15.10.12

"Ζούμε γιατί ζεις"

Αυτό φωνάζανε πριν μερικά χρόνια 500 περίπου παλιοί ασθενείς του καρδιοχειρουργού Σπύρου στην πλατεία Αριστοτέλους, υποστηρίζοντάς τον σε μια δικαστική του περιπέτεια.



Έφυγε από τη ζωή ένας από τους επιφανέστερους Έλληνες επιστήμονες, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη χιλιάδων ψυχών που έζησαν και ζουν χάρη σε αυτόν. Ο Παναγιώτης Σπύρου άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας, για τα οποία ήταν έγκλειστος σε ιδιωτική κλινική εδώ και δύο χρόνια.

Γεννήθηκε στο Ανταρτικό της Φλώρινας και οι σπουδές του τον έφεραν στην Αθήνα και την Αμερική, απ' όπου επέστρεψε με το ιστιοφόρο "Σοφία" (προς τιμήν της νεογέννητης τότε κόρης του) τη δεκαετία του '80, διασχίζοντας τον Ατλαντικό. Εδώ, στην πατρίδα του, άνοιξε το δρόμο για τις μεταμοσχεύσεις καρδιάς, ιδρύοντας στο νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου την πρώτη αντίστοιχη κλινική. Πρώτη εγχείρηση ανοικτής καρδιάς, πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς, πρώτη τοποθέτηση μηχανικής καρδιάς και 10.000 εγχειρήσεις μετά, η επιβράβευση της επιστημονικής του δεινότητας ήρθε το 1997 με την εκλογή του ως καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Συνδέθηκε πολιτικά με το ΠΑΣΟΚ, και μετά με το ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα, ενώ υπήρξε και δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης με την παράταξη Παπαγεωργόπουλου. Μεγάλη του και η αγάπη για τα αθλητικά δρώμενα, και ειδικά για τον μπασκετικό Άρη, του οποίου τέλεσε πρόεδρος.

Γνωστός γλεντζές και κιμπάρης, άνθρωπος που ζούσε τη ζωή του, πάντα καλοσυνάτος και προσχαρής. Όμως, το τέλειο σερί του έμελλε να σταματήσει το 2006, οπότε και η αγαπημένη κόρη του Σοφία, βασανισμένη από ψυχολογικά προβλήματα, έδωσε τέλος στη ζωή της σε νεαρή ηλικία. Αυτό ήταν που συνέτριψε το μεγάλο γιατρό και τελικά οδήγησε και στην επιδείνωση της υγείας του.

Η κηδεία του θα τελεστεί από τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης την Τετάρτη.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου