Disappear...

Mazzy Star

O Ρέμος των Αλπεων…

Τα τελευταία καλοκαίρια σχολιάσαμε πολύ τις εμφανίσεις του Αντώνη Ρέμου στην Μύκονο, όπου το τσιφτετέλι συναντούσε την πιο ακριβή σαμπάνια και ο δημοφιλής τραγουδιστής, ως πρεσβευτής της νεοελληνικής διασκέδασης, βροντοφώναζε: «Fuck Ibiza, only Mykonos» και «Mykonos fuck all the world! Ok, I love this!». Συμμετείχε και εκείνος, με τον τρόπο του, στη διεθνή διαφήμιση μιας χώρας με κυριότερο αξιοθέατο το… ξεσάλωμα.

Μιας Ελλάδας που καλεί τον επισκέπτη της να διασκεδάσει ακούγοντας φτηνή μουσική (την οποία όμως σε περιπτώσεις όπως του Ρέμου θα ακριβοπληρώσει), να πιει μέχρι τελικής πτώσεως ανακατεύοντας τσίπουρο με ουίσκι και έπειτα να ξεράσει «στο περιγιάλι το κρυφό και άσπρο σαν περιστέρι». Το κύμα θα ξεπλύνει την αηδία και αυτός, πίσω στην πατρίδα, θα διηγείται πόσο έντονα διασκεδάζουν οι Ελληνες…

Το 19χρονο «μοντέλο», και η κρίση που περνάμε…

Αφγανοί έχουν καταλάβει τα γραφεία του Σύριζα στην Μυτιλήνη, μάλιστα έγιναν και μάχες μεταξύ τους με έναν νεκρό, Πακιστανοί συγκρούονται με παοκτσήδες στην Αθήνα, πλημμυροπαθείς κλαίνε στην Μάνδρα, νεοδημοκράτες μαλώνουν με συριζαίους στη βουλή για τα βλήματα του… Καμμένου, οι κατασχέσεις μισθών από την εφορία πάνε σύννεφο, το ίδιο και οι πλειστηριασμοί ακινήτων, και τα μερίσματα ακόμη να φανούν… α,  να μην ξεχάσω και τον ταλαίπωρο «πρόσφυγα πολέμου», που βίασε το 11μηνο(!) μωρό του…

Όλα αυτά, και άλλα πολλά παρόμοια,  είναι η τραγική κατάληξη της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε από το 2009 περίπου, με αποκορύφωμα την εκλογή του Σύριζα … που τον ψηφίσαμε για να μας σώσει.

Όμως η βαλίτσα πάει πολύ πιο μακριά, και πολύ πιο πίσω Και είναι άσχετη με την οικονομική δυσπραγία. Έχει να κάνει με την κρίση αξιών που γιγαντώθηκε τα παλιά καλά χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας… τότε δηλαδή που λεφτά υπήρχαν (έστω δανεικά κι αγύριστα) και μάλιστα με κλειδωμένη ισοτιμία…

Το «ανθρώπινο πρόσωπο» και άλλες αηδίες…

Υποθέτω πως απευθύνομαι σε άτομα και συλλογικότητες που προέρχονται από την φρεναπάτη του «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο». Σε άτομα και συλλογικότητες που έως πρόσφατα, καυχιόνταν πως βρίσκονται στην αναζήτηση ενός τρίτου δρόμου, μεταξύ καπιταλισμού και κομμουνισμού. 

Βέβαια, για να υπάρξουν σε περιβάλλον καπιταλισμού, έδιναν τις σχετικές διαβεβαιώσεις στους αντιπροσώπους του. Για παράδειγμα , δεν πρόκειται να ξεχάσω την δίκη των στελεχών του ΚΚ Εσωτερικού καταμεσής της Χούντας. Τις ανατυπώσεις, στην ίδια περίοδο ενός τουρλουμπουκίου από κάθε τύπου βιβλία επαναστατικής γυμναστικής που αφέθηκαν ελεύθερα για διανομή…

Η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού…

Για την εθνικολαϊκιστική Αριστερά το πράγμα είναι απλό. Η πλημμυρίδα του μεταναστευτικού - προσφυγικού ήταν σαν ευχετήρια κάρτα που της έστειλε ο αιώνας μας. Μετά το ιστορικό πέρας του προλεταριάτου, για το οποίο είχαν διαβάσει στα νιάτα τους στα φυλλάδια των κομμουνιστικών ΤΕΙ, δεν είχαν ξαναδεί τέτοιο συνωστισμό κατατρεγμένων.

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες από τις μουσουλμανικές χώρες λειτούργησαν ως υποκατάστατο του προλεταριάτου, ιστορικά νεκρού πλέον με τον τρόπο που το περιγράφουν οι κλασικοί τους. Το είπε και ο Εντγκάρ Μορέν, ένας συγγραφέας τον οποίον εκτιμώ κατά τα άλλα: «Οι μουσουλμάνοι είναι οι νέοι κολασμένοι της γης»…

Αλλού είναι το πρόβλημα με τα πούρα του πρωθυπουργού…

Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Τσίπρας καπνίζει πούρα. Εάν υποθέσουμε ότι στα δυο humidor πίσω από το γραφείο του φυλάσσονται εκλεκτά πούρα Αβάνας, τότε τι ωραιότερο από το να απολαμβάνεις ένα χειροποίητο προϊόν με ταυτότητα, να το κρατάς ευλαβικά στο χέρι σου προτού το ανάψεις, να το περιεργάζεσαι και να σκέφτεσαι ότι φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια στη μακρινή Κούβα και μέσα στο humidor τα φύλλα του καπνού διατηρούν ακόμα λίγη από την υγρασία της Καραϊβικής;

Να στοχάζεσαι πάνω στη διαδρομή του πούρου, να πλάθεις εικόνες με τα μακριά δάκτυλα των θηλυκών torcedoras που τρέχουν πάνω από τις “φλέβες” στα στιλπνά ταμπακόφυλλα, να ρεμβάζεις πάνω στις μικρές χαρές της ζωής που ποτέ δεν πρέπει να σταματούν να υπάρχουν, στην τύχη που σε έφερε σε ένα τόσο σημαντικό πόστο μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου και στις δικές σου ευθύνες απέναντι στους πολίτες που σε τίμησαν με την ψήφο τους και απέναντι στην ιστορία…