Σε μερικούς μήνες
έχουμε μια τυπικά ασήμαντη, ουσιαστικά όμως άκρως σημαντική εκλογική μάχη.
Αναφέρομαι στις δημοτικές εκλογές, αυτές δηλαδή που
βγάζουν δήμαρχο, ο οποίος είναι αρμόδιος για κάποια πάρκα, μερικές πλατείες,
για τα σκουπίδια, και δατς ολ.
Πρόκειται όμως για μια θέση με ιδιαίτερη επικοινωνιακή
και συμβολική (πολιτικά) αξία, για την οποία σφάζονται τα κόμματα, ειδικά στις
μεγάλες πόλεις.
Για αυτό έχουμε δει κατά καιρούς μεγαλο-υπουργούς να
παραιτούνται για να γίνουν δήμαρχοι!!!
Στη δε Θεσσαλονίκη, παρά τα μεγάλα ονόματα, η Νέα
Δημοκρατία έχει ένα άσχημο παρελθόν.
Οι διατελέσαντες δημοτικοί της άρχοντες, κλασικά
κομματικά προϊόντα, είτε βρίσκονται στη φυλακή, είτε αποτελούν απλά μια κακή
ανάμνηση.
Και από ότι ακούω, κάτι ανάλογο προβλέπεται και για τις
επερχόμενες εκλογές, αφού όλα τα ονόματα υποψηφίων που ακούγονται είναι «πάρε
τον ένα και χτύπα τον άλλο».
Δεν θέλω να τα αναφέρω, αλλά ως Θεσσαλονικιός, και ως
άνθρωπος που παρακολουθεί την πολιτική επικαιρότητα επί δεκαετίες, αυτό που
ξέρω είναι πως αν προκριθεί και πάλι ένα τέτοιο όνομα από πλευράς Νέας
Δημοκρατίας, ο Μπουτάρης θα κερδίσει με μεγάλη ευκολία τις εκλογές.
Διότι άσχετα με τα διάφορα στραβά του, παράγει δημαρχιακό
έργο, και αυτό του το αναγνωρίζουν απαξάπαντες.
Το ΠΑΣΟΚ έχει πεθάνει, και αυτά που λένε κάποιοι περί
υποψηφιότητας Χάρη Καστανίδη, απλά προκαλούν θυμηδία.
Από κει και πέρα, η Χρυσή Αυγή, που θα είχε κάποιες
ελπίδες αν έβαζε υποψήφιο τον Αντώνη Γρέγο, όπως ακούγονταν, θα μπορούσε να
κάνει κάτι κερδίζοντας τις ψήφους των άπειρων αγανακτισμένων και
διαμαρτυρομένων, αλλά ευτυχώς… μας τελείωσε.
Οπότε, με ποιον ή με ποια θα μπορέσει η Νέα Δημοκρατία να
αντιπαρατεθεί στον μπον βιβέρ και γραφικό Μπουτάρη;
Με τον Αθανάσαρο; Εδώ γελάνε…
Με τον Γκιουλέκα; Αφήστε τον εκεί που είναι, καλά τα
πάει.
Με την… Καϊλή; Ακούστηκε κι αυτό!
Με την Αράπογλου; Τα χάπια μου….
Με ποιον;
Ιδού λοιπόν μια μεγάλη ευκαιρία για τον Σαμαρά να
αποδείξει στη πράξη όλα όσα πιστεύει περί μιας νέας Ελλάδας, και γιατί όχι μιας
νέας «Νέας Δημοκρατίας».
Αφήνοντας πίσω τα γνωστά κομματικά ονόματα, που μόνο
απέχθεια προκαλούν, και δίνοντας το χρίσμα σε κάποιον νέο, άφθαρτο, άγνωστο,
επιστήμονα, που όμως θα έχει την όρεξη και την τεχνογνωσία να φέρει σε πέρας
ουσιαστικό έργο.
Και παράλληλα να στείλει το μήνυμα που πρέπει.
Με έναν σμπάρο δυο τριγόνια δηλαδή.
Έναν κατάλληλο πολιτικοποιημένο (και όχι κομματόσκυλο)
τεχνοκράτη, που αφενός μεν θα βγάλει δουλειά, και αφετέρου θα δώσει το στίγμα
ότι ο Σαμαράς δεν είναι μόνο λόγια, αλλά εννοεί αυτό το νέο ξεκίνημα για την
νέα Ελλάδα που ευαγγελίζεται.
Και ας μην πάρει ούτε 5%…
Αυτό είναι το τελευταίο που θα πρέπει να απασχολεί την
σημερινή Νέα Δημοκρατία.
Διότι είδαμε κι αυτούς που παίρνανε τα πενηντάρια…
Σημασία έχει να δοθεί το μήνυμα ότι κάτι αλλάζει, και ότι
ακολουθούν και άλλα…
Για αυτό, από ετούτο εδώ το βήμα, κάνω έκκληση στον
Σαμαρά, να δει έξω από το κουτί, όπως ξέρω ότι μπορεί, και να πάρει την τολμηρή
απόφαση να βγάλει μπροστά έναν νέο άνθρωπο.
Να αφήσει πίσω του τους κομματικούς βαψομαλλιάδες, και
την κομματική γλίτσα.
Και ό,τι γίνει…
Αρκεί να γίνει.
Strange Attractor
ΥΓ- Αν μία στις χίλιες ληφθεί υπόψη η πρότασή μου, έχω
και το όνομα αυτού που θα ήταν ο ιδανικός υποψήφιος για τον δήμο της
Θεσσαλονίκης, και που πιθανώς δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος. Τολμήστε κ. Σαμαρά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου