Σαμαράς: Now you see me, Now you don’t…

Πριν λίγες μέρες, ένας καλός φίλος, στέλεχος του Πασόκ, μου είπε: «Μην τον υποτιμάτε τον Σαμαρά. Είναι killer».
Δεν πέρασε καιρός και το βλέπουμε στην πράξη.
Ο Αντώνης Σαμαράς αποδεικνύεται ‘Πολύ σκληρός για να πεθάνει’ (τόσο εύκολα).

Απέναντί του έχει τους γνωστούς – άγνωστους μηχανισμούς υπονόμευσης, τα ‘κρυφά’ συμφέροντα με τους πολυεκατομμυριούχους ολιγάρχες που θέλουν την Ελλάδα σε επίπεδο τετρακοσμικής χώρας -χωρίς ανάπτυξη, χωρίς εκσυγχρονισμό, με παθητικό δημόσιο ανθρώπινο δυναμικό, χωρίς επιχειρηματικότητα, ‘φοβισμένη’ από θεωρίες διεθνούς συνομωσίας, με υδροκέφαλο κράτος.
Ένα ‘νεκροζώντανο ιδιάζων μόρφωμα’ όπου τα σύνορα είναι ανοιχτά για να έρχονται οι εξαθλιωμένοι μετανάστες από τριτοκοσμικές χώρες, η ανεργία να αγγίζει το 100% μαζί με την εγκληματικότητα, τους ανθρώπους να γίνονται απλά ‘τροφή’ για να πλουτίζουν οι ολιγάρχες επειδή δεν θέλουν να τους αγγίξει κανείς την… τσέπη τους.
Δηλαδή, θέλουν όλους εμάς, τους κοινούς θνητούς που ψάχνουν μια θέση στον ήλιο, να γίνουμε αναλώσιμα προϊόντα στο δικό τους ράφι.

Αυτά τα συμφέροντα ΔΕΝ θέλουν τον Αντώνη Σαμαρά.
Αυτά τα συμφέροντα ΗΘΕΛΑΝ τον Γιώργο Παπανδρέου που μας πρόδωσε και μας ξεπούλησε (κι ένας Θεός ξέρει τι άλλο έχει κάνει).
Με αυτά τα συμφέροντα δεν είναι αντιμέτωπος ούτε ο Σαμαράς, ούτε η κυβέρνηση, ούτε η πολιτική της χώρας.
Εμείς είμαστε αντιμέτωποι.
Και είναι η ώρα να το καταλάβουμε καλά αυτό γιατί οι ολιγάρχες και τα βρωμερά συμφέροντα της τσέπης τους, έχουν βάλει στόχο να μας καταστρέψουν εντελώς τις ζωές μας και να μας κατεβάσουν στο επίπεδο της εξαθλίωσης όπου θα παρακαλάμε για να πάρουμε μια ανάσα και θα μας πουλάνε φτηνά στους δουλέμπορους.

Κι ερχόμαστε στην εμπλοκή.
‘Οι μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν’ είπε ο Σαμαράς.
Πώς θα προχωρήσουν;

Έχοντας απέναντί του τους ολιγάρχες στην Ελλάδα και τα άλλα συμφέροντα από την Ευρώπη που κατευθύνονται επίσης από την κατάσταση στις διεθνείς αγορές, του έβαζαν συνέχεια ‘τρικλοποδιές’ -αρχής γενομένης από τις αποκρατικοποιήσεις.

Μια τα συνδικάτα και μια οι συνδικαλιστές που καίγονται για να μην ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία, καταντήσαμε να είμαστε ένα κρατικοδίαιτο ζόμπι όπου όλοι τρέφονται από τη σάρκα και το αίμα του έρμου του ‘κράτους’ εις βάρος της ανάπτυξης με υγιείς όρους.
Η υπόθεση της ΕΡΤ, μάλλον ήταν ένα χαρτί που έψαχνε ο Σαμαράς πολύ καιρό για να βγάλει από το μανίκι του.
Υπό το βάρος των πιέσεων και των εκβιασμών, έριξε ‘μαύρο’ με -ομολογουμένως- άκομψο τρόπο αλλά δυστυχώς απολύτως απαραίτητο για το πρώτο ‘σοκ’.
Το σοκ που χρειάστηκε αυτή η κοινωνία για να καταλάβει ότι αρκετά θρέψαμε με τις σάρκες και το αίμα μας τον δημόσιο τομέα, ότι είναι η ώρα για μεταρρυθμίσεις και εξορθολογισμό σε όλα.
Ως έμπειρος πολιτικός, ήξερε ότι το ‘μαύρο’ στην ΕΡΤ θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στην κοινωνία και στην κυβερνητική συνοχή. Με αυτό το πρόσχημα, άρχισε και η πολιτική κρίση.
Ο πρωθυπουργός είχε ένα στόχο: να προκαλέσει και την διεθνή κοινή γνώμη σχετικά με το greek success story και να αποβάλει τα βαρίδια στο κυβερνητικό σχήμα που ήταν κατ’ αρχήν ο Φώτης Κουβέλης με τα στελέχη του (ουκ ολίγος ο αριθμός…) που προκαλούσαν προβλήματα στην συνεννόηση.
Παράλληλα, έφερε και τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε δύσκολη θέση ώστε να τον πιέσει να ξεκαθαρίσει τις θέσεις του σε μια συγκυβέρνηση όπου ούτως ή άλλως δεν είναι από θέση ισχύος.
Ανεξάρτητα αν συμφωνούμε ή όχι με τις πρακτικές του, ο Σαμαράς αναδείχθηκε ο ισχυρός άνδρας που τόλμησε και μας σοκάρισε…
Πρόσφατα ο καθηγητής κ. Βαρουφάκης είπε επιτέλους και κάτι σωστό: ότι ο πρωθυπουργός «δημιούργησε» την κυβερνητική κρίση.

Αυτή ήταν η επιδίωξη του Αντώνη Σαμαρά ώστε να ενισχυθεί «πριν τις γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο».
Φυσικά, εκλογές δεν γίνονται τώρα. Μεσούσης της τουριστικής περιόδου και ενώ κλείνονται συμφωνίες με διεθνείς επενδυτές, ο Σαμαράς δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει.
Από την άλλη, η αντιπολίτευση με τον απολύτως προβλέψιμο Αλέξη Τρίπρα και με πρόσχημα την απόλυση των εργαζομένων, κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ως αντιδημοκράτη και «ανένδοτο» από το Σύνταγμα όπου οι χειρονομίες του, η φωνή του και ο λόγος του θύμιζαν περισσότερο τον Ανδρέα Παπανδρέου παρά τον εαυτό του ενώ στην ουσία προσέβλεπε σε κομματική ανασύνταξη και απεμπλοκή από την άρνηση των συνιστωσών του να ενοποιηθούν σε ένα κόμμα.

Κι ερχόμαστε στην ‘επόμενη μέρα’.
Με το σοκ ο Σαμαράς απέδειξε ότι κάνει ‘πολιτική’.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, κανείς δεν προχώρησε σε παραγωγή πολιτικής, διότι απλά οι κυβερνήσεις άγονταν και σύρονταν πίσω από στημένα σκάνδαλα, λαϊκισμούς, ασυγκράτητες προσλήψεις στο δημόσιο και ολική δουλοπρέπεια στους ολιγάρχες -την επονομαζόμενη και ‘ελίτ’.
Το γιατί ο Κουβέλης άλλαξε στάση κι αποχώρησε θα αποδειχθεί εν ευθέτω χρόνω.
Ο Βενιζέλος, προερχόμενος από ένα κόμμα που ξέρει καλά τα παιχνίδια της εξουσίας και γνωρίζοντας ότι τα οφέλη θα είναι μηδαμινά εν σχέσει με τα κέρδη, κράτησε πιο ισορροπημένη στάση γιατί προσβλέπει στον εξωραϊσμό του από τις (όντως μεγάλες) ευθύνες για την σημερινή κατάσταση της χώρας.
Γιατί λοιπόν, για να σωθούν εκλογικά, διακινδύνευσαν την σταθερότητα της χώρας;
Η απάντηση, όσο γενική και αν είναι, είναι προφανής: Μα γιατί εκπροσωπούν μεγάλο τμήμα των διαπλεκόμενων συμφερόντων που και μεταρρυθμίσεις δεν θέλουν και να διατηρήσουν τα κρατικοδίαιτα προνόμια που απολαμβάνουν μέχρι τώρα.
Ο κ. Βενιζέλος υπήρξε «χαλίφης στην θέση του χαλίφη» τα προηγούμενα τρία χρόνια και εν τούτοις πέραν των μαφιόζικων μέτρων με τα χαράτσια και την αύξηση όλων των έμμεσων και άμεσων φόρων –βέβαιη συνταγή για οικονομική καταστροφή σε μία χώρα με αυξανόμενο και μη εξυπηρετήσιμο χρέος- ως ΠΑΣΟΚ δεν έκαναν απολύτως τίποτα δομικό για την εξυγίανση του υδροκέφαλου κράτους.
1) Δε έγινε ουδεμία αξιομνημόνευτη μεταρρύθμιση στα τρία προηγούμενα χρόνια και μόλις ο Α. Σαμαράς ξεκίνησε την προσπάθεια, «σπάζοντας αυγά» κατά την πεζή έκφραση, αμέσως ξεκίνησαν τα όργανα για την ματαίωσή της. Μετά από τρία χρόνια μνημονίου η διαπλοκή οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που ουσιαστικά κυβερνά μετά την μεταπολίτευση κυριολεκτικά κινητοποιήθηκε για να τον σταματήσει.
2) Οι στόχοι των ιδωτικοποιήσεων, όπως της ΔΕΠΑ, παραμένουν όμηροι των συγκρούσεων εγχώριων και διεθνών συμφερόντων. Είναι αμφίβολο αν οι στόχοι του 2013 θα ευοδωθούν.
3) Ο συνδυασμός δε της «σφαγής» μισθωτών /συνταξιούχων και της παντελούς απουσίας βελτίωσης του υδροκεφαλικού κράτους, ενέτειναν τόσο πολύ τις υφεσιακές πιέσεις που ακόμα και αύριο να άνοιγαν κρουνοί επενδύσεων, τα αποτελέσματά τους θα ήταν πενιχρά έως ανύπαρκτα διότι μεσολαβεί πολύς καιρός για να φανούν τα ευεργετικά αποτελέσματα στην οικονομία και στην κοινωνία.
4) Δημιουργείται κακό προηγούμενο με τις διεθνείς αγορές –επομένως και τους δυνητικούς επενδυτές- να βλέπουν πως η σύγκρουση συμφερόντων που δεν θέλουν μεταβολή του στάτους κβο να υποβόσκει, θα διστάσουν να έρθουν σε μια χώρα όπου ο κρατικός μηχανισμός χωλαίνει και το περιβάλλον είναι εχθρικό από τα διαπλεκόμενα.
Ο Α. Σαμαράς έκανε την αρχή. Θα έχει μεγαλύτερες Λερναίες Ύδρες να αποκεφαλίσει, αυτές της αντιφατικής νομοθεσίας, της παράλυτης Δικαιοσύνης, της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς σε ΟΛΑ τα επίπεδα, της δυσβάστακτης πλέον φορολογίας, και το κυριώτερο, των αλληλοσυγκρουόμενων οικονομικών συμφερόντων που διαφεντεύουν το κράτος.

Edward R. Murrow
Rhodes Times