Σε λιγότερο όμως από τέσσερα χρόνια, η χώρα χρεοκόπησε.
Οι διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της
κράτησαν τότε σχεδόν 30 χρόνια.
Από τότε μέχρι σήμερα η Αργεντινή χρεοκόπησε
άλλες επτά φορές, με πιο πρόσφατη τη χρεοκοπία πριν από μερικές μέρες, όταν δεν
μπόρεσε να αποπληρώσει μέρος των ομολόγων που είχαν εκδοθεί ως αποζημίωση στα
θύματα της τελευταίας χρεοκοπίας του 2001.
Οι περισσότεροι επενδυτές βλέπουν ένα σχέδιο σε
όλα αυτά, όμως η πρόεδρος της Αργεντινής Cristina Fernández
de Kirchner επιμένει πως η
τελευταία περίπτωση δεν είναι σαν τις άλλες.
Όπως λέει, η κυβέρνησή της μετέφερε τα $539
εκατομμύρια που χρωστούσε στις τράπεζες που διαχειρίζονται τα ομόλογα.
Τα αμερικανικά δικαστήρια (τα ομόλογα εκδόθηκαν
βάσει του αμερικανικού δικαίου) είναι αυτά που μπλόκαραν την αποπληρωμή,
εξαιτίας μιας μικρής ομάδας ομολογιούχων του 2001 που δεν αποδέχονται την μονομερή
αναδιάρθρωση που τους πρόσφερε η Αργεντινή τόσο το 2005 όσο και το 2010.
Οι εν λόγω ομολογιούχοι αρνούνται το κούρεμα
κατά 65% που προέκυψε, και έπεισαν τον δικαστή ότι δικαιούνται πλήρη αποζημίωση
(face value), και επιπλέον τον έπεισαν να παγώσει τις πληρωμές των κουρεμένων
ομολόγων μέχρι να τους αποζημιώσει πλήρως η Αργεντινή. Κάτι που η πρόεδρος
επιμένει ότι είναι αδύνατον να γίνει.
Χαρακτηρίζει μάλιστα τους συγκεκριμένους
επενδυτές ως όρνια, που αγόρασαν τα ομόλογα πάμφθηνα μετά τη τελευταία
χρεοκοπία, και τώρα κρατούν ομήρους όλους εκείνους που αποδέχθηκαν το κούρεμα.
Το βασικό πρόβλημα είναι μια ρήτρα στα κουρεμένα
ομόλογα που απαγορεύει στην Αργεντινή να προσφέρει καλύτερους όρους στους
συγκεκριμένους ομολογιούχους, χωρίς να προσφέρει τα ίδια και σε όλους τους
υπόλοιπους.
Και αφού αυτό δεν μπορεί να γίνει εκ των
πραγμάτων, η κυβέρνηση αποφάσισε τη στάση πληρωμών.
Δεν είναι όμως βέβαιο αν αυτή η ρήτρα θα ίσχυε,
αφού η Αργεντινή δεν θα πλήρωνε τους μειοψηφούντες ομολογιούχους εθελοντικά,
αλλά κατόπιν δικαστικής εντολής.
Επιπλέον κάποιοι ομολογιούχοι συμφώνησαν να
απεμπολήσουν τα δικαιώματά τους βάσει της ρήτρας. Αν η κυβέρνηση έκανε μια
οργανωμένη προσπάθεια να πείσει και τους υπόλοιπους, ίσως και να το πετύχαινε.
Οι δικηγόροι και οι τραπεζίτες πρότειναν διάφορα
«παραθυράκια» για να ξεπεραστεί η ρήτρα, η οποία λήγει στο τέλος του 2014. Η
κυβέρνηση όμως άργησε στο να επεξεργαστεί αυτή τη λύση, και επίσης δεν
διαπραγματεύτηκε με τους «εκβιαστές» (όπως τους λέει), κρυπτόμενη πίσω από έναν
περήφανο εθνικισμό.
Η Kirchner
έχει δίκιο στο ότι οι συνέπειες της αμερικανικής δικαστικής απόφασης είναι
σκληρές, προκαλώντας ένα τεράστιο χρηματοπιστωτικό πρόβλημα σε μια προσπάθεια
να επιλυθεί ένα άλλο σχετικά μικρό.
Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση
αντιμετωπίζει μια στρεβλή δικαστική
απόφαση.
Αντί λοιπόν να εναντιωθεί σε αυτήν, θα έπρεπε να
ψάξει τρόπους να μειώσει τις αρνητικές συνέπειες της.
Η χρεοκοπία δεν βοηθά κανέναν, αφού ούτε (όλοι)
οι κάτοχοι ομολόγων θα αποζημιωθούν, και η χώρα θα ξαναγίνει παρίας, με την
οικονομία της ανήμπορη να προσελκύσει επενδύσεις ή να πάρει δάνεια.
Ευτυχώς όμως, μέρος της ζημιάς δεν είναι
ανεπανόρθωτο.
Μπορεί ακόμη να τα βρει με τους επιμένοντες
ομολογιούχους, ή να στηρίξει μια ιδιωτική προσπάθεια εξαγοράς των ομολόγων που
κατέχουν.
Αν το ζήτημα λυθεί γρήγορα, η Αργεντινή θα
μπορεί να ξαναβγεί στις διεθνείς αγορές.
Αυτό θα επιτάχυνε τις πετρελαϊκές και άλλες
επενδύσεις, τα έσοδα των οποίων θα απάλυναν τις ανάγκες ρευστότητας της χώρας.
Και το πιο σημαντικό είναι ότι θα βοηθούσε να
αλλάξει η διεθνής εικόνα της Αργεντινής ως οικονομικός παρίας. Κάτι που το
τελευταίο διάστημα προσπάθησε να κάνει η πρόεδρος, η οποία επέλυσε τις
οικονομικές διαφορές που υπήρχαν με τους διάφορους πιστωτές, αλλά και με την
ισπανική Repsol, την πετρελαϊκή εταιρία της οποίας κρατικοποίησε τα
περιουσιακά στοιχεία το 2012.
Όμως τα γεγονότα των τελευταίων ημερών
επισκίασαν όλα αυτά.
Για αυτό και η Αργεντινή, για το καλό όλων, θα
πρέπει να κάνει πέτρα τη καρδιά, και να τα βρει με τους ισχυρογνώμονες
ομολογιούχους…
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου