Ένα από τα καλά του να «γερνάς» είναι ότι μπορείς πια να
βλέπεις τα πράγματα αλλιώς, πιο σφαιρικά.
Και να τα συγκρίνεις με τα τεκταινόμενα προηγούμενων
ετών, ακόμη και δεκαετιών.
Μια δυνατότητα που δεν έχουν οι νέοι, στερούμενοι
εμπειριών και παραστάσεων.
Να φανταστείτε πως ένας 10χρονος όταν άρχισε η κρίση (σαν
χθες για μένα) σήμερα είναι 20 χρονών ενεργός πολίτης. Τι μέτρο σύγκρισης έχει
όμως;
Πως μπορεί να κρίνει, όταν επί Σαμαρά φερ’ ειπείν ήταν
δεν ήταν 12-13 χρόνων;
Ο Σημίτης γι αυτόν είναι αρχαία ιστορία. Και πάει
λέγοντας…
Εκεί λοιπόν, στα ώριμά σου χρόνια, αντιλαμβάνεσαι πως όλα
έχουν ξανασυμβεί, «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον», δηλαδή, όπως έλεγε ο
Ηράκλειτος.
Και ειδικά στην πολιτική ζωή του τόπου μας, όλα έρχονται
και παρέρχονται, και όλα τα ίδια μένουν....
