Η μεγάλη μου απορία…

Από τότε που ο ΓΑΠ έκανε τη κουτσουκέλα του και μας έβαλε στο ΔΝΤ, από τότε δηλαδή που ζούμε δεμένοι στο μνημόνιο, σιγά σιγά είδα το φως.

Έχοντας ζήσει έξω πάρα πολλά χρόνια, και άσχετα με τις αριστερές μου καταβολές και ιδεολογήματα, είχα καταλάβει από μικρός ότι τα σοβαρά κράτη λειτουργούν με δημοσιονομική πειθαρχία, και η φορολόγηση είναι ο κινητήριος μοχλός της σταθερότητας, της ευνομίας, και  της ανάπτυξής τους.

Είναι το θεμέλιο δηλαδή αυτού που αποκαλούμε οργανωμένο, λειτουργικό, και συντεταγμένο κράτος. Που αποδίδει στον πολίτη.

Στην Ελλάδα μας όμως, σε αυτήν την μπανανία που δεν βγάζει καν μπανάνες, όλα αυτά ακούγονται εξωγήινα. Και αυτό δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει, ειδικά όταν εν μέσω πλήρους κρίσης το κίνημα που φούντωσε και θέριεψε δεν ήταν άλλο από αυτό του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ (με σύμβολο του την … Βαλαβάνη)!

Και μπορεί στη δεκαετία του ’90 και μετά να ζήσαμε κι εμείς με μεγάλη χρονική υστέρηση το καταναλωτικό  όνειρο, χάρη στην άφθονη δανειοδότηση και στις επιδοτήσεις της ΕΕ, αλλά από τότε είχα καταλάβει ότι όλα αυτά είναι ψεύτικα… τενεκεδένια. Σκόνη στον άνεμο…

Είχα καταλάβει δηλαδή ότι οι Καγιέν, τα Κοχίμπας, και τα πρώτα τραπέζια πίστα είναι καλό να υπάρχουν, αλλά όχι σε μια ανάπηρη οικονομία σαν τη δική μας, που εισάγει ακόμη και τους φελλούς των κρασιών μας.

Στην οποία ο μέσος πολίτης κυνηγάει την αρπαχτή, κανένας δεν πληρώνει φόρους, εισφορές κλπ, τα επιδόματα σε μαϊμού ανήμπορους πέφτουν βροχή, 40αρηδες βγαίνουν στη σύνταξη με παχυλές συντάξεις, τα αυθαίρετα είναι ο κανόνας, και η δήθεν επιχειρηματική τάξη μεγαλουργεί χρωστώντας όμως στο κράτος, στο ΙΚΑ, στους δήμους κλπ κλπ και παρακρατώντας τον ΦΠΑ από τους καταναλωτές που τον πληρώνουν κανονικά.

Έτσι φτιάχτηκαν περιουσίες στο Ελάντα.

Διότι καλά τα τζιπ, τα εξοχικά, και τα ταξίδια στο Μπαλί, αλλά αν δεν πληρώνεις τις υποχρεώσεις σου, αργά ή γρήγορα θα φας παπάρα.

Διότι αυτά τα «καλούδια» δεν αρμόζουν σε μια οικονομία στην οποία οι αποδείξεις αποτελούν σπάνιο είδος, και το μόνιμο μότο των «επιχειρηματιών» είναι η … γρηγοράδα.

Για να μην αναφερθώ και στον παντελώς τρύπιο από  παντού δημόσιο τομέα μας, με κυρίαρχο σύνθημά του την μίζα (και το αραλίκι), όπου κουμάντο ανέκαθεν (και σήμερα) κάνουν οι ρουφιάνοι, τα κομματόσκυλα, οι συνδικαλιστές, και τα λαμόγια.

Και μετά ήρθε η κρίση, και το μνημόνιο.

Και αντί όλοι να στοιχηθούμε πίσω από την όποια κυβέρνηση, και να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι τέρμα τα (τσάμπα) δίφραγκα, και πως ήρθε η ώρα να στρωθούμε στη δουλειά, εμείς τι κάναμε;

Ανεβάσαμε στο βάθρο τους ιδεοληπτικούς συριζαίους του 3%, που με όνειρο να μας κάνουν Αλβανία του Χότζα, υποσχέθηκαν τα πάντα στους πάντες.

Και τους πιστέψαμε.

Και εκεί έγκειται η μεγάλη μου απορία: Είναι δυνατόν, εγώ, η τελευταία τρύπα του ζουρνά, να έχω αντιληφθεί τι ακριβώς παίζει, και κοτζάμ οικονομολόγοι και πανεπιστημιακοί καθηγητές του Σύριζα να ζουν στα σύννεφα;

Είναι δυνατόν η Μέρκελ, που ελέγχει την Ν0 2 οικονομική ατμομηχανή του πλανήτη να λυγίσει μπροστά στις τζούφιες απειλές ενός νεόφυτου Βαλκάνιου πολιτικάντη, που απειλεί να την χορέψει στο ταψί; Εσείς θα υποχωρούσατε;

Αν αφήσουμε στην άκρη τα οικονομοτεχνικά, και το πάρουμε ψυχολογικά, πίστευε κανείς ότι η «μαντάμ» Μέρκελ θα υποχωρούσε στις κούφιες απειλές του Αλέξη;

Γιατί; Επειδή είναι νέος και «άφθαρτος»; Εδώ γελάνε.

Και όμως! Αυτό πίστεψαν (και ακόμη το πιστεύουν) ουκ ολίγοι νεοέλληνες.

Είναι δυνατόν δηλαδή όλες οι υπόλοιπες χώρες που μπήκαν σε μνημόνιο, και δούλεψαν σκληρά, με αποτέλεσμα σήμερα να βγαίνουν από αυτά και να αναπτύσσονται, είναι δυνατόν να έχουν κάνει λάθος, και να έχει δίκιο ο πρώην καταληψίας Αλέξης, και ο σπινθηροβόλος Στρατούλης;

Και άντε αυτοί έχουν την ατζέντα τους… εξάλλου είναι γνωστό πως όλα τα μεγαλοστελέχη του Σύριζα διαθέτουν καταθέσεις και χαρτοφυλάκια στο εξωτερικό… ο απλός κοσμάκης όμως;

Πως είναι δυνατόν να τους πίστεψε, και να έβαλε τη χώρα σε τροχιά αυτοκαταστροφής;

Πως είναι δυνατόν να πίστεψε ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση θα καταργούσε τους φόρους και τα χαράτσια;

Μα τόση άγνοια γύρω από στοιχειώδη πολιτική οικονομία;

Τόση άγνοια για το τι σημαίνει σοσιαλισμός ή κομμουνισμός;

Φόροι σημαίνει κύριοι… φόροι!

Και να ήταν μόνο αυτό;

Μετά από πέντε σχεδόν μήνες απόλυτης μπαχαλοποίησης της χώρας, ακόμη υπάρχουν συμπατριώτες μας που πιστεύουν πραγματικά ότι ο Σύριζα θα τα καταφέρει, θα τουμπάρει τους «τοκογλύφους», και η ελπίδα θα κυριαρχήσει.

Και θα επιστρέψουν τα Καγιέν, και κάθε βράδυ θα πηγαίνουμε στον Ρέμο να πετάμε γαρδένιες με 10 ευρώ το καλαθάκι.

Και όλα αυτά την ώρα που κανείς (ούτε ο Αλέξης) δεν ξέρει τι μας ξημερώνει μεθαύριο…

Με αποτέλεσμα να με πιάνει κρύος ιδρώτας, όταν καθημερινά συνομιλώντας με διάφορους, συνειδητοποιώ ότι και αύριο να γίνουν εκλογές, ο Σύριζα θα τις κερδίσει.

Τόση βλακεία έχει ποτίσει τον μέσο Έλληνα τα τελευταία χρόνια, που πολιτικοποιήθηκε βιαίως και εξαιτίας της κρίσης, με αποτέλεσμα να έχει χάσει κυριολεκτικά τα αυγά και τα πασχάλια.

Και να πιστεύει την κάθε σαχλαμάρα που του σερβίρουν οι επαγγελματίες πράκτορες του χάους.

Εκτός και αν ανέκαθεν ήμασταν λαός ηλιθίων, και απλά χρειάστηκε η κρίση για να το αντιληφθώ εγώ…

Strange Attractor