου στις ευρωεκλογές, με «αναγωγή εγκύρων»

·       για εκτίμηση ψήφου στις ευρωεκλογές, με «αναγωγή ΚΑΙ αναποφάσιστων» (πέρα από την αναγωγή εγκύρων). Αυτό το τελευταίο ονομάζεται συνήθως «εκτίμηση εκλογικής συμπεριφοράς» (δηλαδή προσπάθεια προσέγγισης του τελικού αποτελέσματος).

·       και για αναγωγή των αποτελεσμάτων της ευρωβουλής, στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που θα γίνουν λίγο αργότερα.

Μην τα μπλέξετε! Και μη συγκρίνετε ανόμοια πράγματα, όπως επιδιώκουν κάποιοι που προσπαθούν να βγάλουν λανθασμένες εντυπώσεις.

Να σας δώσω κάποια παραδείγματα…

Επιστροφή στο μέλλον…

Στα τέλη περίπου της δεκαετίας του ’90, επηρεασμένος από την επέλαση της προσιτής πλέον τεχνολογίας, την εμφάνιση του διαδικτύου, και κυρίως την τεχνητή ευμάρεια που είχε προκύψει με τα εύκολα τραπεζικά δάνεια, τα δανεικά κι αγύριστα των «κσαίνων τοκογλύφων», και άλλα παρόμοια, είχα γράψει ένα άρθρο παραλήρημα, το οποίο δημοσιεύτηκε σε ανύπαρκτη σήμερα εφημερίδα, και στο οποίο ανέφερα, μεταξύ άλλων, πως στα επόμενα 20 χρόνια όλα θα αλλάξουν ριζικά προς το χειρότερο.

Ήταν η εποχή που κάθε οικοδομικό τετράγωνο διέθετε κι από μια ΕΛΔΕ, με τους μισούς νέους (δήθεν γιάπηδες) να δηλώνουν χρηματιστές, και να πουλάνε ή να αγοράζουν Λαναρά και Ελληνικές Αποθήκες στους υπόλοιπους, έχοντας σπουδάσει τραπεζική και επενδύσεις σε κάποιο ιδιωτικό ΙΕΚ, από κείνα που υπήρχαν παντού, και στα οποία βάσει των διαφημιστικών καταχωρήσεων δίδασκε μέχρι και ο …Ντελόρ…

Οι «προοδευτικοί» και η… επιστροφή στο Μεσαίωνα!

Αξίζει κανείς - και είναι ιδιαίτερα «επίκαιρο» - να μελετήσει την Ιστορία της Αρχαίας Ρώμης.

Και στις δύο ξεχωριστές περιόδους της: και ως Δημοκρατίας και ως Αυτοκρατορίας!

Για να καταλάβει πολλά για τον… σύγχρονο κόσμο!

Βέβαια, οι συγκρίσεις και οι όποιες «ομοιότητες μεταξύ τόσο διαφορετικών ιστορικών εποχών είναι συχνά πολύ παρακινδυνευμένες.

Παρ’ όλα αυτά… «όλβιος όστις της Ιστορίας έσχε μάθησιν»! (Πολύβιος, αλλά και Ευρυπίδης)

Και δεν είναι τυχαίο, ούτε «συμπτωματικό», ότι οι μεγάλοι μεταρρυθμιστές των νεωτέρων χρόνων, είχαν πολύ καλή Ιστορική Παιδεία, μελετώντας σε βάθος ιδιαίτερα τη Ρωμαϊκή και την Αρχαιοελληνική Ιστορία.

Με σημαντικότερα παραδείγματα, ίσως, του «Πατέρες» του Αμερικανικού Έθνους (Τζέφερσον, Άνταμς, Χάμιλτον και Μάντισον). Οι οποίοι μάλιστα καμάρωναν με περισσή αυταρέσκεια για την κλασική τους Παιδεία…

Η Ρώμη λοιπόν πέρασε 482 χρόνια ως Δημοκρατία (509 π.Χ – 27 π.Χ.)!

Κι άλλα 503 χρόνια ως Παγκόσμια Αυτοκρατορία (27 π.Χ. – 476 μ.Χ.)

(Χώρια που το Ανατολικό της τμήμα – αυτό που πολύ αργότερα ονομάστηκε «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» - επιβίωσε άλλα χίλια χρόνια περίπου: ως το 1453!)

Μιλάμε για μια τεράστια ιστορική και πολιτική κληρονομιά δύο χιλιάδων χρόνων περίπου (για την ακρίβεια 1962 ετών!!!) που δεν είναι «ενιαία», πέρασε πάμπολλες «μεταλλάξεις», αλλά διαμόρφωσε πολύ μεγάλο μέρος του Σύγχρονου Πολιτισμού.

Ενώ πολλοί τη θεωρούν «κληρονόμο» και «κιβωτό» του Κλασικής Ελλάδας...

Sweet Jane...

Cowboy Junkies

Τα χειρότερα έπονται…

Μιλούσα σήμερα με έναν 17χρονο, που (περιέργως) είχε πολιτική άποψη (λέμε τώρα), και που περιμένει πως και πως για να ψηφίσει για πρώτη φορά.

Δυστυχώς θα ψηφίσει… Πρώτη Φορά Αριστερά.

Θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί; Για να ζήσει, λέει, αξιοπρεπώς.

Διότι οι «σαμαροβενιζέλοι» (που για μένα ήταν προχθές) είναι για εκείνον αρχαία ιστορία, και το μόνο που ξέρει για την κυβερνητική τους θητεία είναι ότι μας χρεοκόπησαν, μας έδεσαν χεροπόδαρα, μας τύλιξαν με μνημόνια, μας βούτηξαν στην ανεργία, και τελικά μας πούλησαν μπιρ παρά στους τοκογλύφους της Μέρκελ για να απολαμβάνουν αυτοί τα προνόμια της εξουσίας και του πλούτου!

Αυτά άκουσε, αυτά ξέρει, αυτά επαναλαμβάνει…

Η αντίσταση της οικογένειας Τσίπρα…

Δεν δέχομαι το προπατορικό αμάρτημα. Πιστεύω ότι όχι μόνο το μεγάλο όνομα τού πατέρα, αλλά ούτε και οι αμαρτίες του θα πρέπει ν’ ακολουθούν τα παιδιά. Καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα και είναι υπεύθυνος για τις δικές του πράξεις ή παραλείψεις. Καθένας σηκώνει το δικό του σταυρό, ή το δικό του φωτοστέφανο.

Και βέβαια, καθένας μπορεί, και πρέπει, να νοιώθει υπερηφάνεια για τον γεννήτορα του.

Όμως, απ’ αυτό το σημείο, μέχρι τη δημόσια πλαστογράφηση τής ιστορίας, είναι πολύς ο δρόμος. Δεν θά θελα ν’ αναμειχθώ σε μια θλιβερή μικροκομματική αντιπαράθεση πολιτικών αρχηγών ή αρχηγίσκων, αν προτιμάτε. Είμαι πάρα πολύ μακριά από κάτι τέτοια. Όμως, η αίσθηση τής ευθύνης απέναντι στην ιστορία τού τόπου μου και τής οικογένειας μου, δεν μ’ αφήνει να σιωπήσω…

Βασίλης Κανούσης στη Κηφισιά!

Υποψήφιος με τον συνδυασμό +εργαζόμαστε για την πόλη της Καρδιάς μας του υποψηφίου Δημάρχου Κηφισιάς Νίκου Χιωτάκη θα είναι ο γνωστός Κηφισιώτης Δημοσιογράφος, Βασίλης Κανούσης.

Πρόκειται για μια ισχυρή υποψηφιότητα όπου η πολύτιμη εμπειρία και οι γνώσεις του θα βοηθήσουν σημαντικά το έργο του Νίκου Χιωτάκη προκειμένου η πόλη να αναβαθμιστεί, να αναδειχθεί και να διαφυλαχθεί η ιστορική φυσιογνωμία της.
Ο κ. Κανούσης έχει εργαστεί σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης έντυπα και ηλεκτρονικά ενώ την περίοδο 2012 – 2015 ήταν στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων του Μεγάρου Μαξίμου.

Fimotro

Σημ. Ο- Τον Βασίλη Κανούση τον γνωρίζω προσωπικά και είναι διαμάντι.

S.A.

Θα μιλήσει κανείς για τις -απαραίτητες- συγκρούσεις;

* Στην Ελλάδα 3,8 εκατομμύρια «ενεργού πληθυσμού» στον ιδιωτικό τομέα (μισθωτοί γύρω στα 2,9 εκατομμύρια) συντηρούν 2,7 εκατομμύρια συνταξιούχους και γύρω στα 3 εκατομμύρια «μη οικονομικά ενεργό» πληθυσμό (ανήλικους, μακροχρόνια ανέργους κλπ.)

Αυτό είναι το πρόβλημα, που δεν είναι εύκολο ούτε να το θίξει κανείς.

(Όχι να συζητηθεί δημόσια και να λυθεί…)

* Και το χειρότερο: η ροή των νέων εργαζομένων που μπαίνουν στην αγορά εργασίας μειώνεται συνεχώς.

Ενώ η ροη των καινούργιων συνταξιούχων παραμένει αμετάβλητη… 

--Οι νέοι που μπαίνουν στην αγορά εργασίας μειώνονται, πρώτον λόγω δημογραφικής γήρανσης, δεύτερον γιατί και οι νέοι που έχουμε – και μάλιστα οι πιο άξιοι – όταν μπορούν φεύγουν στο εξωτερικό, και τρίτον, διότι τα νέα ζευγάρια είναι όλο και πιο απρόθυμα να κάνουν παιδιά. Πράγμα που «διασφαλίζει» ότι η δημογραφική συρρίκνωση συνεχώς θα επιδεινώνεται και στο μέλλον…

Κι αυτό είναι το δεύτερο πρόβλημα, που επίσης γνωρίζουν όλοι, αλλά δεν τολμά να θίξει κανείς…