Ο βασιλιάς αποδείχθηκε γυμνός…

Θυμάμαι τις εποχές της ευμάρειας, τότε που ο Σύριζα μας «κοιτούσε στα μάτια» μπας και ξεπεράσει το 3% και μπει στη βουλή, που όλη η Ελλάδα ενθουσιάστηκε με το νέο πουλέν της αριστεράς, τον νεαρό και ολόφρεσκο Αλέξη, που τον σιγοντάριζε ο Αλαβάνος, και που είχε βάλει πλώρη για δήμαρχος των Αθηναίων.

Δήμαρχος τελικά δεν κατάφερε να εκλεγεί, αλλά κατάφερε να γίνει διάσημος, να μιλάνε όλοι για αυτόν, και λίγο αργότερα να γίνει και αρχηγός του Σύριζα, πετώντας μετά από λίγο καιρό τον μέντορά του στο καλάθι των αχρήστων…

Ο αγράμματος Τσίπρας…

Κάποτε η Αριστερά εκτιμούσε τη μόρφωση. Ακόμη και στους μύθους της το διακρίνεις αυτό, όπως, να, εκείνο το κλασικό της μυθολογίας για τον Νίκο Ζαχαριάδη, που έλεγαν ότι διάβασε το «Κεφάλαιο» του Μαρξ ένα βράδυ κάτω από μια γέφυρα. Ενα έργο που εκδίδεται σε τρεις τόμους από 800 ώς 1.000 σελίδες έκαστος.

 

Η μόρφωση τότε ήταν χειραφέτηση, ήταν μια πράξη κατά κάποιον τρόπο επαναστατική, αφού άνοιγε τα μάτια σε κόσμους κι ιδέες που το κράτος και τα εθνικά αφηγήματα τις θεωρούσαν βέβηλες κι απαγορευμένες. Και, φυσικά, για όσους έμπαιναν ενεργά στην πολιτική στράτευση η μόρφωση ήταν και το κλειδί της ανόδου στα ανώτερα στελεχικά στρώματα…