Δεν μ’ αρέσουν οι χυδαίες λέξεις – όπως αυτή που διάλεξα
για τίτλο…
Δεν είμαι «σεμνότυφος», αλλά η χυδαιότητα μ’
αηδιάζει. Και δεν μ’ αρέσει να ασχολούμαι με τις «ιδιαιτερότητες» των
άλλων.
Αναφορές σε τέτοιες προσωπικές «ιδιαιτερότητες»
- πραγματικές η εικαζόμενες - δεν έχουν θέσει στο δημόσιο λόγο. Τελεία και
παύλα.-
Εκτιμούσα πάντα το μουσικό έργο του Σταμάτη
Κραουνάκη. Με τον ίδιο δεν είχα ασχοληθεί ποτέ. Το ότι διάλεξε να παινέψει δημόσια τον
ανεκδιήγητο Παύλο Πολάκη, αυτή τη μοναδική ενσάρκωση χυδαίου πρωτογονισμού και φασίζουσας
ηλιθιότητας, ήταν μια «επιλογή» του με την οποία δεν θα καταδεχόμουν να ασχοληθώ ποτέ…
Τι να σχολιάσει κανείς; Και γιατί να ασχοληθεί;
Έτσι κι αλλιώς μόνος του ρεζιλεύτηκε – ο Κραουνάκης!
Σχόλια δεν χρειάζονται, το είδαν όλοι, το
κατάλαβαν όλοι, το καταδίκασαν οι πάντες…
