Τα βαμπίρ της Σερβίας.

Υπάρχουν βαμπίρ στη Σερβία;

Ναι λένε οι κάτοικοι της απομονωμένης ορεινής πολίχνης Zarozje, που βρίσκεται σε μια ονειρεμένη τοποθεσία, γεμάτη από πυκνά παρθένα δάση.

Όπως λένε, ξύπνησε ένα παλιό βαμπίρ της περιοχής, που τώρα σπέρνει τον τρόμο στους κατοίκους, αλλά και που έχει την προοπτική να την αναπτύξει τουριστικά…

Μάλιστα το τοπικό δημοτικό συμβούλιο συμβουλεύει τους κατοίκους να κουβαλάνε μαζί τους σκόρδα, και να τοποθετήσουν ξύλινους σταυρούς στα σπίτια τους, ώστε να εμποδίσουν την έλευση του δράκουλα.

Βέβαια, το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για μια πονηρή στρατηγική μάρκετινγκ, με σκοπό να φέρει τουρίστες σ` αυτή την υποβαθμισμένη οικονομικά περιοχή, κοντά στα σύνορα με τη Βοσνία.

Πολλοί από τους κατοίκους αναγνωρίζουν πως ο μύθος του διάσημου Σέρβου βαμπίρ Sava Savanovic είναι απλά ένας … μύθος.

Παρ’ όλα αυτά, όπως λένε, «καλύτερα να πάρουμε τα μέτρα μας πριν το μετανιώσουμε».

Όπως αναφέρει η 55χρονη νοικοκυρά Milka Prokic, «πρόκειται για έναν θρύλο, όμως παλιότερα συνέβαιναν πολύ περίεργα πράγματα… κληρονομήσαμε αυτόν τον θρύλο από τους παππούδες  μας, και τώρα τον διατηρούμε για τις νεότερες γενιές», λέει, κρατώντας μια σκελίδα από σκόρδα στο ένα χέρι, και έναν μυτερό ξύλινο πάσσαλο στο άλλο!

Τέτοιοι θρύλοι έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στα Βαλκάνια εδώ και αιώνες.

Πιο γνωστός απ’ όλους είναι αυτός του Δράκουλα της ρουμανικής Τρανσυλβανίας. Μάλιστα, στα χρόνια του 18^ου αιώνα, είχε κυριαρχήσει ο πανικός και η μαζική υστερία, ακόμη και οι εκτελέσεις διάφορων αθώων, που θεωρήθηκαν βαμπίρ.

Ο Sava Savanovic περιγράφεται ως ο πρώτος Σέρβος βαμπίρ, που υποτίθεται έπινε το αίμα όλων όσων περνούσαν από ένα συγκεκριμένο δάσος της περιοχής.

Πρόσφατα κατέρρευσε ένας παλιός ξύλινος μύλος, και αυτό οδήγησε τους κατοίκους στο να πιστεύουν ότι απελευθερώθηκε το πνεύμα του βαμπίρ, που είχε βρει εκεί στέγη όλα αυτά τα χρόνια.

Κάποιοι ντόπιοι λένε πως ακούν βήματα στο δάσος, και περίεργους ήχους από τα βουνά, στα οποία είχε (υποτίθεται) δολοφονηθεί ο δράκουλας με έναν ξύλινο πάσσαλο που έχωσαν στην καρδιά του οι πρόγονοί τους. Το πνεύμα του, λένε, επιβίωσε, και μεταμορφώθηκε σε πεταλούδα!

Όπως λένε οι τρομαγμένοι χωρικοί, «δεν πρέπει να τον τρομάξουμε, ούτε να τον κοροϊδέψουμε αν τον δούμε, απλά να παραμείνουμε ήρεμοι και ακίνητοι…».

Σύμφωνα με τον δημοτικό σύμβουλο Miodrag Vujetic, μπορεί οι ξένοι να γελάνε μαζί τους, αλλά «μόνο πρόσφατα πέθαναν πέντε χωρικοί, μέσα σε μικρό διάστημα, και μάλιστα ο ένας βρέθηκε κρεμασμένος… αυτό δεν είναι σύμπτωση».

Πάντως, αλήθεια ή όχι, οι ντόπιοι εκμεταλλεύονται τον θόρυβο για τουριστικούς λόγους.

Όπως λένε, αφού οι Ρουμάνοι κερδίζουν από τον δικό τους Δράκουλα, γιατί να μην κάνουμε και εμείς το ίδιο;

Από την πλευρά του, ο Richard Sugg, που είναι ειδικός στους θρύλους των βαμπίρ, και  καθηγητής στο University of Durham, λέει πως οι φόβοι των κατοίκων μπορεί να είναι αληθινοί, αφού το στρες προκαλεί εφιάλτες, που με τη σειρά τους φέρνουν φοβίες.

«Για τους τουρίστες είναι μια διασκέδαση, αλλά για τους ντόπιους είναι κάτι το τρομακτικό», λέει.

S.A. (Associated Press)