My Tears Are Becoming a Sea...

M83

Περί ηλιθίων…

Το πολύ σοβαρό πρόβλημα της ηλιθιότητας είναι ένα θέμα για το οποίο δύσκολα μπορεί να γράψει ή να μιλήσει κανείς. Είναι δύσκολο ακόμα και να αναφερθείς σ’ αυτό με τρόπο αντικειμενικό και αποστασιοποιημένο αφού, όποτε αναφέρεσαι στην ηλιθιότητα και τους ηλίθιους, αυτόματα υπονοοείς ότι εσύ δεν είσαι ένας από αυτούς. Πράγμα που μπορεί να μην ισχύει.

Κι αν δεν ισχύει -αν, δηλαδή, είσαι ηλίθιος- δεν το καταλαβαίνεις. Από αυτή την άποψη η ηλιθιότητα είναι κάτι σαν την κακοσμία στόματος, ή το κακό γούστο. Παρόμοια φαινόμενα και τα τρία, αν και όχι εξίσου επιζήμια…

«Από αριστερή οικογένεια»…

Ο γραμματέας-νεολαίος του ΣΥΡΙΖΑ διόρισε όλο το σόι του, με τη δικαιολογία ότι κατάγεται από αριστερή οικογένεια και ο παππούς του ήταν, λέει, αντάρτης και μάλιστα δικαστής, από εκείνους των λαϊκών δικαστηρίων που συχνά εκτελούσαν κόσμο χωρίς καμία ουσιώδη νομική διαδικασία. Άρα εγώ, που ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής, η μάνα μου βασιλόφρων και ο παππούς μου βενιζελικός-κεντρώος, δικαιούμουν να διοριστώ σε οποιαδήποτε κυβέρνηση είχε βγει στο παρελθόν, αφού από άποψη συγγενική-παρελθόντος είχα καλυμμένη όλη την γκάμα.

Πώς και δεν το εκμεταλλεύτηκα, πώς δεν σκέφτηκα, όπως ο Συριζαίος, ότι υπάρχει ανάστροφη οικογενειακή ευθύνη, άρα, αν ένας μπατζανάκης μου της μιας ή της άλλης πλευράς έσφαζε αντίπαλους Έλληνες στον εμφύλιο, όχι μόνο δεν έπρεπε να τιμωρηθεί, αλλά το σόι του ολάκερο να έχει εξασφαλισμένες θέσεις στο δημόσιο για τις επόμενες πέντε γενιές;

Ο Χίτλερ πέρα από τη δαιμονοποίηση…

«Ονειρεύομαι ή είμαι ζωντανός — αυτό διερωτώμαι τώρα! Κάθομαι στο γραφείο της Καγκελαρίας στη Wilhelmsplatz. Πολυάριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι πλησιάζουν αθόρυβα περπατώντας πάνω στο μαλακό χαλί, ώστε να προσκομίσουν έγγραφα για την “Καγκελαρία του Ράιχ”, η οποία τώρα προεδρεύει του Υπουργικού Συμβουλίου και ετοιμάζει τα πρώτα κυβερνητικά μέτρα. Έξω, ο λαός περιμένει υπομονετικά, όλοι μαζί περιμένουν “Αυτόν” να τους οδηγήσει μακριά — αρχίζουν να τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο και φωνάζουν, “Ζήτω ο Φύρερ!” και “Ζήτω ο Καγκελάριος του Ράιχ!” […] Η βραδινή παρέλαση βάδισε ενώπιον του ευτυχούς ηλικιωμένου [του Προέδρου Χίντενμπουργκ] ο οποίος άντεξε μέχρι να περάσει και ο τελευταίος SA στρατιώτης, γύρω στα μεσάνυχτα.

Έπειτα ακολούθησε ο ενθουσιασμός για τον Φύρερ, για τον Πρόεδρο του Ράιχ. Στιγμές κατά τις οποίες άντρες και γυναίκες παραμερίζουν το παρελθόν, κρατούν αγκαλιά τα παιδιά τους αντικρίζοντας τον Φύρερ, νεαρά κορίτσια και αγόρια με πρόσωπα να ακτινοβολούν αναγνωρίζοντας “Αυτόν” στο παράθυρο της Καγκελαρίας του Ράιχ! Ο Αρχηγός συμπεριφέρεται με απερίγραπτη αυτοπεποίθηση. Και με συνέπεια! Πάντα λίγα λεπτά νωρίτερα από τον προκαθορισμένο χρόνο! Πρέπει να το πάρω απόφαση να αγοράσω ένα ρολόι. Μια νέα εποχή έχει ανατείλει!»…

Αναμνήσεις από το μέλλον…

Ο ρεπόρτερ Κατάλευκος είχε ξαπλώσει πίσω στην πολυθρόνα του γραφείου του, είχε πάρει το νοσταλγικό του ύφος και έχοντας στήσει απέναντί του τον βοηθό του, τον Τζώνη, διηγούνταν μια ιστορία του εικοστού αιώνα, δύο δεκαετίες πριν καν γεννηθεί ο νεαρός:

«Που λες, μικρέ μου, τότε ένα ταξίδι στο εξωτερικό ήταν άπιαστο όνειρο για τον πολύ κόσμο. Μόνο αν ήσουν πλούσιος ή επιχειρηματίας πήγαινες στην Ευρώπη. Καλά για Αμερική ή άλλα μέρη ούτε να το σκεφτεί κανείς. Οταν έπαιρνε κανείς τριάντα χιλιάδες δραχμές μισθό και το εισιτήριο έκανε σαράντα, ποιος μπορούσε να ταξιδέψει; Με το τρένο πήγαιναν οι πιο πολλοί. Μέρες ολόκληρες το ταξίδι.

«Είχαμε κάτι μεγάλα μπλε διαβατήρια που έγραφαν Ελληνική Δημοκρατία, που για να τα βγάλεις έκανες έναν μήνα και παραπάνω. Τα έβλεπαν οι ξένοι στα τελωνεία των λιμανιών, των σιδηροδρομικών σταθμών και των αεροδρομίων και κατευθείαν μάς θεωρούσαν ύποπτους. Κάτι σαν Αραβες ή Τούρκους, που θέλανε να χωθούνε στη χώρα τους και να μείνουν ως παράνομοι μετανάστες για να δουλέψουν…

Σπάνε πλάκα με τον Τσίπρα…

Από πουθενά δεν προκύπτει και δεν θα προκύψει ευρωπαϊκή απόφαση εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη Σένγκεν ή το ευρώ. Απλώς οι δανειστές σπάνε πλάκα με τον Τσίπρα. Τον θεωρούν "βολικό καταφερτζή" με μανία για εξουσία. Και προκειμένου να του δώσουν 3-4 δισ. από τη δόση τον χορεύουν με τα δικά τους νταούλια. Τίποτε άλλο δεν συμβαίνει. 

Τα Σκόπια θα πληρώσουν τελικά τα σπασμένα για να μην διαλυθεί η ζώνη Σένγκεν. Και εμείς θα πληρώσουμε τις ανοησίες της κυρίας Τασίας και της ανικανότητας του ΣΥΡΙΖΑ με εγκλωβισμό μόνο λαθρομεταναστών (εκατοντάδων χιλιάδων) που δεν θα ξέρουμε τι να τους κάνουμε…

The Mercy Seat...

Nick Cave

Επιστολή, προς κενολόγους, αερολόγους, μπουρδολόγους και λοιπούς…

 Στο προσκήνιο, από τη μια, οι αγρότες και από την άλλη, οι πρόσφυγες.

Ο τρόπος που το σενάριο  εξελίσσεται, με πείθει, ολοένα και περισσότερο,  πως όλα, τα πάντα, ότι σκατά και να μας έρθουν, στο μυαλό, ανάκατα σε ένα καζάνι βρίσκονται… Λησμονώντας, φυσικά, ότι πίσω και  από τα δυο ζητήματα, υπάρχουν και άνθρωποι…

Οι αμετροεπείς ηλίθιοι, προφανές είναι, ότι θα την πατούσανε.

Γιατί ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο……

Γιατί ο ψεύτης βοσκός τρεις και η αγιά τριάδα..

Και πάει λέγοντας. Ήταν δεδομένο…

Βρυκόλακες πριν την Αυγή…

Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει ένας ιδιότυπος διχασμός στην Ελληνική κοινωνία, ο οποίος πλέον τείνει να εξελιχτεί σε ανοικτή εχθρότητα. Η ουσία είναι ότι στο μέλλον ενδέχεται να χτιστούν καριέρες και διδακτορικά σχετικά με τον διχασμό της κοινωνίας και τη λυσσώδη αντίδραση σε ορισμένα σύμβολα του υπόλοιπου ελεύθερου κόσμου, τα οποία υπάρχουν σε ΟΛΕΣ τις χώρες του πλανήτη και ότι εκεί που ΔΕΝ υπάρχουν ή δεν υπάρχουν σε ικανούς αριθμούς, είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

Οι οργίλες και σε πολλές φορές ακατάληπτες απαντήσεις μέσα από συνεχή… κρωξίματα μας δίνουν την εικόνα μιας κοινωνίας που αν μη τι άλλο δεν ξέρει τι θέλει, δεν ξέρει που ανήκει, και απορεί κάθε εχέφρων άνθρωπος με τα τόσα σύνδρομα μετεφηβικής παλινδρόμησης που συνοδεύουν τις κατά τα άλλα υπαρκτές τραγωδίες που βλέπουμε γύρω μας. Οι οποίες όμως συνεχίζονται, επαναλαμβάνονται και βαθύνονται ένεκα της αλλοπρόσαλλης αντιμετώπισης της πραγματικότητας….

Μπλόκα, γιούργια και κοπάνα: ο Άκης μέσα της…

Προχτές ένας συνδικαλιστής αγροτοπατέρας δήλωσε το σύνηθες νόστιμο, που πίσω του κρύβει όλο τον ξύλινο Τσοχατζοπουλισμό μέσα μας: «Αποφασίσαμε την περαιτέρω κλιμάκωση των αγωνιστικών μας κινητοποιήσεων, με νέες μορφές πάλης». Κρατήστε το ως κλασική συμπτωματολογία της άρρωστης κοινωνίας μας.

Η Μεταπολίτευση ΚΑΙ ως ευκαιρία ανωμαλίας

Σαράντα χρόνια Μεταπολίτευσης, μας χάρισαν μεγάλες επιτυχίες και μεγάλα ατυχήματα. Ενόσω ο Καραμανλής και ο Σημίτης πάσχιζαν να παραχώσουν την Ελλάδα στα μεγάλα διεθνή σαλόνια (ΕΟΚ και ΟΝΕ), ώστε να βρει μια καλύτερη τύχη, από το πλάι και άλλα πλάνα ήταν σε εξέλιξη...